Jak, w przedstawionej sytuacji, powinien postąpić starosta w przypadku wniosku na pobór wód podziemnych z ujęcia w ilości Q=30m3/h, gdzie załącznikiem jest dokumentacja hydrogeologiczna przyjęta przez marszałka?

Pytanie Do starosty wpłynął wniosek na pobór wód podziemnych z ujęcia w ilości Q=30m3/h, gdzie załącznikiem jest dokumentacja hydrogeologiczna...

Pytanie

Do starosty wpłynął wniosek na pobór wód podziemnych z ujęcia w ilości Q=30m3/h, gdzie załącznikiem jest dokumentacja hydrogeologiczna przyjęta przez marszałka. Jednak ta dokumentacja przyjmuje zasoby eksploatacyjne na wysokości tylko 30m3/h. Taką kompetencje ma starosta.

Jak należy wyprostować taką sytuację?

Czy starosta ma napisać pismo do marszałka o wycofanie takiego zawiadomienia?

Czy wniosek o pozwolenie wodnoprawne jest kompletny?

Odpowiedź

odpowiedzi udzielono: 30 stycznia 2012 r.

Są dwa rozwiązania:

1. Starosta może zawiadomić zwykłym pismem marszałka, że decyzja zatwierdzająca dokumentacje hydrologiczną wydana przez niego jest dotknięta wadą powodująca jej nieważność, gdyż zatwierdzanie dokumentacji hydrogeologicznej dla ujęć wód podziemnych, których przewidywane lub ustalone zasoby nie przekraczają 50 m3/h jest w kompetencji starosty, zgodnie z art. 161 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981).

2. Zawiadomić stronę, że decyzja wydana przez marszałka jest obarczona wadą nieważności. Strona może sama wnieść sprawę do ministra środowiska o stwierdzenie nieważności decyzji.

Starosta nie może natomiast samodzielnie zwrócić się do ministra o stwierdzenie nieważności decyzji zatwierdzającej dokumentację hydrogeologiczną wydaną przez marszałka.

Stwierdzenie nieważności jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym prowadzonym w trybie nadzoru (wyrok WSA z 28 stycznia 2004 r., III SA 808/03).

Do spraw wszczętych w trybie art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej k.p.a., jako nowych w stosunku do spraw już wcześniej zakończonych, należy stosować aktualny stan prawny, chyba że z istoty przepisów o stwierdzeniu nieważności decyzji wynika konieczność oceny jej legalności według unormowań obowiązujących w dacie jej wydania, w postępowaniu tym chodzi bowiem o sprawdzenie, czy w samej decyzji zaistniał błąd skutkujący jej nieważnością (wyrok NSA z 28 kwietnia 2004 r., GSK 7/04). Postępowanie to prowadzone jest jako postępowanie przed organem pierwszej instancji zgodnie z regułami k.p.a.

Po zakończeniu postępowania przed SKO starosta zatwierdzi przedmiotową dokumentację hydrogeologiczną. Dopiero wtedy zainteresowany otrzymaniem pozwolenia wodnoprawnego będzie mógł skutecznie złożyć wniosek o wydanie decyzji.

Do wniosku o wydanie pozwolenia na pobór wód podziemnych należy dołączyć:

1. Operat wodnoprawny sporządzony zgodnie z wymogami art. 132 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019, z późn. zm.) – dalej pr. wod. - 2 egz.

2. Dokumentację hydrogeologicznę (art. 131 ust. 2b pr. wod.), przyjęta bez zastrzeżeń przez organ administracji geologicznej, w przypadku poboru wód podziemnych.

3. Opis prowadzenia zamierzonej działalności sporządzony w języku nietechnicznym (art. 131 ust. 2 pkt 3 pr. wod.).

4. Decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzja o warunkach zabudowy, jeżeli jest ona wymagana lub wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; przedłożenie tych dokumentów przyspieszy załatwienie sprawy poprzez umożliwienie sprawdzenia czy wnioskowane pozwolenie nie narusza ustaleń zawartych w ww. dokumentach - art. 125 pkt 2 pr. wod.).

5. Dowód zapłaty należnej opłaty skarbowej.

Uzasadnienie

Decyzja wydana z naruszeniem właściwości rzeczowej lub miejscowej jest dotknięta kwalifikowaną wadą prawną powodującą jej nieważność wskazaną w art. 156 k.p.a. Przepisy normujące właściwość organów administracji mają charakter bezwzględnie obowiązujący i naruszenie każdego rodzaju właściwości przy wydaniu aktu administracyjnego powodują jej nieważność. Dotyczy to nie tylko sytuacji, gdy decyzję administracyjną z zakresu właściwości starosty wyda marszałek (lub odwrotnie) lub gdy wyda ją starosta niewłaściwy miejscowo. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności może zostać wszczęte z urzędu lub na żądanie strony. W opisanym przypadku, gdy to organ stwierdził wadę decyzji zatwierdzającej dokumentacje hydrogeologiczną może on zawiadomić stronę, aby ta wszczęła postępowanie o stwierdzenie nieważności albo zawiadomić marszałka, aby to on wszczął postępowanie.

Z chwilą doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności rozpoczyna się nowa faza postępowania, której celem jest wydanie decyzji o stwierdzeniu względnie odmowie stwierdzenia nieważności. Za obowiązujący nadal uznać trzeba pogląd z uchwały pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej SN z 15 grudnia 1984 r. (III AZP 8/83, OSNCP Nr 10/1985 r.): decyzja organu nadzoru w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji organu I instancji jest decyzją wydaną w I instancji i na ogólnych zasadach służy od niej odwołanie (postanowienie NSA z 9 grudnia 1998 r., I SA/Gd 2422/98).

Organ nadzoru, stwierdzając nieważność decyzji ostatecznej, działa jako organ kasacyjny, nie może więc regulować kwestii merytorycznych, a nawet w uzasadnieniu nie powinien wskazywać pożądanego przyszłego rozwiązania (wyrok NSA z dnia 30 czerwca 1983 r., I SA 178/83, ONSA 1983, nr 1, poz. 51).

Janusz Jerzy