Burmistrz po rozpoznaniu wniosku spółki, ustalił warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego budowy elektrowni wiatrowej.


Jeden z właścicieli nieruchomości wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji elektrowni. Tłumaczył, iż w ramach gospodarstwa rolnego prowadzi wysoko wyspecjalizowaną hodowlę trzody chlewnej, a uciążliwość przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowych wiąże się w szczególności z emisją hałasu.
 

W odpowiedzi organ uznał, iż skarżącemu nie przysługuje przymiot strony.

Subiektywne przekonanie wnioskodawcy o negatywnym oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na jego nieruchomości nie może stanowić, zdaniem organu, podstawy do uznania, że przysługuje mu interes prawny do wniesienia żądania stwierdzenia nieważności decyzji.

Mężczyzna poskarżył się do sądu administracyjnego.

WSA przyznał rację skarżącemu.

Sąd zwrócił uwagę, iż ustalenie stron postępowania, w którym podejmowana jest decyzja lokalizacyjna, w zasadzie powinno być możliwe już na jego wstępie, na podstawie treści wniosku inwestora oraz załączonych dokumentów, a więc mapy ewidencyjnej z zaznaczonym przebiegiem granic terenu, którego wniosek dotyczy.

Dla uznania interesu prawnego wnioskodawcy wystarczające jest ustalenie, że nieruchomości stanowiące jego własność położone są w zasięgu oddziaływania inwestycji, niezależnie od tego czy określone normy hałasu zostały zachowane lub przekroczone.

Istotne jest samo ustalenie, że planowana inwestycja może oddziaływać na nieruchomości wnioskodawcy w stopniu przewidującym określone uciążliwości.

Sąd podkreślił, iż przy dokonywaniu oceny, czy dana osoba jest stroną postępowania nie ma znaczenia, czy został naruszony interes prawny tej osoby, a jedynie to, czy interes taki osobie przysługuje.

W przeciwieństwie do regulacji szczególnych (np. art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym), art. 28 k.p.a. stanowi, że stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek – przypomniał sąd.





Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 24 marca 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 65/15, nieprawomocny