Taki reżim nie wynika jednak wprost z przepisów rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z jego par. 1 pkt 23 środki otrzymywane w zakładach pracy chronionej i zakładach aktywności zawodowej na rehabilitację zawodową, społeczną oraz leczniczą osób niepełnosprawnych, na podstawie odrębnych przepisów, z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych albo zakładowego funduszu aktywności, z wyłączeniem wynagrodzeń finansowanych ze środków tych funduszy, wyłączone są z podstawy wymiaru składek. Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych zinterpretowały ten przepis w ten sposób, że firmy nie mające statusu zakładu pracy chronionej, które wypłacają świadczenia z zakładowego funduszu osób niepełnosprawnych muszą od pomocy socjalnej odprowadzić składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Taki problem dotyczy tych pracodawców, którzy legitymowali się statusem zakładu pracy chronionej, ale potem go utracili, jednocześnie jednak zachowali prawo do prowadzenia zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
Ogólnopolska Baza Pracodawców Osób Niepełnosprawnych uważa, że charakter zapomogi losowej ma pomoc indywidualna wypłacana ze środków z ZFRON. Jej przyznanie jest uzależnione od sytuacji materialnej i losowej pracownika, a posiadane przez niego orzeczenie o niepełnosprawności świadczy o chorobie, która wymaga leczenia w sposób stały lub przez długi okres. Organizacja wystąpiła już do ZUS z pytaniem, czy taka interpretacja jest zgodna z rozporządzeniem.