Właściciele nieruchomości wnieśli skargę na uchwałę rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie przebiegu drogi przez ich działkę.
Zdaniem skarżących przeprowadzenie drogi przez ich działkę nie jest niezbędne dla zapewnienia ciągów komunikacyjnych. W związku z tym nie ma potrzeby ingerowania w przysługujące im prawo własności.
Wójt zgodził się, iż wytyczenie dróg w sposób, w jaki zostało to dokonane w planie, nie jest konieczne, wszystkie bowiem nieruchomości mają zapewniony dostęp do drogi publicznej, który można ewentualnie także zapewnić poprzez poprowadzenie dróg wewnętrznych. Jednak, zdaniem organu, będą to rozwiązania niefunkcjonalne.
WSA przypomniał, że władztwo planistyczne przysługujące gminie, prowadzić może do ograniczeń w wykonywaniu prawa własności nieruchomości objętych planem. Jednak aby nie doszło do nadużycia władztwa, organ musi respektować reguły składające się na istotę zasady proporcjonalności.
Sąd zwrócił uwagę, iż na plan pierwszy nie wybija się jednak ważenie interesów publicznych z interesem prywatnym skarżących, lecz rozważenie, czy regulacja przyjęta w przepisach uchwały jest niezbędna dla realizacji interesu publicznego, z którym jest powiązana.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Jeżeli bowiem okazałoby się, że nie jest niezbędna, to nawet priorytet interesu publicznego nad interesem prywatnym nie uzasadniałby ograniczenia praw i wolności jednostek, ponieważ efekt w postaci ochrony interesu publicznego można byłoby uzyskać w inny sposób.
Sąd uznał, iż z analizy rysunku planu wynika, że planowana droga przebiegająca przez nieruchomość skarżących, nie jest niezbędna do zapewnienia komunikacji w tym terenie.
Zdaniem sądu przepisy uchwały stanowią wyraz nadużycia władztwa planistycznego, poprzez nieuzasadnione, wbrew wymogom zasady proporcjonalności, ograniczenie praw właścicieli działki do ich terenu.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 9 listopada 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 785/16, nieprawomocny
