W sprawie powstał spór dotyczący ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za wykonanie pasów przeciwpożarowych wzdłuż linii kolejowych na terenie nadleśnictwa. Zdaniem organu obowiązek ten spoczywa na zarządcy terenu (zarządcy linii kolejowej), a zdaniem strony skarżącej – na nadleśnictwie.


WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż ustawodawca w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. z 2007 r., nr 16, poz. 94) nałożył wprost na zarządców i przewoźników kolejowych obowiązek bezpiecznego prowadzenia ruchu kolejowego oraz spełnienia warunków technicznych i organizacyjnych na szlakach kolejowych i bocznicach w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Zarządca linii kolejowej, wzdłuż której pas przeciwpożarowy będzie urządzony, ma prawo zajęcia cudzego gruntu w celu wykonania takiego pasa oraz prac związanych z utrzymaniem go w należytym stanie. WSA podkreślił, iż przepis art. 55 ustawy o transporcie kolejowym, dotyczący wzajemnych relacji i zobowiązań zarządcy linii kolejowej w zakresie utrzymywania pasów przeciwpożarowych i właściciela gruntu sąsiadującego z pasem kolejowym, nie statuuje wyłącznie uprawnienia zarządcy do urządzania pasów przeciwpożarowych. Użyte w art. 55 ust. 1 sformułowanie "Zarządca ma prawo..." dotyczy uprawnień do wejścia na cudzy grunt w celu urządzenia pasów przeciwpożarowych, a nie uprawnień do urządzenia pasa przeciwpożarowego, bowiem w tym ostatnio wskazanym zakresie jest to obowiązek (nie uprawnienie) zarządcy linii kolejowej, wynikający z art. 17 ust. 1 ustawy o transporcie kolejowym.

Zatem to zarządca linii kolejowej jest podmiotem zobowiązanym do urządzania i utrzymywania pasów przeciwpożarowych w sąsiedztwie zarządzanych przez niego linii kolejowych. Natomiast korelatem tej powinności jest ciążący na właścicielu gruntu (użytkowniku wieczystym lub zarządcy) obowiązek jego udostępnienia oraz wstrzymania się od działań uniemożliwiających bądź też utrudniających wykonanie zabezpieczeń przeciwpożarowych – uznał WSA.

Wyrok WSA w Białymstoku z 20 listopad 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 488/12, nieprawomocny