Czy jest możliwe umieszczenie zapisu w decyzji o warunkach zabudowy dla budowy budynku mieszkalno-usługowego: "liczba miejsc postojowych na samochody osobowe na przedmiotowej działce - 10"?
Jeśli tak, to jaki przepis prawny to określa?
We wniosku o wydanie warunków zabudowy inwestor określił liczbę miejsc postojowych - 4.


Umieszczenie zapisu określającego liczbę miejsc parkingowych jest możliwe i tego rodzaju zapisy są prawnie uzasadnione ogólną zasadą kształtowania ładu przestrzennego zawartą w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.).


Uprawnienie organu do określenia ilości miejsc parkingowych nie wynika bezpośrednio z ustawy o planowaniu. Przepis art. 61 ust. 1 ustawy stanowi jedynie, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy możliwe jest jedynie w przypadku kumulatywnego spełnienia następujących warunków:

1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

2) teren ma dostęp do drogi publicznej;

3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5 (umowa już zawarta przez inwestora z właściwą jednostką), jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych.

Jednakże w art. 54 ustawy, który zgodnie z art. 64 ust. 1 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy, wynika, że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu określa:

1) rodzaj inwestycji;

2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:

a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;

3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.

Szczególną uwagę należy w tym przypadku zwrócić na treść punktu 2 lit. a) i c). Mowa w nich jest o określeniu warunków zagospodarowania terenu w zakresie kształtowania ładu przestrzennego oraz komunikacji. W tych 2 unormowaniach należy dopatrywać się legitymacji organu do określenia ilości miejsc parkingowych w budynku.

Jednocześnie należy wspomnieć o wyroku z dnia 5 marca 2007 r. wojewódzkiego sądu administracyjnego w Warszawie (IV SA/Wa 2210/06), który stwierdził, że nieuzasadnionym jest twierdzenie, że "organ przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji winien był uwzględnić i zabezpieczyć miejsca parkingowe w trybie art. 61 ust. 1 pkt 3 w zw. z ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym". Jednak stanie faktycznym omawianym w powołanym wyroku w decyzji o warunkach zabudowy uzależniono dopuszczalność realizacji planowanej inwestycji od uprzedniego zapewnienia możliwości urządzenia parkingu na jednej z sąsiednich działek.

Stosownie do powyższego należy sądzić, że uprawnienie do określania ilości miejsc parkingowych wynika z ogólnej klauzuli o obowiązku kształtowania ładu przestrzennego, którym - zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - jest takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne.