Pytanie
Inwestor planując budowę budynku gospodarczego na działce znajdującej się pobliżu gazociągu wysokiego ciśnienia uzyskał decyzję o warunkach zabudowy oraz "warunki techniczne" od operatora ww. gazociągu z wyznaczeniem 15 m strefy ochronnej od tego gazociągu (DN 100 CN 4,0 Mpa), przebiegającego przez działkę sąsiednią (taka strefa ochronna została przyjęta w trakcie budowy gazociągu - gazociąg zrealizowany na podstawie pozwolenia na budowę w 1980 r.). Mając zatem świadomość, że ze względu na usytuowanie przedmiotowego gazociągu w odległości około 17 m od granicy działki, której szerokość wynosi około 16 m nie ma fizycznej możliwości usytuowania na niej budynku bez naruszenia strefy ochronnej, inwestor dokonał zgłoszenia budowy budynku gospodarczego (o powierzchni zabudowy do 25 m2), do którego starosta nie wniósł sprzeciwu. Inwestor jednak odstąpił od zgłoszenia i w 2012 r. zrealizował budynek większy /wymagający pozwolenia na budowę/, co poskutkowało decyzją nakazującą jego rozbiórkę w trybie art. 48 ust. 1 pr. bud. bez zastosowania procedury legalizacyjnej, z uwagi na naruszenie strefy ochronnej gazociągu i braku możliwości usunięcia tej niezgodności. Decyzje organu I i II instancji zostały uchylone przez sąd I instancji, ze wskazaniem zastosowania w toku ponownego postępowania przesłanek przepisu art. 50 ust. 1 pr. bud., tj. dokonania ustaleń realizacji obiektu zgodnie ze zgłoszeniem, a to z tego względu iż inwestor w toku postępowania odwoławczego dokonał częściowej rozbiórki budynku (do wymiarów jak w zgłoszeniu), o czym poinformował dopiero w skardze do sądu. Skarga kasacyjna organu II instancji od wyroku sądu I instancji została oddalona przez NSA, który dodatkowo wskazał, że nie ma żadnych podstaw, aby dla obiektów obecnie lokalizowanych w pobliżu istniejących sieci gazowych stosować normatywy odległościowe wynikające z nieobowiązujących już przepisów, tj. przerzucać konsekwencje obowiązku dbałości o właściwą eksploatację tych sieci i urządzeń z operatora sieci na właścicieli gruntów sąsiednich, gdyż ich prawo własności podlegałoby w istocie wywłaszczeniu przez zakaz zabudowy wykraczający poza rzeczywistą potrzebę. Przy czym ww. wyroki zapadły przed wejściem w życie rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie (Dz. U. z 2013 poz. 640) - obowiązuje od 5 września 2013 r.), które w załączniku Nr 2 ustala szerokości stref kontrolowanych gazociągów wybudowanych przed dniem 12 grudnia 2001 r.
Jak zatem ma postąpić organ przy ponownym rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy będąc związany ww. wyrokami, tj. czy w dacie wydania kolejnej decyzji winien uwzględniać stan prawny obowiązujący w dacie zgłoszenia dokonanego przez inwestora, czy też stan prawny obowiązujący obecnie, tj. z uwzględnieniem ww. rozporządzenia, według którego szerokość strefy ochronnej przedmiotowego gazociągu wynosi 30 m (po 15 m z każdej strony)?