Pracownik został przywrócony do pracy i wypłacono wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. obecnie przebywa na zwolnieniu lekarskim.
Czy do podstawy naliczania zasiłku chorobowego należy przyjąć to wypłacone wynagrodzenie?
Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe. Stąd też, jeżeli przedmiotowe wynagrodzenie zostało wypłacone pracownikowi w okresie, który przyjmowany jest do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku, wynagrodzenie to powinno być uwzględnione w tej podstawie.
Stosownie do art. 36 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 z późn. zm.) - dalej u.ś.p., podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi stanowi przeciętny przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe, wypłacony za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe pracownika - co wynika z art. 20 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 1 oraz art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) - dalej u.s.u.s., stanowi przychód z tytułu stosunku pracy w rozumieniu przepisów podatkowych. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy bez wątpienia stanowi taki przychód, a jednocześnie nie zostało wymienione w art. 18 ust. 2 u.s.u.s. oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) wśród tych przychodów, które są wolne od składek na ubezpieczenia społeczne. Okoliczność, iż wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe, wyraźnie została stwierdzona w piśmie Ministerstwa Polityki Społecznej z dnia 1 czerwca 2004 r., znak: U.520 - 144/03, a także pismach Centrali ZUS z dnia 10 lipca 2002 r., znak: FUu 400-150/02 oraz z dnia 17 września 2002 r., znak: Fuu 400-150/02.
Stąd też, jeżeli w okresie, z którego ustalana jest podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, pracownikowi, który został przywrócony do pracy, zostało wypłacone wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, przedmiotowe wynagrodzenie powinno być uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego. Od przedmiotowego wynagrodzenia powinny być również naliczone i opłacone składki na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe.
Piotr Kostrzewa - specjalista z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych
Czy do podstawy naliczania zasiłku chorobowego należy przyjąć to wypłacone wynagrodzenie?
Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe. Stąd też, jeżeli przedmiotowe wynagrodzenie zostało wypłacone pracownikowi w okresie, który przyjmowany jest do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku, wynagrodzenie to powinno być uwzględnione w tej podstawie.
Stosownie do art. 36 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 z późn. zm.) - dalej u.ś.p., podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi stanowi przeciętny przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe, wypłacony za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe pracownika - co wynika z art. 20 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 1 oraz art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) - dalej u.s.u.s., stanowi przychód z tytułu stosunku pracy w rozumieniu przepisów podatkowych. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy bez wątpienia stanowi taki przychód, a jednocześnie nie zostało wymienione w art. 18 ust. 2 u.s.u.s. oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) wśród tych przychodów, które są wolne od składek na ubezpieczenia społeczne. Okoliczność, iż wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe, wyraźnie została stwierdzona w piśmie Ministerstwa Polityki Społecznej z dnia 1 czerwca 2004 r., znak: U.520 - 144/03, a także pismach Centrali ZUS z dnia 10 lipca 2002 r., znak: FUu 400-150/02 oraz z dnia 17 września 2002 r., znak: Fuu 400-150/02.
Stąd też, jeżeli w okresie, z którego ustalana jest podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, pracownikowi, który został przywrócony do pracy, zostało wypłacone wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, przedmiotowe wynagrodzenie powinno być uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego. Od przedmiotowego wynagrodzenia powinny być również naliczone i opłacone składki na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe.
Piotr Kostrzewa - specjalista z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych