Prokurator zaskarżył uchwałę rady gminy określająca wzory deklaracji i informacji do podatku od nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego. Jego zdaniem rada bez podstawy prawnej nałożyła na podatników obowiązek składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności określonej w art. 233 § 1 kodeksu karnego.
W odpowiedzi rada wyjaśniła, iż w systemie prawa podatkowego wzory informacji podatkowych należy oceniać nie tylko na gruncie przepisów ustaw podatkowych, lecz także w świetle Ordynacji podatkowej. Obowiązujący od 1 stycznia 2003 r. przepis art. 180 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
WSA przyznał rację prokuratorowi. Przede wszystkim art. 180 § 2 Ordynacji podatkowej, na który powołała się rada, dotyczy odebrania oświadczenia strony w toku prowadzonego już postępowania dowodowego. A zatem nie może stanowić podstawy do pouczania o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 Kodeksu Karnego w momencie składania deklaracji na podatek od nieruchomości, rolny i leśny.
Sąd zwrócił uwagę, iż jeżeli ustawodawca zamierza nadać oświadczeniom składanym przez zainteresowane podmioty rygor odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, to rygor ten wprowadza wprost do ustawy. Natomiast przepisy ustawy o podatku rolnym, podatku leśnym i ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie przewidują takiej możliwości, zaś ustawowego upoważnienia dla rady w tym zakresie nie można domniemywać – uznał WSA.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Krakowie z 12 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 2226/13, nieprawomocny