Skupiono się w nim na ocenie czynników rakotwórczych i diagnozie nowotworów związanych z pracą zawodową, stawiając sobie następujące cele: 1) opisanie czynników rakotwórczych i warunków powodujących nowotwory w miejscu pracy, 2) ocena źródeł informacji i wskazanie luk w wiedzy, 3) wydanie zaleceń co do wypełnienia tych luk, 4) opisanie środków profilaktycznych.
W raporcie zajęto się czynnikami chemicznymi, biologicznymi, organizacyjnymi i fizycznymi, które sprzyjają występowaniu nowotworów zawodowych. Podkreślono w nim także potrzebę uwzględnienia aktualnego środowiska pracy, w którym coraz częściej występuje podwykonawstwo, praca tymczasowa, większa liczba miejsc pracy, praca statyczna, zatrudnienie kobiet w zawodach cechujących się czynnikami ryzyka, nietypowe godziny pracy oraz wielokrotne narażenie na czynniki ryzyka.
Zajęto się również zagadnieniem grup szczególnie narażonych na nowotwory (np. osób młodych, kobiet, osób szczególnie narażonych na czynniki ryzyka lub pracujących w niebezpiecznych warunkach).
Głównym wnioskiem płynącym z raportu jest potrzeba poszerzenia wiedzy na temat nowotworów zawodowych. Wskazano kilka najważniejszych sposobów jej pogłębienia, w tym wymianę informacji na szczeblu międzynarodowym oraz uwzględnienie nowych i pojawiających się czynników ryzyka, takich jak nanomateriały, substancje zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego, praca statyczna oraz praca zmianowa i w nocy.
Omówiono przy tym możliwe rozwiązania, lecz podkreślono, że najskuteczniejszą metodą jest unikanie narażenia na te czynniki. W tym celu niezbędne są działania na wszystkich szczeblach, w tym w zakresie ustawodawstwa, zwiększania świadomości, określenia działań profilaktycznych, lepszego wdrażania i egzekwowania przepisów oraz ułatwienia dochodzenia odszkodowań.
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.