a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010 2 zobowiązuje państwa członkowskie do gromadzenia i wymiany pewnych informacji dotyczących przywozu, który jest zwolniony z podatku od wartości dodanej (VAT) zgodnie z art. 143 ust. 1 lit. ca) (procedura szczególna dla sprzedaży na odległość) lub art. 143 ust. 1 lit. d) i art. 143 ust. 2 dyrektywy Rady 2006/112/WE 3 . Ponadto, zgodnie z art. 47 ust. 2 kodeksu, organy celne i inne właściwe organy mogą, gdy jest to konieczne w celu zminimalizowania ryzyka oraz zwalczania nadużyć, przekazywać sobie nawzajem oraz Komisji otrzymane dane dotyczące wprowadzania, wyprowadzania, tranzytu, przemieszczania, składowania i końcowego przeznaczenia towarów.
(2) System teleinformatyczny Surveillance, który Komisja wprowadziła w celu spełnienia obowiązku nadzoru określonego w art. 56 ust. 5 kodeksu, jest najwłaściwszym narzędziem do wymiany informacji związanych z podatkiem VAT. Konieczna jest zmiana art. 55 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w celu wyjaśnienia, kto i w jakim zakresie może mieć dostęp do danych przechowywanych w systemie Surveillance. Po pierwsze, Komisja powinna mieć możliwość ujawnienia danych w Surveillance w formie zagregowanej. Po drugie, co do zasady, uprawnieni użytkownicy w organach celnych państw członkowskich powinni mieć dostęp wyłącznie do niezagregowanych danych, które dane państwo członkowskie dostarczyło, oraz do danych zagregowanych na poziomie Unii. Po trzecie, w drodze odstępstwa od ogólnej zasady, w art. 55 należy przewidzieć możliwość, aby konkretne unijne akty prawne, takie jak rozporządzenie (UE) nr 904/2010, stanowiły, by Komisja w szczególny sposób przyznawała niektórym organom państw członkowskich dostęp do danych niezagregowanych.
(3) Aby móc gromadzić informacje, do których gromadzenia i wymiany zobowiązuje państwa członkowskie rozporządzenie (UE) nr 904/2010, należy również zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/2447 w celu zwiększenia liczby elementów danych gromadzonych przez system elektroniczny. W szczególności konieczne jest, aby załączniki 21-01 i 21-02 do tego rozporządzenia zawierały elementy danych, które w załączniku B do tego rozporządzenia mają numer porządkowy 3/40 i 4/4, które dotyczą odpowiednio dodatkowych numerów identyfikacji podatkowej i podstawy opodatkowania.
(4) W związku ze zmianą art. 278 kodeksu w celu przedłużenia przejściowego okresu wykorzystywania środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, przewidzianego w kodeksie 4 , należy zmienić przepis rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 ustanawiający tymczasowy zestaw danych do celów nadzoru (załącznik 21-02). Przepis ten powinien wyjaśniać, że przejściowy zestaw danych może być stosowany do celów nadzoru przy dopuszczeniu do obrotu do czasu wdrożenia krajowych systemów przywozu, tzn., zgodnie z art. 278 ust. 2 kodeksu, najpóźniej do końca 2022 r. Przejściowy zestaw danych może być stosowany do celów nadzoru przy wywozie do czasu wdrożenia krajowych systemów wywozu, tzn., zgodnie z art. 278 ust. 3 kodeksu, najpóźniej do końca 2025 r.
(5) Do czasu aktualizacji systemu kontroli przywozu, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/578 5 , analizę ryzyka w odniesieniu do towarów, w przypadku których odstępuje się od obowiązku złożenia przywozowej deklaracji skróconej, należy przeprowadzić w chwili przedstawienia towarów organom celnym na podstawie zgłoszenia do czasowego składowania lub zgłoszenia celnego lub, jeżeli zgłoszenie celne jest dokonywane w innej formie, informacji dostępnych w momencie przedstawienia towarów. Należy zmienić art. 187 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, tak aby miał on zastosowanie również do przesyłek pocztowych i przesyłek o rzeczywistej wartości poniżej 22 EUR, umieszczając stosowne odniesienia do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 6 .
(6) Podmiotom gospodarczym należy zapewnić elastyczność w poświadczaniu, za pomocą formularzy lub dokumentów innych niż wydruk dziennika połowowego, że produkty i towary rybołówstwa morskiego przeładowywane i transportowane przez dane państwo lub terytorium, niebędące częścią obszaru celnego Unii, nie były poddane manipulacji. Aby jednak umożliwić przypisanie produktów i towarów rybołówstwa morskiego do odpowiedniego dziennika połowowego w przypadkach, w których poświadczenie braku manipulacji przedstawia się za pośrednictwem formularza lub dokumentu innego niż wydruk dziennika połowowego, podmioty gospodarcze powinny zawrzeć w tym innym formularzu lub dokumencie odniesienie do odpowiedniego dziennika połowowego. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 214 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
(7) W kontekście uproszczenia, zgodnie z którym zgłoszenie celne jest składane w formie wpisu do rejestru zgłaszającego, organy celne mogą uchylić wymóg przedstawienia towarów. Aby umożliwić właściwą kontrolę celną w szczególnych sytuacjach, należy ustanowić przepisy proceduralne w odniesieniu do przypadków, w których z powodu nowego poważnego ryzyka finansowego lub innej sytuacji szczególnej, kontrolny urząd celny żąda przedstawienia określonych towarów organom celnym zgodnie z art. 182 ust. 3 akapit trzeci kodeksu. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 234 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
(8) Art. 302 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 przewiduje zwolnienie z obowiązku plombowania środków transportu lub poszczególnych opakowań zawierających towary, w przypadku towarów przewożonych drogą powietrzną lub koleją, pod warunkiem że spełnione są pewne warunki. Transport morski jest tak bezpieczny jak transport lotniczy lub kolejowy, jeśli chodzi o zapewnienie dostawy towarów do miejsca przeznaczenia. Dlatego też zwolnienie to należy rozszerzyć na towary transportowane drogą morską, pod warunkiem że odniesienie do towarzyszącego konosamentu jest zawarte w elektronicznym dokumencie przewozowym stosowanym jako zgłoszenie celne do objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego.
(9) W przypadku otrzymania przez organ celny państwa członkowskiego zaangażowanego w operację tranzytową dowodu, że zdarzenia, które doprowadziły do powstania długu celnego, wystąpiły na jego terytorium, organ ten powinien zwrócić się do państwa członkowskiego wyjścia o przekazanie mu obowiązku rozpoczęcia odzyskania należności celnych. Państwo członkowskie wyjścia powinno w określonym terminie potwierdzić, czy przekazuje kompetencje do rozpoczęcia odzyskania należności celnych do organu celnego składającego wniosek. Należy zatem zmienić art. 311 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, aby uwzględnić szczególny przypadek operacji tranzytowej.
(10) Art. 324 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 dotyczący szczególnych przypadków zamknięcia procedury uszlachetniania czynnego oraz odpowiednie kody zawarte w załącznikach A i B powinny zostać zmienione w celu uwzględnienia wejścia w życie rozporządzenia Rady (UE) 2018/581 7 .
(11) W przypadku wyprowadzenia towarów z obszaru celnego Unii należy wyjaśnić określenie urzędu celnego wyprowadzenia w odniesieniu do towarów załadowanych na statek lub statek powietrzny. Ponadto niektóre uproszczone procedury ustalania urzędu celnego wyprowadzenia nie powinny mieć zastosowania do wyrobów akcyzowych ani do towarów nieunijnych. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 329 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
(12) Jeżeli po zwolnieniu do wywozu towary są przejmowane w ramach jednej umowy przewozu tych towarów poza obszar celny Unii, należy wyjaśnić zasady dotyczące zapewnienia dozoru celnego aż do momentu fizycznego wyjścia tych towarów. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 332 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
(13) Przepisy proceduralne określone w art. 333 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w odniesieniu do nadzoru nad towarami zwolnionymi do wyjazdu powinny zostać wyjaśnione w celu uwzględnienia sytuacji, w których towary opuszczają obszar celny Unii w inny sposób niż pierwotnie przewidywano, a także w celu uwzględnienia wymiany informacji między organami celnymi w okresie do wdrożenia automatycznego systemu eksportu (AES) w ramach UKC, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2016/578.
(14) Należy doprecyzować przepisy proceduralne określone w art. 340 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w odniesieniu do wyprowadzenia towarów, celem uregulowania sytuacji, w których towary zgłaszane do wywozu ostatecznie nie opuszczają obszaru celnego Unii.
(15) W następstwie zgłoszenia dokonanego przez Macedonię Północną do Organizacji Narodów Zjednoczonych i Unii Europejskiej dotyczącego wejścia w życie porozumienia znad Prespy w dniu 15 lutego 2019 r. państwo to funkcjonujące poprzednio pod nazwą "była jugosłowiańska republika Macedonii" zmienia nazwę na "Republika Macedonii Północnej". Państwo to należy umieścić w załącznikach do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 pod tą nazwą lub, w stosownych przypadkach, pod nazwą skróconą ("Macedonia Północna").
(16) W celu ułatwienia stosowania formatów i kodów niektórych wymogów dotyczących danych w kontekście deklaracji i powiadomień w różnych systemach elektronicznych należy zmienić załącznik B.
(17) Konieczne jest skorygowanie błędu redakcyjnego w załączniku 33-07 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 dotyczącego do odniesienia do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(18) W związku z tym należy odpowiednio zmienić i sprostować rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/2447.
(19) Zmiany w załącznikach 21-01 i 21-02 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określone w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2020 r., ponieważ jest to data, od której państwa członkowskie mają wdrożyć obowiązki w zakresie wymiany informacji nałożone rozporządzeniem (UE) nr 904/2010.
(20) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: