Przejściowy Plan Krajowy to wynikająca z dyrektywy o emisjach przemysłowych derogacja od zaostrzanych od 2016 r. norm emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu oraz pyłu.

Dyrektywa europejska z 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (dyrektywa IED) wprowadza znaczne zaostrzenie standardów emisyjnych dla dużych źródeł spalania paliw (o mocy większej niż 50 MW), dotyczących dwutlenku siarki, tlenków azotu oraz pyłu. Dlatego dyrektywa przewiduje możliwość zastosowania mechanizmów łagodzących dotkliwość wprowadzanych zmian. Takim mechanizmem jest Przejściowy Plan Krajowy (PPK). Plan pozwala przesunąć termin obowiązywania zaostrzonych standardów emisyjnych z 2016 r. do połowy 2020 r. Nie jest to mechanizm obowiązkowy. Firmy będą mogły do niego przystępować dobrowolnie. Każde państwo członkowskie, po podjęciu decyzji o jego wdrożeniu, powinno przesłać swój Plan Komisji Europejskiej.

Po zatwierdzeniu przez KE, polski PPK będzie obowiązywał od początku 2016 r. do końca czerwca 2020 r., a operatorzy obiektów w nim uwzględnionych będą musieli się wywiązać z dotrzymania przyznanych udziałów w pułapach emisji w poszczególnych latach jego realizacji. Plan bezpośrednio dotyczy 73 obiektów energetycznego spalania (elektrowni, elektrociepłowni, ciepłowni). Pozwoli on złagodzić skutki wprowadzenia docelowych standardów emisyjnych, a odsuwając w czasie obowiązek ich stosowania zapewni czas na przeprowadzenie inwestycji, które pozwolą firmom dostosować się do wyśrubowanych wymogów emisyjnych np. przez wybudowanie instalacji odsiarczania lub odazotowania spalin.