Został rozwiązany stosunek pracy z pracownikiem w dniu 30 września 2008 r. Pracownik przeszedł na emeryturę. Następnie w dniu 1 października 2008 r. podpisano nową umowę o pracę na taki sam etat jak poprzednio, czyli 1:1. Pracownik zachorował 10 października 2008 r.
Jakie miesiące powinny zostać wybrane do podstawy naliczenia wynagrodzenia chorobowego?

W przypadku, gdy pomiędzy rozwiązaniem poprzedniego i nawiązaniem kolejnego stosunku pracy z tym samym pracodawcą występuje jednodniowa przerwa i dzień ten nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy, a pracownik zachorował już w pierwszym miesiącu kolejnego zatrudnienia, podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego powinno stanowić wynagrodzenie z tego miesiąca uzupełnione do kwoty, jaką pracownik osiągnąłby gdyby pracował przez pełny miesiąc kalendarzowy. Jeżeli natomiast pomiędzy poprzednim a następnym stosunkiem pracy nawiązanym z tym samym pracodawcą nie występuje przerwa bądź przerwa ta przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należy uwzględnić wynagrodzenie wypłacane z tytułu następujących po sobie stosunków pracy.
Stosownie do art. 92 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) - dalej k.p., wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy (tzw. wynagrodzenie chorobowe) oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, czyli zasad określonych w art. 36-47 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego z tytułu choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z późn. zm.) - dalej u.ś.p. Należy przy tym dodać, że zgodnie z art. 92 § 3 k.p. wynagrodzenie chorobowe nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i nie przysługuje w tych przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego pracownika - co wynika z art. 36 ust. 4 u.ś.p. - ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Stąd też, jeżeli pracownik jest zatrudniony bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących stosunków pracy, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się wynagrodzenie wypłacane z tytułu tych kolejnych stosunków pracy. W takim przypadku nie mamy do czynienia z przerwą w ubezpieczeniu chorobowym. Należy przy tym dodać, że ZUS za przerwę w ubezpieczeniu chorobowym nie uważa przerwy przypadającej na dni ustawowo wolne od pracy. Jeżeli, więc przerwa w zatrudnieniu pracownika przypada na niedzielę lub inny dzień ustawowo wolny od pracy (np. 1 stycznia, 25 i 26 grudnia) nie wyklucza to zastosowania art. 36 ust. 4 u.ś.p.

Jeżeli natomiast pomiędzy poprzednim a następnym zatrudnieniem w ramach stosunku pracy u tego samego pracodawcy występuje choćby jednodniowa przerwa, która nie przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego dla pracownik nie może uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego wynagrodzenia wypłacone w okresie poprzedniego stosunku pracy.

W konsekwencji, jeżeli w przypadku, o którym mowa w pytaniu, stosunek pracy - zgodnie z wolą pracodawcy i pracownika - uległ rozwiązaniu z upływem 30 września 2008 r., a następny stosunek pracy został nawiązany już z dniem 1 października 2008 r., w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego za okres niezdolności do pracy trwający od 10 października 2008 r., należy uwzględnić także wynagrodzenia wypłacone na podstawie umowy o pracę trwającej do 30 września 2008 r. W takim przypadku podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego powinna być określona zgodnie z zasadą wynikającą z art. 36 ust. 1 u.ś.p. (niezdolność do pracy powstała po upływie 12 miesięcy kalendarzowych zatrudnienia) albo zasadą wynikającą z art. 36 ust. 2 u.ś.p. (niezdolności do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych zatrudnienia).

W przeciwnym przypadku, a więc w sytuacji, gdy poprzedni stosunek pracy uległ rozwiązaniu już z nadejściem 30 września 2008 r., czyli w tym dniu nie łączy już stron stosunek pracy, a kolejny stosunek pracy został nawiązany 1 października 2008 r. lub później, podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego za okres niezdolności do pracy trwającej od 10 października 2008 r., powinno stanowić wynagrodzenie wypłacone za październik 2008 r. uzupełnione do kwoty, jaką pracownik osiągnąłby gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy. Taki sposób ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego wynika z art. 37 u.ś.p.