Mężczyzna 61 lat, przepracował 29 lat, od 10 lat nie pracuje. Obecnie pracuje przy pracach publicznych do października 2008 r.
Czy ma prawo do emerytury? Jeśli tak, jak powinien się o nią ubiegać?


Mężczyzna, który urodził się przed 1 stycznia 1949 r. i ukończył 60 lat ma prawo do tzw. wcześniejszej emerytury, jeżeli spełnia warunki określone w art. 29 u.e.r., w szczególności, jeżeli posiada co najmniej 35-letni okres składkowy i nieskładkowy albo co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy. Stąd też, jeżeli mężczyzna, który ukończył 61 lat posiada jedynie 29-letni okres składkowy i nieskładkowy i nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy, to nie ma prawa do wcześniejszej emerytury, o której stanowi art. 29 u.e.r.


Warunki nabywania prawa do emerytury przez ubezpieczonych urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. zostały uregulowane przepisami art. 27-45 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.) - dalej u.e.r. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 2) u.e.r. mężczyzna urodzony przed 1 stycznia 1949 r., który nie osiągnął powszechnego wieku emerytalnego (tj. 65 lat) może przejść na emeryturę, jeżeli:
a) posiada co najmniej 35-letni okres składkowy i nieskładkowy;
albo
b) co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

Okresy składkowe i nieskładkowe zostały wyliczone odpowiednio w art. 6 i 7 u.e.r.
Niezależnie od powyższych warunków taki mężczyzna musi spełniać jeszcze warunki określone w art. 29 ust. 2 u.e.r., czyli:
1) ostatnio, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, musi być pracownikiem (tj. musi podlegać pracowniczym ubezpieczeniom społecznym);
oraz
2) w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawał w stosunku pracy co najmniej przez 6 miesięcy, chyba że w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę jest uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Warunków wymienionych w pkt 1) i 2) powyżej, nie musi jednak spełniać mężczyzna, który przez cały wymagany staż emerytalny był objętymi ubezpieczeniem społecznym albo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi jako pracownik.
Należy ponadto dodać, że mężczyzna urodzony przed 1 stycznia 1949 r., który ukończył 60 lat i posiada co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy ma prawo do emerytury na podstawie art. 31 u.e.r. pod warunkiem, że jest uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy, wypadkiem przy wykonywaniu pozarolniczej działalności gospodarczej, działalności twórczej lub artystycznej, umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo przy wykonywaniu przez osoby duchowne i zakonne czynności religijnych lub czynności związanych z powierzonymi funkcjami duszpasterskimi lub zakonnymi, wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy zaistniałym do dnia 31 grudnia 2002 r., albo wskutek choroby zawodowej.

W wieku niższym od powszechnego wieku emerytalnego (np. w wieku 60 lat) ma prawo do emerytury również mężczyzna zatrudniony w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze reguluje art. 32 u.e.r. oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.).

Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia prawa do emerytury zasadniczo wszczynane jest na wniosek zainteresowanego. Stąd też mężczyzna urodzony przed 1 stycznia 1949 r., który spełnia wyżej przedstawione warunki nabycia prawa do tzw. wcześniejszej emerytury, powinien złożyć w ZUS wniosek o emeryturę na piśmie lub ustnie do protokołu sporządzonego przez ZUS. W tym celu zainteresowany może również posłużyć się opracowanym przez ZUS drukiem ZUS Rp-1. Ponadto zainteresowany musi złożyć wypełniony druk ZUS Rp-6, a także dokumenty potwierdzające staż emerytalny i wysokość zarobków (np. legitymację ubezpieczeniową, świadectwa pracy, wystawiony przez pracodawcę na druku ZUS Rp-7 zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu).