KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiające procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających w żywności 1 , w szczególności jego art. 2 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 2 ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy ołowiu (Pb) w szeregu środków spożywczych.
(2) W dniu 18 marca 2010 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ("Urząd") przyjął opinię w sprawie ołowiu w żywności 3 . Urząd stwierdził, że ołów może powodować neurotoksyczność rozwojową u małych dzieci oraz problemy z układem krążenia i nefrotoksyczność u dorosłych. Ocena ryzyka w odniesieniu do ołowiu opierała się na tych potencjalnie krytycznych szkodliwych skutkach. Urząd stwierdził, że nie ma dowodów na istnienie progu dla szeregu krytycznych punktów końcowych, w tym neurotoksyczności rozwojowej i nefrotoksyczności u dorosłych. W związku z tym nie należało ustalać tolerowanego tygodniowego pobrania. Urząd wyraził obawę, że obecne poziomy narażenia z dietą na ołów mogą mieć wpływ na rozwój układu nerwowego płodów, niemowląt i dzieci.
(3) Wnioski Urzędu zostały potwierdzone we wnioskach ze sprawozdania Wspólnego Komitetu Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności i Zanieczyszczeń (FAO/WHO) w 2010 r. 4
(4) Biorąc pod uwagę najnowsze dane dotyczące występowania, Komisja Kodeksu Żywnościowego na swoim 41. posiedzeniu ("CAC41") obniżyła określony w Kodeksie najwyższy dopuszczalny poziom ołowiu w soli (z wyłączeniem soli z bagien) z 2 mg/kg do 1 mg/kg.
(5) Uwzględniając najnowsze dane dotyczące występowania, Komisja Kodeksu Żywnościowego na swoim 42. posiedzeniu ("CAC42") obniżyła określone w Kodeksie najwyższe dopuszczalne poziomy 0,5 mg/kg dla podrobów jadalnych do 0,2 mg/kg w przypadku podrobów jadalnych z bydła, 0,15 mg/kg w przypadku podrobów jadalnych ze świń i 0,1 mg/kg w przypadku podrobów jadalnych z drobiu. Obniżyła ona również najwyższe dopuszczalne poziomy dla "wina wyprodukowanego z winogron" z 0,2 mg/kg do 0,1 mg/kg i ustaliła najwyższy dopuszczalny poziom dla wzbogaconych/likierowych "win wyprodukowanych z winogron" jako 0,15 mg/kg. Oba najwyższe dopuszczalne poziomy mają zastosowanie do wina wyprodukowanego z winogron zebranych po dniu, w którym na posiedzeniu CAC42 przyjęto wymienione najwyższe dopuszczalne poziomy.
(6) W świetle tych zmian i najnowszych danych dotyczących występowania należy ograniczyć w Unii narażenie z dietą na ołów w żywności poprzez obniżenie obecnych najwyższych dopuszczalnych poziomów lub ustalenie dodatkowych najwyższych dopuszczalnych poziomów dla środków spożywczych, w przypadku których niższe poziomy ołowiu są racjonalnie osiągalne, a mianowicie podrobów, niektórych środków spożywczych dla niemowląt i małych dzieci, soli i grzybów dzikich. Z tych samych powodów powinny zostać obniżone najwyższe dopuszczalne poziomy ołowiu w winach, a w odniesieniu do produktów wytwarzanych z przyszłych zbiorów należy ustanowić najwyższy dopuszczalny poziom dla wina likierowego. Ponadto - z tych samych powodów, ale również w celu wsparcia walki z oszukańczymi praktykami, takimi jak dodawanie chromianu ołowiu do kurkumy - należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy dla przypraw.
(7) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1881/2006.
(8) Biorąc pod uwagę, że ołów jest słabym pośrednim genotoksycznym czynnikiem rakotwórczym i w związku z tym jego obecność powoduje wzrost ryzyka dla zdrowia publicznego, produkty niezgodne z nowymi najwyższymi dopuszczalnymi poziomami w odniesieniu do ołowiu wprowadzone do obrotu przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia powinny móc pozostać na rynku jedynie przez krótki okres.
(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
