Mimo pojawiających się co jakiś czas głosów za wprowadzeniem takich przepisów, Ministerstwo Środowiska stoi na stanowisku, że wskutek bardzo dużej ilości zmiennych, które stanowią o ostatecznym kształcie, natężeniu i wielkości rozchodzącego się hałasu, oraz innych generowanych przez tego typu przedsięwzięcia oddziaływań nie jest zasadne wprowadzenie do polskiego prawodawstwa zapisów podających bezwzględną odległość od zabudowań, w jakiej powinny być lokalizowane turbiny wiatrowe, aby nie powodować negatywnego wpływu na ludzi.

Zawarcie w aktach prawnych jakichkolwiek, chociażby przybliżonych wartości parametru oddalenia od miejsca przeznaczonego do pobytu ludzi, ze względu na brak wielu kluczowych i indywidualnych danych technicznych oraz środowiskowych obarczone byłoby bardzo dużą niepewnością. Dlatego każdorazowo odległość od zabudowań mieszkalnych, obszarów chronionych czy cennych krajobrazowo, w jakiej można zlokalizować siłownie wiatrowe, aby nie oddziaływały one negatywnie na ww. tereny, jest określana podczas procedury oceny oddziaływania na środowisko, która jest regulowana przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r., Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.). Wydana po przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zawiera warunki realizacji przedsięwzięcia, których spełnienie zagwarantuje, iż inwestycja nie spowoduje jego znaczącego oddziaływania na środowisko, w tym na zdrowie ludzi. Natomiast w przypadku braku możliwości wyeliminowania ww. oddziaływania następuje odmowa zgody na realizację przedsięwzięcia, tłumaczy ministerstwo w odpowiedzi na interpelację poseł Bożeny Kamińskiej.

Źródło: www.sejm.gov.pl