Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego nakazał skarżącemu rozbiórkę przybudówki na kołach dobudowanej do istniejącego budynku. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w toku kontroli ustalono, że na przedmiotowej działce do istniejącego budynku dobudowana jest przybudówka na kołach, konstrukcji blaszanej, stanowiąca zaplecze zlokalizowanego w budynku sklepu. W części prawnej uzasadnienia swej decyzji organ I instancji wskazał, że obiekty na kołach, tzw. barakowozy, są zaliczane do tymczasowych obiektów budowlanych w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) i mieszczą się w kategorii budowli. W odniesieniu do budowy tego rodzaju budowli na kołach konieczność uzyskania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia będzie zależeć od tego, jak długo inwestor zamierza użytkować obiekt w danym miejscu.

Opisaną decyzję zaskarżył inwestor, w uzasadnieniu odwołania wskazał, że organ I instancji błędnie stanął na stanowisku, iż przedmiotowy pojazd na kołach jest przybudówką i mieści się w kategorii budowli. Zdaniem odwołującego, sporny obiekt stanowi pojazd samochodowy, który został zarejestrowany jako przyczepa. Skoro starosta uznał ten pojazd za pojazd samochodowy i dopuścił go do ruchu, to nie może on być uznawany za budowlę, przybudówkę czy tymczasowy obiekt budowlany. Zatem w sprawie nie doszło do samowoli budowlanej.

WSA rozpatrując skargę uznał, iż organyobu instancji prawidłowo zakwalifikowały ów pojazd (przybudówkę na kołach) jako tymczasowy obiekt budowlany. Sąd zgodził się z twierdzeniem, że przedmiotowa przybudówka – z uwagi na jej faktyczny okres użytkowania (ponad 120 dni) oraz brak wymaganego pozwolenia na budowę – podlega dyspozycji przepisu art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), w myśl którego właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. @page_break@

Należy przy tym podkreślić, że na gruncie cytowanego przepisu oraz definicji "budowy" zawartej w art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), w odniesieniu do takich obiektów jak barakowozy, przyczepy i inne podobne obiekty na kołach, przez ich "wybudowanie" rozumie się już samo dostarczenie takiego obiektu oraz jego postawienie na gruncie, z ewentualnym wykonaniem pewnych przystosowawczych robót budowlanych, a nawet samo tylko usytuowanie w określonym miejscu takiego obiektu, który w całości został wykonany poza miejscem budowy. Ponadto należy wskazać, że przepis art. 48 ust. 1 p.b. nie uzależnia zastosowania zawartej w nim normy prawnej od sposobu połączenia obiektów budowlanych, z których jeden stanowi dobudowę do drugiego obiektu, a więc w szczególności od tego, czy ma ono charakter trwały, czy też, jak w niniejszej sprawie, nietrwały, tj. umożliwiający stosunkowo łatwe "przystawianie" i "odstawianie" dobudówki. W świetle jednoznacznego brzmienia art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), organy obu instancji nie miały innego wyboru, jak tylko orzec rozbiórkę samowolnie wykonanej dobudówki.

Orzeczeniu i wykonaniu nakazu rozbiórki obiektu budowlanego na kołach nie stoi na przeszkodzie fakt zarejestrowania tego obiektu jako pojazdu mechanicznego i zawarcia związanej z tym umowy ubezpieczenia OC, jeżeli z całokształtu okoliczności faktycznych sprawy wynika, że czynności te zostały podjęte przez inwestora jedynie dla pozoru, tj. w celu uniknięcia nakazu rozbiórki, a rzeczywistym (głównym) przeznaczeniem tego pojazdu pozostaje użytek niemobilny.

Na podstawie: Wyrok WSA w Poznaniu z 6 lipca 2011 r., sygn. akt IV SA/Po 151/11,