W ocenie Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego, wskazanie dopuszczalnej lokalizacji elektrowni wiatrowych poprzez określenie ich odległości od budynków stanowi metodę pewną i jednoznaczną. Niemniej jednak, bardziej celowe mogłoby być wprowadzenie wymogu zapewnienia, indywidualnie dla każdej inwestycji, spełnienia określonych parametrów związanych z bezpieczeństwem oraz natężeniem czynników szkodliwych i uciążliwych dla mieszkańców.

SN wskazuje, że pewne zastrzeżenia może budzić dwuletni okres obowiązywania decyzji zezwalającej na eksploatację elektrowni wiatrowej - art. 13 ust. 1 oraz art. 13 ust. 2 projektu ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (dalej p.u.i.z.e.w.), który przewiduje możliwość przedłużenia zezwolenia na okres kolejnych dwóch lat. W ocenie SN, z powyższych przepisów nie wynika, że złożenie wniosku wstrzymuje wygaśnięcie decyzji.

Art. 13. 1. Decyzja zezwalająca na eksploatację elektrowni wiatrowej wygasa po upływie dwóch lat od dnia wydania, a także z dniem rozpoczęcia naprawy lub modernizacji na eksploatowanej elektrowni wiatrowej.
2. Po upływie 18 miesięcy od dnia wydania decyzji inwestor może złożyć wniosek o jej przedłużenie na okres kolejnych dwóch lat. Przepisy art. 9-12 stosuje się odpowiednio.

Czytaj: Branża wiatrakowa: ustawa odległościowa oznacza koniec tego sektora energetyki

Bardziej celowe byłoby wydawanie decyzji na czas nieoznaczony, w połączeniu z obowiązkiem dokonywania przeglądów technicznych elektrowni i możliwością wyłączenia ich z eksploatacji przez organ dokonujący kontroli - wskazuje Biuro Studiów i Analiz SN.

Z kolei przepisy karne art. 17 p.u.i.z.e.w., budzą wątpliwości z uwagi na kryminalizację zachowania, którego bezpośrednie skutki nie wydają się społecznie szkodliwe w stopniu zasługującym na sankcję karną. SN wskazuje, że znamię czynu zabronionego - dopuszczenie do eksploatacji - jest niejednoznaczne.

Art. 17. 1. Kto dopuszcza do eksploatacji elektrownie wiatrową:
1) bez otrzymania decyzji zezwalająca na eksploatację elektrowni wiatrowej,
2) wbrew decyzji Urzędu Dozoru Technicznego o wstrzymaniu eksploatacji elektrowni wiatrowej,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega ten, kto przerabia elektrownię wiatrową bez zgody Urzędu Dozoru Technicznego.

Dopuszczenie do eksploatacji następuje na mocy decyzji. Z kolei penalizowanie jest działanie wbrew decyzji właściwych organów. W ocenie SN, można wnioskować że zakaz ma dotyczyć inwestora, jednak sformułowanie przepisu należy uznać za niedostatecznie precyzyjne.

Czytaj: Nowe zasady budowania elektrowni wiatrowych - projektem zajmie się komisja

Ponadto, w art. 26 p.u.i.z.e.w. nie określono sankcji związanych z uchybieniem obowiązku uzyskania decyzji na eksploatację elektrowni wiatrowych oddanych do użytkowania przed dniem wejścia w życie ustawy. SN wskazuje, że nie stwierdzono, czy po upływie roku decyzja wygasa. Jest to kwestia istotna, m.in. z uwagi na odpowiedzialność karną z art. 17 p.u.i.z.e.w.

Art. 26. Inwestorzy elektrowni wiatrowych oddanych do użytkowania przed dniem wejścia w życie ustawy zobowiązani są do uzyskania decyzji zezwalającej na eksploatację elektrowni wiatrowej, na zasadach określonych w ustawie, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy.

Dowiedz się więcej z książki
Prawo ochrony środowiska w procesie inwestycyjno-budowlanym
  • rzetelna i aktualna wiedza
  • darmowa wysyłka od 50 zł

 

Dodatkowo, w ocenie Biura Studiów i Analiz Sejmowych, regulacje dotyczące postępowań w przedmiocie pozwoleń na budowę elektrowni, które zostały wszczęte i niezakończone przed wejściem w życie ustawy, budzą istotne wątpliwości. W przypadku spełnienia kryteriów związanych z odległością, przewidziano kontynuowanie postępowania ( art. 27 ust. 3 pkt. 1 p.u.i.z.e.w.  w zw. z art. 28 ust. 4 p.u.i.z.e.w.). Natomiast wobec niezachowania wspomnianych wymagań postępowanie zostanie umorzone (art. 27 ust. 3 pkt. 2 p.u.i.z.e.w.  w zw. z art. 28 ust. 5 p.u.i.z.e.w.).

Art. 27. 3. Postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę elektrowni wiatrowej wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy:
1) których podstawą jest decyzja WZ, o której mowa w art. 28 ust. 4, prowadzi się na podstawie przepisów dotychczasowych, lecz nie dłużej niż przez 1 rok od dnia wejścia w życie ustawy;
2) których podstawą jest decyzja WZ, o której mowa w art. 28 ust. 5 , umarza się;
3) których podstawą jest plan miejscowy prowadzi się, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3, na podstawie przepisów dotychczasowych.

Art. 28. 4. Decyzje WZ dotyczące elektrowni wiatrowych, zgodne z art. 4, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy tracą moc po upływie roku i jednego dnia od dnia wejścia w życie ustawy, chyba że przed upływem tego terminu zostało wydane pozwolenie na budowę.
5. Decyzje WZ dotyczące elektrowni wiatrowych, niezgodne z art. 4, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy tracą moc z dniem wejścia w życie ustawy.

SN zwrócił uwagę na krótki - czternastodniowy - termin vacatio legis, który może budzić daleko idące zastrzeżenia z punktu widzenia konstytucyjnych zasad zaufania do państwa i ochrony interesów w toku.

W ocenie Sądu, czas wejścia w życie ustawy oraz przepisy intertemporalne powinny uwzględniać ekonomiczne i prawnie uwarunkowania czasu trwania procesu inwestycyjnego, umożliwiając podmiotom działającym na rynku dostosowanie do nowych przepisów.

Art. 32. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, przy czym:
1) art. 23 wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2016 r.;
2) art. 5 ust. 1 pkt 5 traci moc po 3 latach od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Poselski projekt ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych>>>

(sejm.gov.pl/SN/dl)