Obniżenie wieku emerytalnego to też zmiany w ochronie przedemerytalnej

Obecnie ochrona przedemerytalna przed zwolnieniem wynosi 4 lata. Ustawa obniżająca wiek emerytalny niesie zmiany również w tym obszarze.

Uchwalona przez Sejm ustawa z 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw zawiera przepisy przejściowe regulujące uprawienia pozaemerytalne związane z obniżeniem wieku emerytalnego dla kobiet do 60 lat, a dla mężczyzn – do 65 lat. Ustawa wejdzie w życie 1 października 2017 r.

Art. 28 ustawy stanowi, że pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są objęci ochroną stosunku pracy wynikającą z art. 39 k.p. lub osoby, które byłyby objęte taką ochroną, jeżeli w tym dniu pozostawałyby w stosunku pracy, od tej daty korzystają z ochrony stosunku pracy do osiągnięcia wieku emerytalnego wynikającego z ustawy emerytalnej w dotychczasowym brzmieniu. Chodzi więc o wiek wprowadzony ustawą z 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r. poz. 637). Wydłużyła ona czas przechodzenia na emeryturę dla kobiet i mężczyzn do 67 lat. Proces miał być stopniowy: poczynając od 2013 r. wiek emerytalny wzrastał o miesiąc co każdy kwartał. Z tych przyczyn przesuwał się też okres ochronny z art. 39 k.p., który obejmował 4 lata wstecz od rosnącego wieku emerytalnego, aż do docelowych 67 lat. A zatem, wedle art. 28 ustawy z 16 listopada 2016 r., w skrajnych przypadkach pracownicy będą chronieni przed zwolnieniem ponad 6 lat, mimo że przez znaczny okres tej ochrony będą już mogli skorzystać z emerytury.

Natomiast zgodnie z art. 29. ust. 1, pracownicy, którzy 1 października 2017 r. nie będą objęci ochroną stosunku pracy wynikającą z art. 39 k.p. i osiągną wiek emerytalny wynoszący dla kobiet 60 lat i dla mężczyzn 65 lat przed upływem 4 lat od dnia wejścia w życie ustawy z 16 listopada 2016 r. skracającej wiek emerytalny, będą podlegali ochronie stosunku pracy przez 4 lata, licząc od 1 października 2017 r. także wówczas, gdy upływ tego okresu przypadnie po osiągnięciu wieku 60 lat przez kobiety i wieku 65 lat przez mężczyzn.

Polecamy: Poza obniżeniem wieku emerytalnego likwidacja emerytury częściowej

A zatem odchodzi się od dotychczasowego celu przepisu ochronnego zawartego w art. 39 k.p., który miał chronić zatrudnionych w wieku przedemerytalnym do czasu, kiedy mogli przejść na emeryturę.

Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 2, osoby, które 1 października 2017 r. nie będą pracownikami i które osiągną wiek emerytalny 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn przed 1 października 2021 r., będą podlegały ochronie wynikającej z art. 39 k.p. przez 4 lata do 1 października 2021 r. także wówczas, gdy upływ tego okresu przypadnie po osiągnięciu wieku 60 lat przez kobiety i wieku 65 lat przez mężczyzn.

Taka regulacja dla pracodawcy oznacza, że wydłuża się ochrona przed zwolnieniem osób w wieku przedemerytalnym do 1 października 2021 r. także w przypadku, gdy wedle obecnie obowiązujących przepisów trwałaby ona rok czy 2 lata.

Takie rozwiązanie stoi w sprzeczności z orzeczeniem Sądu Najwyższego z 27 lipca 2011 r. (II PK 20/11), który stwierdził, że wykładnia art. 39 k.p. nie pozwala uznać, że przewidziana w nim ochrona pracownika przed wypowiedzeniem mu umowy ma charakter bezwzględny w tym znaczeniu, że dotyczy wszystkich pracowników w „wieku przedemerytalnym", niezależnie od tego, czy zgodnie z umową o pracę ich zatrudnienie ma ustać przed czy po osiągnięciu wieku emerytalnego umożliwiającego im nabycie prawa do emerytury.