Tak orzekł WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 560/16.
Rada Miejska podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w którym niektóre tereny przeznaczono pod usługi wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz zielenią urządzoną. Zobowiązano również właścicieli do realizacji pasa zieleni izolacyjnej o szerokości min. 10 m. M i KJ wezwali Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa polegającego na uniemożliwieniu racjonalnej zabudowy i zagospodarowania ich działki o szerokości 17 m. Wykonanie na niej pasa zieleni izolacyjnej o szerokości minimum 10 m spowoduje, że pod zabudowę pozostanie jedynie 7 m. Rada Miasta nie ustosunkowała się do wezwania, więc właściciele skierowali skargę do WSA w Białymstoku.
Sąd stwierdził, że skarga podlegała uwzględnieniu. Zapisy mpzp w zakresie zaprojektowania pasa zieleni izolacyjnej o szerokości minimum 10 m na działce skarżących stanowiły nadużycie gminnego władztwa planistycznego. Sąd zwrócił uwagę na przepisy o warunkach technicznych. Zgodnie z nimi odległości budynków od granicy z sąsiednią działką budowlaną to 4 m lub 3 m - w zależności od tego, czy ściana posiada otwory okienne lub drzwiowe. Zabudowa przy lub w granicy jest możliwa w odległości 1,5 m od granicy i jest dopuszczalna tylko, gdy przewiduje to plan miejscowy lub decyzja o warunkach zabudowy. Zapisy analizowanego mpzp nie przewidywały takiej możliwości, w związku z tym faktyczna możliwość zabudowy usługowej działki M i KJ była mało prawdopodobna. Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że zapisy planu pozostawiły działkę bez realnej możliwości zabudowy usługowej, jeśli uwzględni się przepisy budowlano-techniczne.
Takie działanie gminy było niedopuszczalne, stanowiło nadużycie władztwa planistycznego, naruszyło prawo własności skarżących, w tym wynikające z niego prawo do zabudowy oraz sprzeciwiało się konstytucyjnym zasadom równości i proporcjonalności. Ustalenie planu nastąpiło zatem bez należytego rozważenia konsekwencji tego rozwiązania dla interesu prywatnego Skarżących.
Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części w odniesieniu do działki należącej do M i KJ.
Sygnatura akt: II SA/Bk 560/16
Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl, stan z dnia 19 stycznia 2017 r.
