Dłuższy okres pobierania świadczenia przedemerytalnego

W dniu 1 stycznia 2013 r. weszła w życie kolejna reforma emerytalna. Zgodnie z ustawą z 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz niektórych innych ustaw, rozpocznie się stopniowe wydłużanie i zrównanie wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn.

Zmianie w ustawie emerytalnej, które dotyczą kobiet urodzonych po 31 grudnia 1952 r. oraz mężczyzn urodzonych po 31 grudnia 1947 r., towarzyszą zmiany dokonane tą ustawą w ustawie o świadczeniach przedemerytalnych. Zachowane zostaną zasady przyzwania prawa do świadczenia, z tym że wydłuży się czas ich pobierania.

Reforma emerytalna ma doprowadzić do ujednolicenia wieku emerytalnego dla obu płci i stopniowego podniesieniu go do 67 lat. Poziom ten dla mężczyzn zostanie osiągnięty w 2020 r., a dla kobiet – w 2040 r. Późniejsze przechodzenie na emeryturę nie pozbawi jednak ochrony osób z długim stażem ubezpieczeniowym zwolnionych z pracy z powodu upadłości lub niewypłacalności firmy. Nowelizacja przepisów spowodowała, że po 1 stycznia 2013 r. odpowiednio do stopniowo podnoszonego wieku emerytalnego wydłuży się czas pobierania świadczenia przedemerytalnego. Taka zmiana ustawy o świadczeniach przedemerytalnych była niezbędna ze względu na to, że pracownicy uprawnieni do świadczenia emerytalnego i pobierający je do osiągnięcia obecnego wieku emerytalnego, pozbawieni byliby środków do życia przez okres stanowiący różnicę między „starym” wiekiem emerytalnym (czyli 60 lat dla kobiety i 65 lat dla mężczyzny), a nowym, stopniowo wydłużanym. Przy czym, nie ulegną zmianie warunki i zasady przyznawania prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Przypomnijmy, świadczenie przedemerytalne przysługuje pracownikowi, z którym pracodawca rozwiązał stosunek pracy lub służbowy z powodu upadłości lub niewypłacalności firmy. Osoba występująca o takie świadczenie musi jednak udowodnić, że była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a dodatkowo musi być w wieku ochronnym określonym w art. 39 kodeksu pracy – cztery lata przed osiągnięciem wieku emerytalnego.

O świadczenie przedemerytalne mogą się również ubiegać renciści w wieku co najmniej 56 lat – kobieta lub 61 lat – mężczyzna w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat. Oprócz tego osoby te muszą udowodnić co najmniej 20 –letni staż ubezpieczeniowy – w przypadku kobiety i 25- letni – w przypadku mężczyzny.

Prawo do świadczenia przedemerytalnego określa również ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z nią, osoba ubiegająca się o świadczenie musi udowodnić nie krótszy niż 6- miesięczny okres zatrudnienia. Przy czym, do wsparcia uprawnia wiek nie niższy niż 55 lat (kobiety) lub 60 lat (mężczyźni), i jednoczesne legitymowanie się stażem ubezpieczeniowym wynoszącym odpowiednio 30 lat lub 35 lat.

Świadczenie przedemerytalne przysługuje dopiero po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Jego wypłata uzależniona jest od stałego zarejestrowania jako osoba bezrobotna. Utratę prawa do świadczenia przedemerytalnego powoduje odmowa, bez uzasadnionej przyczyny, propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo prac interwencyjnych lub robót publicznych.