Tak orzekł WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 112/16.
Wójt gminy orzekł o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zabudowy usługowej w postaci budowy placu zabaw, zmianie sposobu użytkowania budynku hydroforni na budynek świetlicy wiejskiej wraz z przebudową i nadbudową budynku oraz urządzenie boiska ziemnego sportowego.
Odwołanie od decyzji złożyli Z i LK - właściciele działki bezpośrednio graniczącej z terenem inwestycji. Zarzucili decyzji naruszenie art. 108 § 1 kpa w zakresie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, naruszenie Rozporządzenia rwt poprzez brak informacji o szczegółowym usytuowaniu planowanej inwestycji względem nieruchomości sąsiedniej, spowodowanie inwestycją uciążliwości dla nieruchomości sąsiedniej w postaci nadmiernych hałasów oraz niszczenia mienia i obniżenie komfortu życia i wypoczynku oraz naruszenie Kodeksu Prawa Kanonicznego poprzez zlokalizowanie inwestycji na terenie, na którym znajduje się kapliczka stanowiąca miejsce kultu religijnego.
SKO orzekło o uchyleniu punktu decyzji mówiącego o opatrzeniu decyzji rygorem natychmiastowej wykonalności, ale w pozostałym zakresie utrzymało decyzję w mocy. Z i LK wnieśli sprawę do WSA w Białymstoku.
Sąd stwierdził, iż wbrew zarzutom skarżących, zamierzenie objęte wnioskiem było zgodne z przepisami odrębnymi, a zatem nie było podstaw do odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji. Przepisy odrębne, o których mowa w art. 56 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to przepisy prawa powszechnie obowiązującego, zawarte w innych ustawach, w zakresie odnoszącym się do warunków czy zasad zagospodarowania terenu.
Nie są to zatem przepisy aktów prawnych, w ogóle niezwiązanych z zagospodarowaniem terenu a regulujących odmienne kwestie, oderwane od problematyki określającej zasady lokalizowania inwestycji. Powoływanie się zatem przez skarżących na kanony Kodeksu Prawa Kanonicznego, jako na przeszkodę dla ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jest całkowicie nietrafne. Normy Kodeksu Prawa Kanonicznego są normami niemającymi w ogóle zastosowania w postępowaniach administracyjnych prowadzonych przez organy administracji publicznej w oparciu o powszechnie obowiązujące przepisy prawa publicznego. Nie ma obowiązku uzgadniania z kościelnymi osobami prawnymi zamiaru lokalizacji inwestycji celu publicznego na terenie, na którym, czy w pobliżu którego, usytuowana jest kapliczka służąca lokalnemu kultowi religijnemu.
W rozpatrywanej sprawie ani przydrożna kapliczka nie stanowiła przeszkody dla zamiaru realizacji inwestycji opisanej wnioskiem, ani inwestycja nie powinna wpłynąć na sprawowanie kultu religijnego, stanowiącego element konstytucyjnie zagwarantowanej wolności religii.
Na zakończenie Sąd podkreślił, że sprzeciw sąsiadów niezadowolonych z bliskiego względem ich nieruchomości zlokalizowania obiektu sportowego, nie mógł stanowić skutecznej przeszkody prawnej dla wydania decyzji korzystnej z interesem wnioskodawcy. Sama treść decyzji zawiera wszystkie elementy wymagane ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a jej wydanie nastąpiło po uzyskaniu wymaganych tą ustawą uzgodnień. W tej sytuacji sąd administracyjny nie dopatrzył się podstaw do uchylenia decyzji i oddalił skargę.
Sygnatura akt: II SA/Bk 112/16
Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl, stan z dnia 28 lipca 2016 r.
