Antresola wydzielona z pomieszczeń nie powinna przekraczać ich obrysów

Antresolą jest jedynie pomieszczenie umieszczone bezpośrednio nad stropem wewnętrznym wnętrza jego wydzielenia. Antresola nie może być usytuowana nad pomieszczeniami innymi niż pomieszczenie z którego została wydzielona - uznał WSA w Gdańsku. Zaprojektowane antresole wydzielone z pomieszczeń nie powinny przekraczać ich obrysów tzn. powinny znajdować się bezpośrednio nad ich stropem pośrednim.

Inwestor przedłożył projekt budowlany budynku wielorodzinnego trzykondygnacyjnego. W projekcie tym na kondygnacji trzeciej (poddaszu) przewidziano pięć mieszkań w tym trzy z przynależnymi do nich antresolami wydzielonymi w tzw. górnej części poddasza. Właściciele sąsiednich nieruchomości zgłosili zastrzeżenia co do zgodności projektu z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obowiązującym dla terenu inwestycji. W ocenie skarżących zaprojektowane antresole w rzeczywistości stanowią czwartą kondygnacją budynku, co nie odpowiada warunkom planu.

Organ I instancji uznał, że projekt spełnia wymogi w zakresie i dopuszczalnej planem ilości kondygnacji - maksymalnie trzy kondygnacje nadziemne, w tym poddasze użytkowe.

WSA nie zgodził się ze stanowiskiem organu I instancji. Uznał, iż projekt nie jest zgodny z planem w odniesieniu do ilości kondygnacji projektowanego budynku. Zdaniem WSA organy niezasadnie przyjęły, że przewidziane w projekcie w górnej części poddasza antresole w istocie spełniają warunki przewidziane prawem dla tego typu pomieszczeń. Zgodnie z § 3 pkt 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 73, poz. 690) przez antresolę należy rozumieć górną część kondygnacji lub pomieszczenia znajdującą się nad przedzielającym je stropem pośrednim o powierzchni mniejszej od powierzchni tej kondygnacji lub pomieszczenia, niezamkniętą przegrodami budowlanymi od strony wnętrza, z którego jest wydzielona. Z projektu budowlanego wynika, iż na trzeciej kondygnacji przewidziano pięć mieszkań. Trzy z mieszkań posiadają przynależne do nich antresole znajdujące się nad stropem pośrednim pomieszczeń wchodzących w skład tych mieszkań i innych. Każda z tych antresoli teoretycznie ma powierzchnię mniejszą od powierzchni pomieszczenia, z którego jest wydzielona i nie jest zamknięta od strony wnętrza z którego jest wydzielona. Swoim obrysem jednak wykracza poza obrys pomieszczenia z którego jest wydzielona w taki sposób, że znajduje się nad stropem pośrednim również innych pomieszczeń, a nawet innych mieszkań.

WSA przypomniał, iż zgodnie z definicją zawarta w § 3 pkt 19 rozporządzenia antresola pomieszczenia to jego górna część oddzielona od dolnej stropem pośrednim. Podkreślenia wymaga, że chodzi o jedno pomieszczenie przedzielone w poziomie stropem pośrednim. W zapisie § 3 pkt 19 rozporządzenia zawarte są dwa wymogi, które powinny być spełnione jednocześnie: 1/ znajdowania się nad przedzielającym je stropem pośrednim i 2/ powierzchni mniejszej od powierzchni wnętrza. Ten drugi wymóg mniejszej powierzchni antresoli od powierzchni pomieszczenia z którego jest wydzielona nie może być interpretowany w oderwaniu od wymogu znajdowania się antresoli nad przedzielającym je stropem pośrednim z wnętrza jej wydzielenia.

W sprawie zabieg projektanta wyliczenia powierzchni antresoli według przywołanej przez organ normy budowlanej spowodował, że pomieszczenia zaprojektowane jako antresole, które nie powinny wykraczać poza obrysy pomieszczeń oznaczonych jako "pokój+kuchnia" w istocie znajdują się również nad stropami innych pomieszczeń lokali. Wobec tego, że pomieszczenia wydzielone nad lokalami II piętra (trzeciej nadziemnej kondygnacji) nie spełniały warunku antresoli należało uznać, że ich przestrzeń o wysokości przewidzianej dla kondygnacji stosownie do § 3 pkt 16 rozporządzenia stanowi samodzielną, odrębną czwartą kondygnację budynku. W związku z tym zaprojektowany budynek nie odpowiadał wymogom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ograniczającego dopuszczalną ilość kondygnacji do trzech kondygnacji nadziemnych z poddaszem użytkowym. WSA podkreślił, iż bez znaczenia przy tym jest, że zaprojektowana w przestrzeni poddasza użytkowego kondygnacja w istocie nie podwyższa wysokości budynku liczonej w metrach. Plan miejscowy określa bowiem dopuszczalną wysokość budynków odwołując się i do pojęcia kondygnacji i do wysokości wyrażonej w metrach, a to oznacza, że oba te warunki muszą być spełnione niezależnie – podkreślił WSA.
 

Wyrok WSA w Gdańsku z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gd 528/12, nieprawomocny