TK uznał, że przepis narusza zasadę wyłączności ustawowej oraz nie określa w ustawie odpowiednich wytycznych do wydania rozporządzenia.
W ustawie przygotowanej przez resort rodziny i pracy przewidziano rezygnację z procedury profilowania pomocy dla bezrobotnych, która polegała na ustaleniu dla każdego bezrobotnego jednego z trzech profili, którym odpowiadały różne formy aktywizacji zawodowej. - Odejście od tego rozwiązania jest spowodowane tym, że w opinii części powiatowych urzędów pracy profilowanie utrudniało aktywizowanie osób bez pracy, zwłaszcza tych dla których ustalono profil III (długotrwale bezrobotni). Nie oznacza to jednak rezygnacji z indywidualnego podejścia do bezrobotnego, dla którego będzie opracowywany indywidualny Planu Działania (IPD), dostosowany do jego osobistej sytuacji (potrzeb i możliwości rozwoju) - wskazuje rząd.
NIK krytycznie o profilowaniu
Według Izby profilowanie bezrobotnych ograniczało możliwości działania urzędów i – w ocenie NIK - dyskryminowało bezrobotnych, pozbawiając ich prawa do równego traktowania. - Najbardziej poszkodowane były osoby z tzw. III profilem (czyli te najbardziej oddalone od rynku pracy, wymagające największego wsparcia w szukaniu zatrudnienia). - Osoby te miały ograniczony dostęp do podstawowych usług rynku pracy, takich jak poradnictwo zawodowe i pośrednictwo pracy. Teoretycznie dedykowane dla tej grupy bezrobotnych formy pomocy w praktyce były dla nich niedostępne - napisano w raporcie.
Zdaniem urzędów pracy brak elastyczności w adresowaniu pomocy dla bezrobotnych negatywnie wpływał na ich aktywizację zawodową. Problem ten został także dostrzeżony m.in. przez Rzecznika Praw Obywatelskich.
Cena promocyjna: 63.2 zł
|Cena regularna: 79 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł
Profilowanie miało dobrać odpowiednią pomoc dla bezrobotnego
Wprowadzenie profilowania miało ułatwić powiatowym urzędom pracy wybór formy pomocy najlepiej odpowiadającej potrzebom bezrobotnego. Profilem pomocy I obejmowano bezrobotnych samodzielnych i aktywnych, wobec których w pierwszej kolejności należało stosować pośrednictwo pracy (pomoc w znalezieniu zatrudnienia). Profil pomocy II był adresowany do mniej samodzielnych bezrobotnych, wymagających intensywniejszego wsparcia ze strony powiatowego urzędu pracy (wobec tej grupy urząd pracy mógł stosować wszystkie formy pomocy, z wyjątkiem Programu Aktywizacja i Integracja).
Profil pomocy III adresowany był z kolei do bezrobotnych najbardziej „oddalonych od rynku pracy” (długotrwale pozostających bez pracy), zagrożonych wykluczeniem społecznym (wobec tej grupy powiatowy urząd pracy mógł – samodzielnie lub we współpracy z ośrodkiem pomocy społecznej – stosować wsparcie z obszaru aktywizacji zawodowej i integracji społecznej).
W praktyce osoby bezrobotne, dla których ustalono profil pomocy III, często nie miały możliwości skorzystania z instrumentów aktywizacji zawodowej (np. w ramach programu specjalnego), przewidzianych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Większa pole manewru dla urzędów
Rezygnując z obowiązku ustalania profilu pomocy dla każdego bezrobotnego, wprowadzono możliwość korzystania przez powiatowe urzędy pracy z różnych form pomocy określonych w ustawie – bez ograniczeń wynikających z ustalonego dla bezrobotnego profilu pomocy. Ma to ułatwić urzędom pracy stosowanie form pomocy, w tym usługi pośrednictwa pracy.
Czytaj też: Raport: "Brak świadomości" urzędników barierą w zatrudnianiu niepełnosprawnych >>>
