Obszar oddziaływania nie ogranicza się jedynie do granic nieruchomości

Wobec braku wyraźnego wskazania przez ustawodawcę przepisów, na podstawie których dochodzi do wyznaczenia terenu w otoczeniu obiektu budowlanego przyjąć należy, że są to wszystkie powszechnie obowiązujące przepisy prawa, wprowadzające określonego rodzaju ograniczenia, czy też utrudnienia w zakresie zagospodarowania, ale również dotychczasowego korzystania z tego terenu uznał WSA w Olsztynie.

Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi pozwolenia na budowę budynku. Odwołanie od decyzji wniósł wójt gminy, wskazując na naruszenie przez organ I instancji zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co doprowadziło do naruszenia interesu prawnego gminy oraz powstania szeregu nowych obowiązków dla gminy w zakresie tworzenia infrastruktury technicznej, np. budowy wodociągów, dróg itp. Dodał, że jako zarządca dróg gminnych, wielokrotnie odmówił inwestorowi zgody na tworzenie nowych zjazdów na drogi gminne, w tym również zjazdu z nieruchomości, której dotyczy decyzja.

Podkreślił przy tym, że odmowy tworzenia nowych zjazdów spowodowane były brakiem możliwości zapewnienia obsługi zwiększonego ruchu kołowego przez drogę gminną oraz nieprzystosowanie jej połączenia z drogą wojewódzką do zwiększonego natężenia ruchu.

Wojewoda umorzył postępowanie odwoławcze. W ocenie organu odwoławczego wójt, który wniósł odwołanie, nie jest stroną tego postępowania, gdyż obszar oddziaływania projektowanego budynku mieszkalnego, stanowiący element pojęcia strony w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę, ogranicza się do granic nieruchomości przewidzianej do zainwestowania. Wojewoda wskazał, że w sytuacji, gdy inwestor projektuje obiekt budowlany zachowując odległości i warunki przewidziane w tych przepisach, nie może być mowy o oddziaływaniu obiektu na sąsiadujące nieruchomości i ewentualnych ograniczeniach w zagospodarowaniu terenów sąsiednich. Uznał więc, że skoro obszar oddziaływania projektowanego budynku mieszkalnego ogranicza się do granic nieruchomości przewidzianej do zainwestowania, to tylko inwestor jest stroną postępowania o udzielenie pozwolenia na budowę tego budynku.

WSA rozpoznając skargę przypomniał, iż myśl art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm.), stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Natomisat zgodnie z art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem obszaru oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Zdaniem WSA wobec braku wyraźnego wskazania przez ustawodawcę w art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane przepisów, na podstawie których dochodzi do wyznaczenia terenu w otoczeniu obiektu budowlanego przyjąć należy, że są to wszystkie powszechnie obowiązujące przepisy prawa, wprowadzające określonego rodzaju ograniczenia, czy też utrudnienia w zakresie zagospodarowania, ale również dotychczasowego korzystania z tego terenu.

W sprawie, wojewoda – analizując legitymację procesową wójta poprzestał jedynie na ocenie wpływu planowanej inwestycji na ograniczenia w zagospodarowaniu innych działek. Nie rozważał natomiast, jak ta inwestycja wpłynie na dotychczasowy sposób korzystania drogi gruntowej, której właścicielem jest gmina.

Zauważyć przy tym należy, że przez wskazaną powyżej drogę gruntową- grunt komunalny stanowiący dojazd do nieruchomości rolnych, inwestor ma dostęp do drogi publicznej (drogi wojewódzkiej, stanowiącej działkę nr "[...]"). Jak wynika bowiem z dokumentów przedłożonych tutejszemu Sądowi na rozprawie (k. 56 akt sądowych), droga stanowiąca działkę nr "[...]" nie jest drogą publiczną w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007r., nr 19, poz. 115 ze zm.), lecz stanowi drogę dojazdową do pól (drogę gruntową), którą w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, można zakwalifikować do kategorii dróg wewnętrznych. Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu.
 

Wyrok WSA w Olsztynie z 19 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Ol 48/13, nieprawomocny