Odpowiedź:

Nieodpłatne świadczenie w postaci użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, które w świetle przepisów podatkowych jest przychodem ze stosunku pracy, stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe i w związku z tym powinno być brane pod uwagę przy ustalaniu rocznej podstawy wymiaru składek na przedmiotowe ubezpieczenia.

Uzasadnienie:

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 963 z późn. zm.) – dalej u.s.u.s., roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób, które podlegają tym ubezpieczeniom obowiązkowo bądź dobrowolnie, w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. Przy ustalaniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bierze się zatem pod uwagę wszystkie kwoty, które w świetle przepisów u.s.u.s. stanowią podstawę wymiaru składek na te ubezpieczenia. W przypadku pracowników – co wynika z art. 18 ust. 1 i 2 i art. 21 w zw. z art. 4 pkt 9 u.s.u.s. – podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów podatkowych, za wyjątkiem: a) wynagrodzenia chorobowego, b) zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczeń chorobowego i wypadkowego, c) przychodów wymienionych w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2236 z późn. zm.) – dalej r.u.w.s. Z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., wynika, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Nieodpłatnym świadczeniem w świetle art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. jest m. in. świadczenie podlegające na wykorzystywaniu przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych. Zgodnie z art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. wartość pieniężną tego rodzaju nieodpłatnego świadczenia wynosi: 1) 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3, 2) 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Z uwagi na to, że omawiane nieodpłatne świadczenie nie jest wymienione w § 2 ust. 1 r.u.w.s. nie ulega wątpliwości, że jako przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f. stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracownika. Skoro zaś stanowi podstawę wymiaru tych składek to jego wartość pieniężna powinna być brana pod uwagę także przy ustalaniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o której mowa w art. 19 ust. 1 u.s.u.s.

Paula Dąbrowska,
autorka współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 
Odpowiedzi udzielono  17.10.2016 r.
 

Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Artykuł pochodzi z programu Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami