Spróbujmy zrozumieć, na czym polegają zmiany. Zmiana pierwsza - zmieniany art. 1821 § 6 k.p. odsyła do art. 45 § 3, art. 47, art. 50 § 5, art. 57 § 2, art. 163 § 3, art. 165 pkt 4, art. 166 pkt 4, art. 177, art. 180 § 7, art. 1801 § 2 i art. 1831 § 1 k.p., które należy stosować odpowiednio. Na tym nie koniec odesłań, bowiem w artykule 45 § 3 k.p. zawarto kolejne - do art. 39, 177 i art. 411 k.p., przy czym w art. 411 powiedziano, że art. 38, 39 i 41 nie stosuje się w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. I tak jest z większością zmian...

Wydawałoby się, że podstawowy akt prawny w zakresie bezpieczeństwa i stosunków pracy powinien być jak konstytucja – trwały i niezmienny, powinien w sposób zrozumiały i jednoznaczny kształtować przepisy ochrony pracy. Tymczasem w okresie ostatnich 10 lat k.p. był poprawiany prawie 50 razy, wielokrotnie były to poprawki do poprawek, czego ostatnim przykładem były nowelizacje dotyczące kwalifikacji pracownika wyznaczonego do udzielania pierwszej pomocy, wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników. Cóż – jacy legislatorzy, takie prawo. Polscy legislatorzy dawno zapomnieli o podstawowej idei prawa, które powinno służyć człowiekowi. Dumą napawa ich liczba uchwalanych przepisów, nie zaś ich jakość.
Ponieważ jest niezwykle trudno, w miarę krótko i ogólnie zrozumiałymi słowami, opisać na czym polegają zmiany z dnia 5 listopada 2009 r. poniżej przytaczamy je in extenso:
„W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1821 § 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. Przepisy art. 45 § 3, art. 47, art. 50 § 5, art. 57 § 2, art. 163 § 3, art. 165 pkt 4, art. 166 pkt 4, art. 177, art. 180 § 61 - 7, art. 1801 § 2 i art. 1831 § 1 stosuje się odpowiednio.";
2) w art. 1823 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Przepisy art. 45 § 3, art. 47, art. 50 § 5, art. 57 § 2, art. 163 § 3, art. 165 pkt 4, art. 166 pkt 4, art. 177, art. 1831 § 1 i art. 1832 stosuje się odpowiednio.";
3) w art. 183:
a) w § 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Przepisy art. 45 § 3, art. 47, art. 50 § 5, art. 57 S 2, art. 163 § 3, art. 165 pkt 4, art. 166 pkt 4, art. 177, art. 180 § 5—7 i art. 1801 § 2 stosuje się odpowiednio.",
b) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Do dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego przepisy art. 45 § 3, art. 47, art. 50 § 5, art. 57 § 2, art. 163 § 3, art. 165 pkt 4, art. 166 pkt 4, art. 177, art. 180 § 61—7, art. 1801 § 2, art. 1821 § 2—5 i art. 1831 § 1 stosuje się odpowiednio.";
4) art. 1832 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1832. Pracodawca dopuszcza pracownika po zakończeniu urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem za pracę, jakie otrzymywałby, gdyby nie korzystał z urlopu.";
5) art. 1867 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1867. § 1. Pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego może złożyć pracodawcy pisemny wniosek o obniżenie jego wymiaru czasu pracy do wymiaru nie niższego niż potowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym mógłby korzystać z takiego urlopu. Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika.
§ 2. Wniosek, o którym mowa w § 1, składa się na dwa tygodnie przed rozpoczęciem wykonywania pracy w obniżonym wymiarze czasu pracy. Jeżeli wniosek został złożony bez zachowania terminu, pracodawca obniża wymiar czasu pracy nie później niż z dniem upływu dwóch tygodni od dnia złożenia wniosku.";
6) art. 1891 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1891. Jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie dziecka są zatrudnieni, z uprawnień określonych w art. 148 pkt 3, art. 178 S 2, art. 1821 § 1, art. 186 § 1 i 2, art. 1867 § 1 i art. 188 może korzystać jedno z nich.".
Ustawa weszła w życie dnia 6 stycznia 2010 r.