Nietrzeźwość pracownika nie pozbawia rodziny odszkodowania

Zgodnie z wyrokiem SN z dnia 8 grudnia 1997 r., II UKN 377/97, członkom rodziny pracownika, który zmarł wskutek wypadku przy pracy przysługuje jednorazowe odszkodowanie niezależnie od tego, czy pracownik przyczynił się do wypadku i w jakim stopniu.

Rodzina powinna otrzymać odszkodowanie nawet wówczas, jeśli podczas wykonywania pracy pracownik był pod wpływem alkoholu i z dużym przekonaniem można twierdzić, że stan ten był przyczyną wypadku.

Zgodnie z ustawą z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz.1322 z późn. zm.) – dalej u.u.s.w.p. żona może ubiegać się o świadczenie wypadkowe w formie jednorazowego odszkodowania lub renty rodzinnej, jeżeli zdarzenie, w wyniku którego śmierć poniósł mąż, zostało uznane za wypadek przy pracy. O świadczenia wypadkowe można się ubiegać nawet wówczas, gdy zmarły pracownik znacznie przyczynił się do wypadku przy pracy i był w stanie nietrzeźwości.

Przypomnijmy, że zgodnie z art. 3 ust. 1u.u.s.w.p. za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych. Dla ustalenia czy zdarzenie było wypadkiem przy pracy znaczenie ma to, czy wystąpił związek zdarzenia z pracą. Chodzi o miejscowe, czasowe i funkcjonalne powiązanie przyczyny zewnętrznej z wykonywaniem ubezpieczonej czynności. Podkreślić należy, iż o zerwaniu związku z pracą mogłoby przesądzić tylko świadome i zawinione działanie poszkodowanego.

Stan nietrzeźwości bywa zazwyczaj jednym ze sposobów zerwania więzi z pracą. O zerwaniu tego związku decydują także inne okoliczności faktyczne, jak np. samowolna przerwa w pracy bądź sytuacja, gdy przełożony nie dopuścił pracownika do wykonywania pracy, albo odsunął od jej świadczenia, a pracownik wbrew temu świadczył pracę i uległ wypadkowi.

 

Dla przyjęcia związku śmierci pracownika z pracą wystarczający jest fakt, że przyczyna zewnętrzna miała miejsce w okolicznościach wymienionych w cytowanym art. 3 u.u.s.w.p. Fakt, że w chwili podjęcia pracy pracownik był w stanie nietrzeźwości, nie zawsze daje podstawy do stwierdzenia, że doszło do zerwania związku z pracą. Jeżeli pracownik uległ śmiertelnemu wypadkowi w czasie wykonywania zadań zleconych przez przełożonych, czyli nie zakończył wykonywania pracy, wówczas można mówić, że wypadek miał miejsce w czasie pracy.