Pytanie
Pytanie dotyczy VAT od 2014 r. - prawidłowego rozróżnienia dwóch sytuacji – kiedy mamy do czynienia ze zwrotem wydatków nieuprawniających do odliczenia VAT, a kiedy powinniśmy stosować refakturowanie/odsprzedaż?
Z czego to nieuprawnienie wynika praktycznie?
Czy tylko z faktu, na kogo został wystawiona faktura przez podmiot, który fizycznie wykonał usługę, sprzedał towar?
Chodzi o dodany art. 88 ust. 1a u.p.t.u., w którym prawodawca postanowił doprecyzować, że nie można odliczać VAT od wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3 u.p.t.u., tj. wydatków poniesionych przez podatnika "w imieniu i na rzecz innego podmiotu". Zwrot tego typu wydatków (kosztów) nie podlega opodatkowaniu VAT. Wydatki są zwracane podatnikowi przez podmiot, w imieniu którego zostały poniesione, a za które podatnik tylko zapłacił a nie z nich korzystał. Nie są one jednak zwracana na zasadzie tzw. refakturowania, lecz właśnie w oparciu o instytucję zwrotu wydatków, np. na podstawie noty obciążeniowej. Podatnik nie powinien odliczać VAT od przedmiotowych wydatków.
Czy zasadnicze znaczenie ma tu fakt, na kogo np. usługodawca faktyczny tej usługi wystawił fakturę?
Jeżeli przyjmiemy, że wystawił on fakturę na podmiot, który faktycznie skorzystał z usługi, a nie na nas, my tylko zapłaciliśmy za tę usługę, to czy należy zaksięgować tę fakturę na koncie przejściowym i notą obciążyć tego kontrahenta?
Co będzie jak usługodawca faktyczny wystawi fakturę na nas?
Czy mamy obowiązek wystawienia faktury VAT i prawo odliczenia VAT z zakupu, gdy będziemy refakturować/odsprzedawać tę usługę lub towar?
Do tej pory funkcjonował art. 30 ust. 3 u.p.t.u., zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik, działając "we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej", bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Według treści art. 28 Dyrektywy VAT zgodnie z jego dyspozycją, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.
Co oznacza w praktyce uchylenie przepisów o refakturowaniu od 2014 r., tj. art. 30 ust. 3 u.p.t.u.?