Czy pracodawca może zwolnić pracownika z powodu uzyskania przez niego wcześniejszych uprawnień emerytalnych, kobieta - 55 lat, mężczyzna - 60 lat?
Czy nabycie prawa do emerytury uzasadnia wypowiedzenie umowy?
Co z interpretacją wyroku SN z dnia 19 marca 2008 r., I PK 219/07, niepubl.?
Nie, nie może to być jedyna przesłanka uzasadniająca rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę.
Problematyka osiągnięcia wieku emerytalnego jako jedynego uzasadnienia wypowiedzenia łączącej strony umowy o pracę wielokrotnie była przedmiotem zainteresowania Sądu Najwyższego. Choć orzecznictwo nigdy nie było w tym zakresie jednolite, to jednak od lat przeważał pogląd, zgodnie z którym nabycie prawa do emerytury powodowało ustanie okresu ochronnego na gruncie art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) - dalej k.p., i mogło stać się dla pracodawcy uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia stosunku pracy (por. np. wyrok SN z dnia 29 września 2005 r., II PK 19/05; wyrok SN z dnia 3 grudnia 2003 r., I PK 80/03). Jednocześnie jednak wskazywano, że zarówno na gruncie regulacji art. 39 k.p., jak i art. 45 § 1 k.p. należy odróżnić sytuację, gdy pracownikom przysługuje prawo do emerytury po osiągnięciu wieku emerytalnego (powszechnego) od sytuacji, gdy pracownik nabywa prawo do tzw. wcześniejszej emerytury przed osiągnięciem wieku emerytalnego. O ile w stosunku do powszechnego wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet, 65 lat dla mężczyzn) przyjmowało się, że nabycie prawa do emerytury może stać się dla pracodawcy uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia stosunku pracy, o tyle jednocześnie wskazywano, że nie można powiedzieć tego samego o sytuacji, w której pracownik uzyskuje prawo do tzw. wcześniejszej emerytury. Po pierwsze dlatego, że taki pracownik nie osiągnął jeszcze wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet, 65 lat dla mężczyzn), po drugie dlatego, że skorzystanie z możliwości przejścia na tzw. wcześniejszą emeryturę jest jego prawem, a nie obowiązkiem.
Wyrok SN z dnia 19 marca 2008 r., I PK 219/07 jest jednym z najnowszych, które dotyczą przedmiotowej problematyki. SN wskazał w nim, że rozwiązanie umowy o pracę z powodu osiągnięcia przez pracownicę wieku uprawniającego ją do emerytury kolejowej jest przejawem dyskryminacji w rozumieniu art. 113 k.p. i jako takie należy uznać je za niedopuszczalne. W uzasadnieniu tego wyroku SN powołał się na orzecznictwo ETS dotyczące problematyki dyskryminowania pracownic (wyrok z dnia 19 września 1985 r., C-152/04, Marschall v. Southampton & South-West Hampshire Area Health Authority; wyrok z dnia 26 lutego 1984 r., C-262/84, Vera Mia Beets-Proper przeciwko F. Van Lanschot), przepisy dyrektywy 76/207/EWG z 9 lutego 1976 r. oraz konwencji w sprawie wszelkich form dyskryminacji kobiet.
Czy nabycie prawa do emerytury uzasadnia wypowiedzenie umowy?
Co z interpretacją wyroku SN z dnia 19 marca 2008 r., I PK 219/07, niepubl.?
Nie, nie może to być jedyna przesłanka uzasadniająca rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę.
Problematyka osiągnięcia wieku emerytalnego jako jedynego uzasadnienia wypowiedzenia łączącej strony umowy o pracę wielokrotnie była przedmiotem zainteresowania Sądu Najwyższego. Choć orzecznictwo nigdy nie było w tym zakresie jednolite, to jednak od lat przeważał pogląd, zgodnie z którym nabycie prawa do emerytury powodowało ustanie okresu ochronnego na gruncie art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) - dalej k.p., i mogło stać się dla pracodawcy uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia stosunku pracy (por. np. wyrok SN z dnia 29 września 2005 r., II PK 19/05; wyrok SN z dnia 3 grudnia 2003 r., I PK 80/03). Jednocześnie jednak wskazywano, że zarówno na gruncie regulacji art. 39 k.p., jak i art. 45 § 1 k.p. należy odróżnić sytuację, gdy pracownikom przysługuje prawo do emerytury po osiągnięciu wieku emerytalnego (powszechnego) od sytuacji, gdy pracownik nabywa prawo do tzw. wcześniejszej emerytury przed osiągnięciem wieku emerytalnego. O ile w stosunku do powszechnego wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet, 65 lat dla mężczyzn) przyjmowało się, że nabycie prawa do emerytury może stać się dla pracodawcy uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia stosunku pracy, o tyle jednocześnie wskazywano, że nie można powiedzieć tego samego o sytuacji, w której pracownik uzyskuje prawo do tzw. wcześniejszej emerytury. Po pierwsze dlatego, że taki pracownik nie osiągnął jeszcze wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet, 65 lat dla mężczyzn), po drugie dlatego, że skorzystanie z możliwości przejścia na tzw. wcześniejszą emeryturę jest jego prawem, a nie obowiązkiem.
Wyrok SN z dnia 19 marca 2008 r., I PK 219/07 jest jednym z najnowszych, które dotyczą przedmiotowej problematyki. SN wskazał w nim, że rozwiązanie umowy o pracę z powodu osiągnięcia przez pracownicę wieku uprawniającego ją do emerytury kolejowej jest przejawem dyskryminacji w rozumieniu art. 113 k.p. i jako takie należy uznać je za niedopuszczalne. W uzasadnieniu tego wyroku SN powołał się na orzecznictwo ETS dotyczące problematyki dyskryminowania pracownic (wyrok z dnia 19 września 1985 r., C-152/04, Marschall v. Southampton & South-West Hampshire Area Health Authority; wyrok z dnia 26 lutego 1984 r., C-262/84, Vera Mia Beets-Proper przeciwko F. Van Lanschot), przepisy dyrektywy 76/207/EWG z 9 lutego 1976 r. oraz konwencji w sprawie wszelkich form dyskryminacji kobiet.