RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję Rady (UE) 2015/2169 z dnia 1 października 2015 r. w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony 1 , w szczególności jej art. 3 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 1 października 2015 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2015/2169.
(2) Protokół w sprawie współpracy kulturalnej 2 (zwany dalej "Protokołem"), załączony do Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony 3 (zwanej dalej "umową o wolnym handlu"), ustanawia ramy współpracy Stron w celu ułatwienia wymiany działalności, dóbr i usług kulturalnych, w tym w sektorze audiowizualnym.
(3) Protokół wyjątkowo zawiera postanowienia dotyczące uprawnienia w zakresie koprodukcji audiowizualnych do korzystania z odpowiednich systemów, które co do zasady zarezerwowane jest dla krajów rozwijających się z rozwijającymi się branżami audiowizualnymi.
(4) Zgodnie z tymi postanowieniami Protokołu po wstępnym okresie trzech lat okres ten ma być przedłużany na kolejne okresy tej samej długości, o ile Strona nie wypowie uprawnienia w drodze pisemnego zawiadomienia na co najmniej trzy miesiące przed upływem pierwotnego lub każdego kolejnego okresu. Zgodnie z tymi postanowieniami okres uprawnienia został ostatnio przedłużony do dnia 30 czerwca 2023 r., ponieważ żadna ze Stron go nie wypowiedziała. Rzeczywisty wpływ Protokołu na koprodukcje audiowizualne ma zostać oceniony w odpowiednim czasie przez Komitet ds. Współpracy Kulturalnej (zwany dalej "Komitetem") oraz stanowić podstawę decyzji Unii w sprawie przedłużenia okresu obowiązywania uprawnienia na kolejny okres trzech lat do 2023 r.
(5) Zgodnie z decyzją (UE) 2015/2169 Komisja ma przekazać Republice Korei informacje o zamiarze Unii dotyczącym nieprzedłużania okresu obowiązywania uprawnienia do koprodukcji, w następstwie procedury określonej w Protokole, chyba że Rada, na wniosek Komisji, zgodzi się w terminie czterech miesięcy przed końcem takiego okresu obowiązywania na jego utrzymanie. Jeżeli Rada zgodzi się na utrzymanie uprawnienia, procedura ta ma zostać ponownie zastosowana z końcem przedłużonego okresu obowiązywania uprawnienia.
(6) W dniu 17 października 2019 r. skonsultowano się z unijną wewnętrzną grupą doradczą, przewidzianą w Protokole, w sprawie przedłużenia okresu obowiązywania uprawnienia zgodnie z postanowieniami Protokołu dotyczącymi uprawnienia dotyczącego zakresie koprodukcji audiowizualnych.
(7) Mając na uwadze bliskie, historyczne i wyjątkowe stosunki między Unią a Republiką Korei, Rada wyraża zgodę na przedłużenie obowiązywania uprawnienia w zakresie koprodukcji audiowizualnych do korzystania z odpowiednich systemów Stron służących promowaniu lokalnych i regionalnych treści kulturowych, przewidzianego w Protokole.
(8) Decyzją Rady (UE) 2020/470 4 przedłużono zatem okres obowiązywania uprawnienia w zakresie koprodukcji audiowizualnych na okres trzech lat, od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2023 r. Wyrokiem z dnia 1 marca 2022 r. w sprawie Komisja przeciwko Radzie 5 Trybunał Sprawiedliwości stwierdził jednak nieważność decyzji (UE) 2020/470. W swoim wyroku Trybunał utrzymał również w mocy skutki tej decyzji do czasu usunięcia stwierdzonych przyczyn nieważności.
(9) W dniu 28 listopada 2022 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2022/2335 6 zmieniającą decyzję (UE) 2015/2169 zgodnie z tym wyrokiem.
(10) Aby usunąć wszelkie wątpliwości co do zobowiązania Unii dotyczącego przedłużenia okresu obowiązywania uprawnienia na okres trzech lat, od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2023 r., a tym samym zapewnić właściwe wykonanie Protokołu, nowa decyzja powinna zostać przyjęta na podstawie decyzji (UE) 2015/2169 oraz powinna być stosowana od dnia 1 lipca 2020 r., zgodnie ze wspomnianym wyrokiem.
(11) Niniejsza decyzja nie powinna wpływać na odpowiednie kompetencje Unii i państw członkowskich. W szczególności nie powinna ona wpływać na kompetencje państw członkowskich w zakresie zawierania umów o koprodukcji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
