Prezydent miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego. Właścicielka działki wystąpiła do prezydenta miasta o przeniesienie na jej rzecz wspomnianej decyzji, podając jako podstawę wniosku art. 40 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., nr 243, poz. 1623 ze zm.). Do wniosku dołączyła oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, wskazując że jest właścicielką działki oraz prawomocny wyrok sądu, którym nakazano inwestorowi wydanie jej działki. We wniosku o przeniesienie pozwolenia na budowę właścicielka podała, że wyrok sądu cywilnego składa zamiast zgody strony, na rzecz której pozwolenie na budowę zostało wydane.

Prezydent uwzględnił wniosek i przeniósł na właścicielkę działki decyzję o pozwoleniu na budowę. W podstawie prawnej podał przepis art. 40 ustawy Prawo budowlane, zaś w uzasadnieniu wskazał, że przeniesienia dokonano w oparciu o wyrok sadowy, a także oświadczenie strony o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.


W odwołaniu inwestor zarzucił naruszenie art. 40 prawa budowlanego wskazując, że nie wyraził zgody na przeniesienie wydanej na jego rzecz decyzji o pozwoleniu na budowę.

WSA rozpatrując skargę przypomniał, iż art. 40 ustawy Prawo budowlane reguluje instytucję przeniesienia pozwolenia na budowę. Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy, organ, który wydał decyzję o pozwoleniu na budowę jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

WSA zgodził się, iż w sprawie został złożony wniosek oraz oświadczenie o posiadanym przez wnioskodawczynię prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Nie można natomiast uznać, że spełnione zostały pozostałe przesłanki do przeniesienia pozwolenia, polegające na zgodzie poprzedniego inwestora oraz oświadczeniu wnioskodawcy, że przyjmuje wszystkie warunki zawarte w decyzji o pozwoleniu na budowę. Sąd nie podzielił stanowiska organów, że zgodę poprzedniego inwestora zastępuje wyrok sądu cywilnego, którym zobowiązano inwestora do wydania nieruchomości właścicielce. Wyrok ten stanowi uwzględnienie windykacyjnego powództwa właścicielki nieruchomości i został wydany z powołaniem na art. 222 k.c. Przepis art. 64 k.c. przewiduje, że prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie. Przedłożone przez wnioskodawczynię wyroki nie stwierdzają obowiązku inwestora złożenia oświadczenia woli dotyczącego jego zgody na przeniesienie udzielonego pozwolenia na budowę, a tylko takie rozstrzygnięcie mogłoby stanowić o spełnieniu przesłanki zgody poprzedniego inwestora z art. 40 ust. 1 prawa budowlanego. Wyrok zobowiązujący osobę faktycznie władającą zabudowaną nieruchomością, która uzyskała w przeszłości decyzję o pozwoleniu na budowę na tej nieruchomości, do wydania nieruchomości właścicielowi nie może być uznany za zastępujący zgodę inwestora – podkreślił WSA.

Wyrok WSA w Gliwicach z 14 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 681/12, nieprawomocny