Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Wójt ustalił jednej z mieszkanek gminy łącznie wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości.
W odwołaniu kobieta nie zgodziła się ze wskazaną przez organ w decyzji powierzchnią gruntów.
Uznała, iż jest ona sprzeczna ze złożoną przez nią informacją, jak również z danymi wynikającymi z księgi wieczystej. W uzasadnieniu wskazała, że zmiany powierzchni gruntów wynikają z modernizacji operatu ewidencyjnego, tymczasem jej działka nie jest przedmiotem postępowania modernizacyjnego tylko rozgraniczeniowego.
WSA przypomniał, iż to ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych, w tym i w postępowaniu podatkowym.
Od tej reguły nie zostały przewidziane żadne wyjątki, a zatem organy ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.
Dopóki dane te nie zostaną zmienione w stosownym trybie, organ podatkowy będzie zobowiązany uwzględniać je przy ustalaniu wymiaru podatku.
Natomiast toczące się postępowanie sądowe w sprawie rozgraniczenia czy zasiedzenia nie może mieć wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego, dopóki nie znajdzie odzwierciedlenia w ewidencji gruntów i budynków – wyjaśnił sąd.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Rzeszowie z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 907/14, nieprawomocny