KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi 1 , w szczególności jej art. 8 formuła wprowadzająca, art. 8 ust. 1 akapit pierwszy, art. 8 ust. 4 oraz art. 9 ust. 4,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi 2 , w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,
uwzględniając decyzję Rady 97/132/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi 3 , w szczególności jej art. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono między innymi wymogi dotyczące zdrowia zwierząt na potrzeby wprowadzania do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Zgodnie z tymi wymogami wprowadzanie wspomnianych produktów do Unii jest dozwolone wyłącznie z krajów trzecich, które figurują w wykazie sporządzonym przez Komisję.
(2) Dyrektywa 2002/99/WE przewiduje również możliwość ustanowienia zasad i certyfikacji w odniesieniu do tranzytu.
(3) Umowa między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi, dołączona do decyzji 97/132/WE ("umowa"), przewiduje w odniesieniu do wprowadzania świeżego mięsa z Nowej Zelandii ustanowienie gwarancji równoważnych gwarancjom określonym w prawie unijnym, w szczególności w dyrektywie 2002/99/WE i rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 4 . Taką równoważność ustanowiono w przypadku świeżego mięsa w odniesieniu do zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, jak określono w załączniku V do umowy.
(4) W rozporządzeniu (UE) nr 206/2010 określono między innymi warunki wprowadzania do Unii przesyłek zawierających świeże mięso. W tym celu w części 1 załącznika II do tego rozporządzenia ustanowiono wykaz krajów trzecich, ich terytoriów i części, upoważnionych do wprowadzania do Unii takich przesyłek oraz określono wzory świadectw weterynaryjnych, które powinny towarzyszyć tym przesyłkom, biorąc pod uwagę wszelkie warunki szczegółowe lub dodatkowe gwarancje, jakie są wymagane.
(5) Nowa Zelandia jest wymieniona w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 jako państwo upoważnione do wprowadzania do Unii przesyłek zawierających świeże mięso bydła domowego, owiec i świń domowych, gospodarskich zwierząt nieparzystokopytnych, gospodarskich i dzikich zwierząt nieudomowionych należących do rzędu parzystokopytnych oraz gospodarskich i dzikich zwierząt nieudomowionych należących do rodzin świniowatych, pekari lub tapirowatych.
(6) Wraz z wprowadzeniem takich przesyłek do Unii należy do nich dołączyć odpowiednie wzory świadectw weterynaryjnych określone w części 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, nie naruszając szczegółowych wymogów dotyczących certyfikacji przewidzianych w umowach Unii z państwami trzecimi. W odniesieniu do wspomnianych przesyłek z Nowej Zelandii takie wymogi określono w załączniku V do umowy i we wzorze świadectwa weterynaryjnego określonym w załączniku I do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/1901 5 .
(7) Nowa Zelandia poszukuje możliwości szybszego transportu do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, aby umożliwić bardziej efektywne wykorzystanie takiego mięsa z uwagi na jego okres przydatności do spożycia. Nowa Zelandia planuje zatem transport takich przesyłek drogą lotniczą do Singapuru, rozładunek ze środka transportu lotniczego - z możliwością czasowego przechowywania w zatwierdzonym zakładzie na obszarze celnym portu lotniczego w Singapurze - następnie przeładunek przesyłek w tym samym zakładzie i tranzyt przez terytorium Singapuru do portu wyjścia w celu transportu kontenerowcem z Singapuru do Unii.
(8) W związku z tym Singapur zwrócił się z wnioskiem o zezwolenie na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso pochodzące z Nowej Zelandii, które kwalifikują się do wprowadzenia do Unii i są przeznaczone do Unii, w celu umożliwienia rozładunku, przechowywania i przeładunku takich przesyłek w Singapurze oraz ich tranzytu przez to państwo.
(9) W chwili wyjścia z Nowej Zelandii takie świeże mięso musi spełniać szczegółowe wymogi dotyczące zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt na potrzeby wprowadzania do Unii. Właściwy organ Singapuru wprowadził kontrole przywozu i procedury, aby zapewnić, by rozładunek, przechowywanie i przeładunek w Singapurze oraz tranzyt przez to państwo nie wpłynęły na zgodność z wymogami.
(10) W marcu 2015 r. Komisja przeprowadziła w Singapurze audyt, by uzyskać informacje na temat kontroli przywozu prowadzonych przez właściwe organy Singapuru oraz procedury tranzytu, którą wprowadzono w odniesieniu do zezwolenia objętego wnioskiem, a także aby dokonać oceny tych kontroli i procedur. Na podstawie wyników tego audytu Komisja stwierdziła, że kontrole przywozu oraz procedury tranzytu wdrożone przez właściwe organy Singapuru dają wystarczające gwarancje, aby zapewnić integralność i bezpieczeństwo przesyłek zawierających świeże mięso z Nowej Zelandii, w szczególności w zakresie wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego.
(11) Aby poświadczać te kontrole przywozu i procedury tranzytu, właściwy organ Singapuru powinien wydawać świadectwo weterynaryjne, które następnie należy okazać w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania przesyłki do Unii. W tym celu sporządzono wzór świadectwa weterynaryjnego "NZ-TRANSIT-SG".
(12) Umowa określa szczegółowe zasady dotyczące certyfikacji, kontroli granicznych i opłat kontrolnych w odniesieniu do przywozu z Nowej Zelandii, które mają również zastosowanie do przesyłek w tranzycie przez Singapur.
(13) Umowa umożliwia przekazywanie drogą elektroniczną świadectw dotyczących produktów z Nowej Zelandii wywożonych do Unii za pomocą unijnego zintegrowanego systemu elektronicznego ustanowionego decyzją Komisji 2003/24/WE 6 (system "TRACES").
(14) W celu dostosowania do wymogów dotyczących certyfikacji elektronicznej w odniesieniu do Nowej Zelandii, które określono w załączniku VII do umowy i w decyzji wykonawczej (UE) 2015/1901, w systemie TRACES należy ustanowić wzór świadectwa weterynaryjnego "NZ-TRANSIT-SG".
(15) Wraz z wprowadzeniem do Unii do przesyłek należy dołączyć zarówno odpowiedni wzór świadectwa weterynaryjnego wydany przez właściwy organ Nowej Zelandii, jak i wzór świadectwa weterynaryjnego "NZ-TRANSIT-SG", wydany przez właściwy organ Singapuru w systemie TRACES, zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
(16) Należy zatem odpowiednio zmienić część 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, aby włączyć Singapur do wykazu krajów trzecich, ich terytoriów i części w celu zezwolenia na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso pochodzące z Nowej Zelandii, przeznaczonych do Unii oraz rozładowywanych i przeładowywanych w Singapurze oraz objętych tranzytem przez to państwo z przechowywaniem lub bez.
(17) Ponadto należy zmienić część 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, aby dodać wzór świadectwa weterynaryjnego "NZ-TRANSIT-SG" do wykazu wzorów świadectw weterynaryjnych.
(18) Należy zatem odpowiednio zmienić część 1 oraz 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.
(19) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 5 kwietnia 2016 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Jean-Claude JUNCKER |
|
Przewodniczący |
