1. Klasyfikacja stacji bazowych telefonii komórkowej jako obiektów w rozumieniu Prawa Budowlanego
Urządzenie radiokomunikacyjne w postaci stacji bazowej telefonii komórkowej realizowane są przy użyciu zróżnicowanych technologii. W zależności od możliwości technicznych, planowanego zasięgu oraz lokalizacji, w której stacja bazowa ma być realizowana w 2 zasadniczych formach:
• obiektów realizowanych bezpośrednio na budynkach lub ich częściach tj. dachach, kominach etc., oraz
• obiektów realizowanych na konstrukcjach wsporczych tj. konstrukcji wieżowych lub masztowych. Tutaj należy zwrócić uwagę, że subtelna różnica pomiędzy masztem i wieżą antenową wynika wprost z treści rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 października 2005 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 219, poz. 1864 z późn. zm.) - dalej r.t.o.b., zgodnie z którym jako wolnostojący maszt antenowy należy traktować wolnostojącą konstrukcję wsporczą anten i urządzeń radiowych, z odciągami, zaś wolno stojąca wieża antenowa jest tego samego rodzaju obiektem, nie posiadającym jednak odciągów (§ 3 pkt 9 i 13 r.t.o.b.).
W zależności od planowanych parametrów stacja bazowa w obu powyższych wariantach składa się ponadto z takich urządzeń jak różnego typu anteny, urządzenia nadawcze (najczęściej lokalizowane w kontenerach) oraz tzw. tory falowodowe (urządzenia łączące anteny z nadajnikami). Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) – dalej pr. bud., przez pojęcie „budowli" rozumieć należy m.in. wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. b) pr. bud. obiektem budowlanym jest budowla stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. W konsekwencji stwierdzić należy, że budowa stacji bazowej, zważywszy na powyższe rozróżnienie w technologii realizacji przedsięwzięcia, należy kwalifikować jako:
a) realizację budowli – w przypadku masztów lub wieży antenowych, na których montowane są urządzenia antenowe i nadawcze oraz związane z nimi instalacje, albo
b) instalowaniu urządzeń technicznych w postaci urządzeń antenowych, nadajników oraz związanej z nimi instalacji na istniejących już obiektach budowlanych takich jak maszty, anteny, czy budynki.
2. Etap lokalizacji inwestycji
Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) – dalej u.p.z.p., ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zaś w przypadku braku uchwalonego planu miejscowego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, zaś sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Na etapie poszukiwania miejsca dogodnego do realizacji inwestycji w postaci stacji bazowej telefonii komórkowej istotna będzie weryfikacja, czy obrany wstępnie obszar objęty jest obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, czy też planu takiego dla danej lokalizacji jak dotychczas nie uchwalono.
2.1. Obszary objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego
Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 i pkt 10 u.p.z.p. w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania oraz zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. Jednocześnie budowa stacji bazowej – jako inwestycja celu publicznego (o czym mowa poniżej w punkcie 2.2.) – powinna być przewidziana w postanowieniach planu miejscowego (art. 50 ust. 1 pr. bud.) Tak więc możliwość realizacji obiektów radiokomunikacyjnych w postaci stacji bazowych powinna wynikać z zapisów planu miejscowego. Niezgodność z zapisami postanowień planu miejscowego powodować będzie wydanie decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę na podstawie art. 35 ust. 3 w związku z art. 35 ust. 1 pkt 1 pr. bud.
(...)