(notyfikowana jako dokument nr C(2016) 4283)(Dz.U.UE L z dnia 28 lipca 2016 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) 1 , w szczególności jego art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 1, art. 20 ust. 3, art. 22 lit. a), art. 36 ust. 4 oraz art. 37 ust. 7,
uwzględniając decyzję Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) 2 , w szczególności jej art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 1, art. 20 ust. 4, art. 22 lit. a), art. 51 ust. 4 oraz art. 52 ust. 7,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) System informacyjny Schengen drugiej generacji (SIS II) został uruchomiony w dniu 9 kwietnia 2013 r. Zawiera on informacje, które są wystarczające do zidentyfikowania osoby lub przedmiotu oraz podjęcia koniecznych działań. W celu zapewnienia efektywnego funkcjonowania systemu SIS II państwa członkowskie przekazują sobie również informacje uzupełniające dotyczące dokonanych wpisów. Wymiana informacji uzupełniających odbywa się za pośrednictwem biur SIRENE.
(2) Aby ułatwić pracę biurom SIRENE oraz użytkownikom końcowym SIS II uczestniczącym w bieżących czynnościach realizowanych przez SIRENE, w 2008 r. przyjęto podręcznik SIRENE. Jego podstawę prawną stanowiły: w ramach dawnego pierwszego filaru - decyzja Komisji 2008/333/WE 3 , a w ramach dawnego trzeciego filaru - decyzja Komisji 2008/334/WSiSW 4 . Wspomniane decyzje zastąpiono decyzją wykonawczą Komisji 2013/115/UE 5 , aby lepiej odzwierciedlić potrzeby operacyjne użytkowników końcowych i personelu uczestniczącego w działaniach SIRENE oraz zapewnić większą spójność procedur roboczych, a także dopilnować, by zastosowane reguły techniczne odpowiadały zasadom dobrej praktyki.
(3) Na początku 2015 r., wraz z przyjęciem decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/219 6 rozpoczęto ogólny przegląd i aktualizację podręcznika SIRENE. W decyzji wykonawczej (UE) 2015/219 przewidziano pewne środki, które miały na celu przyspieszenie wymiany informacji na temat osób poddawanych kontrolom niejawnym lub kontrolom szczególnym, zaangażowanych w działalność terrorystyczną lub powiązanych z poważną przestępczością. Ze względu na pilną potrzebę wprowadzenia takich środków w świetle rosnącego zagrożenia terroryzmem, szczególnie po zamachach w Paryżu, które miały miejsce dnia 7 stycznia 2015 r., konieczne było przyjęcie decyzji wykonawczej (UE) 2015/219 bez pełnej chorwackiej wersji językowej. Ten brak należy uzupełnić przez ponowne przyjęcie przepisów zawartych w decyzji wykonawczej (UE) 2015/219 we wszystkich językach urzędowych instytucji Unii.
(4) Aby ułatwić wymianę informacji o osobach podejrzanych o terroryzm oraz osobach powiązanych z poważną przestępczością, konieczne jest wprowadzenie możliwości odstąpienia od zasad dotyczących zgodności wpisów w odniesieniu do wpisów do celów kontroli niejawnej lub kontroli szczególnej bez uszczerbku dla zasad dotyczących kolejności wpisów. Państwa członkowskie powinny zapewnić podejmowanie przez użytkowników końcowych systemu na swoim terytorium działań w związku z wpisami, które mają pierwszeństwo.
(5) Ze względu na fakt, że rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 stanowi rozwinięcie dorobku Schengen, zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania pismem z dnia 15 czerwca 2007 r. notyfikowała transpozycję tego dorobku do swojego prawa krajowego. Dania uczestniczy w decyzji 2007/533/WSiSW. W związku z powyższym ma ona obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.
(6) Zjednoczone Królestwo uczestniczy w niniejszej decyzji w zakresie, w jakim nie dotyczy ona wymiany informacji uzupełniających w związku z art. 24 i 25 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006, zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz z art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE 7 .
(7) Irlandia uczestniczy w niniejszej decyzji w zakresie, w jakim nie dotyczy ona wymiany informacji uzupełniających w związku z art. 24 i 25 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006, zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz z art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE 8 .
(8) Niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany odpowiednio w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. oraz art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r.
(9) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 9 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE 10 .
(10) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy popisanej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 11 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 12 i art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW 13 .
(11) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 14 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE 15 i art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 16 .
(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 51 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 i art. 67 decyzji 2007/533/WSiSW,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 4.
2 Dz.U. L 205 z 7.8.2007, s. 63.
3 Decyzja Komisji 2008/333/WE z dnia 4 marca 2008 r. w sprawie przyjęcia podręcznika SIRENE i innych środków wykonawczych dla systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 123 z 8.5.2008, s. 1).
4 Decyzja Komisji 2008/334/WSiSW z dnia 4 marca 2008 r. w sprawie przyjęcia podręcznika SIRENE i innych środków wykonawczych dla systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 123 z 8.5.2008, s. 39).
5 Decyzja wykonawcza Komisji 2013/115/UE z dnia 26 lutego 2013 r. w sprawie przyjęcia podręcznika SIRENE i innych środków wykonawczych dla systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 71 z 14.3.2013, s. 1).
6 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/219 z dnia 29 stycznia 2015 r. zastępująca załącznik do decyzji wykonawczej 2013/115/UE w sprawie przyjęcia podręcznika SIRENE i innych środków wykonawczych dla systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 44 z 18.2.2015, s. 75)
7 Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowaniu wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43).
8 Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).
9 Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.
10 Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31).
11 Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.
12 Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1).
13 Decyzja Rady 2008/149/WSiSW z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 50).
14 Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 21.
15 Decyzja Rady 2011/349/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się w szczególności do współpracy sądowej w sprawach karnych i współpracy policji (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 1).
16 Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19).
17 Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190 z 18.7.2002, s. 1).
18 Dz.U. L 239 z 22.9.2000, s. 19.
19 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie wprowadzenia w życie Konwencji wykonawczej (SCH/com-ex
20 Decyzje Komitetu Wykonawczego z dnia 7 października 1997 r. (SCH/com-ex 97(27) zm. 4) w przypadku Włoch i (SCH/com-ex 97(28) zm. 4) w przypadku Austrii.
21 Decyzja Rady 1999/848/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie pełnego stosowania dorobku Schengen w Grecji (Dz.U. L 327 z 21.12.1999, s. 58).
22 Decyzja Rady 2000/777/WE z dnia 1 grudnia 2000 r. w sprawie stosowania dorobku Schengen w Danii, Finlandii, Szwecji oraz Islandii i Norwegii (Dz.U. L 309 z 9.12.2000, s. 24).
23 Decyzja Rady 2004/926/WE z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia w życie części dorobku Schengen przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Dz.U. L 395 z 31.12.2004, s. 70).
24 Dz.U. C 340 z 10.11.1997, s. 92.
25 Umowa zawarta z Republiką Islandii oraz Królestwem Norwegii dotycząca włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36).
26 Dz.U. L 370 z 17.12.2004, s. 78.
27 Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 3.
28 Rozporządzenie (WE) nr 1986/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dostępu służb odpowiedzialnych w państwach członkowskich za wydawanie świadectw rejestracji pojazdów do Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 1).
29 Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice ("Kodeks graniczny Schengen") (Dz.U. L 105 z 13.4.2006, s. 1).
30 Pozostaje to bez uszczerbku dla innych zadań powierzanych biurom SIRENE w oparciu o odnośne przepisy prawne w ramach współpracy policyjnej, np. w ramach stosowania decyzji ramowej Rady 2006/960/WSiSW z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie uproszczenia wymiany informacji i danych wywiadowczych między organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s. 89).
31 Decyzja Rady 2009/371/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiająca Europejski Urząd Policji (Europol) (Dz.U. L 121 z 15.5.2009, s. 37).
32 Zob. także Katalog Schengen, zalecenia oraz najlepsze praktyki.
33 Wspomniana druga domena funkcjonuje w ramach technicznego "środowiska przedprodukcyjnego".
34 Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony jednostek w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
35 Decyzja ramowa Rady 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (Dz.U. L 350 z 30.12.2008, s. 60).
36 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 z dnia 25 października 2011 r. ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (Dz.U. L 286 z 1.11.2011, s. 1).
37 Niektóre firmy przewozowe stosują inne numery referencyjne. W ramach SIS II przewidziano reguły dotyczące wprowadzania numerów seryjnych innych niż BIC.
38 Ze względu na brak standaryzacji numerów seryjnych przedmiotów może przykładowo dojść do sytuacji, gdy dwa różne egzemplarze broni palnej dwóch różnych marek będą opatrzone tym samym numerem seryjnym. Możliwa jest także sytuacja, gdy określony przedmiot będzie miał ten sam numer seryjny jak przedmiot zupełnie innego rodzaju - może to dotyczyć przykładowo dokumentu i urządzenia przemysłowego. Jeżeli z okoliczności sprawy jasno wynika, że numer seryjny jest identyczny, ale na pewno chodzi o różne przedmioty, nie wymaga się przeprowadzenia konsultacji pomiędzy biurami SIRENE. Użytkowników końcowych można uczulić na możliwość wystąpienia tego rodzaju sytuacji. Może się również zdarzyć, że przedmiot, np. paszport lub pojazd, został skradziony i zgłoszony w jednym z państw, a następnie zgłoszony także w kraju pochodzenia. Może to prowadzić do wystąpienia dwóch wpisów dotyczących tego samego przedmiotu. Jeśli zostanie to ujawnione, sprawę mogą rozwiązać zainteresowane biura SIRENE.
39 Kwestie techniczne omówiono w dokumencie dotyczącym wymiany danych między biurami SIRENE, o którym mowa w ppkt 1.10.2.
40 Zob. przypis 23.
41 Zob. także ppkt 1.13.1. dotyczący wskazania pilnego charakteru sprawy na formularzach SIRENE.
42 Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).
43 Artykuł 30 dyrektywy 2004/38/WE stanowi, że osobę, której odmówiono pozwolenia na wjazd, powiadamia się o tym na piśmie i wyczerpująco informuje o przyczynach podjęcia takiej decyzji, o ile nie jest to sprzeczne z interesem bezpieczeństwa państwa.
44 Artykuł 26 rozporządzenia w sprawie SIS II zawiera odwołanie do art. 15 Traktatu o Unii Europejskiej. Jednakże po wejściu w życie Traktatu z Lizbony art. 15 stał się art. 29 w wersji skonsolidowanej Traktatu o Unii Europejskiej.
45 Należy zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku wpisów w celu odmowy pozwolenia na wjazd dokonanych w odniesieniu do członków rodziny obywateli UE nie jest możliwe dokonanie rutynowego sprawdzenia w systemie SIS II przed wydaniem takiej osobie karty pobytu. W art. 10 dyrektywy 2004/38/WE wymienia się warunki niezbędne do uzyskania przez członków rodziny obywateli UE, którzy to członkowie są obywatelami krajów trzecich, prawa pobytu w przyjmującym państwie członkowskim na okres dłuższy niż trzy miesiące. Lista tych warunków, mająca charakter wyczerpujący, nie przewiduje rutynowego sprawdzenia w systemie SIS przed wydaniem kart pobytu. Zgodnie z art. 27 ust. 3 wspomnianej dyrektywy państwa członkowskie mogą wystąpić, jeżeli uważają to za istotne, do innych państw członkowskich o udzielenie informacji dotyczących wyłącznie wszelkich wcześniejszych przypadków notowań w rejestrach policyjnych dotyczących danej osoby (a zatem nie o wszystkie dane zawarte w systemie SIS II). Takie zapytania nie mogą być przeprowadzane rutynowo.
46 Zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE osobie korzystającej z prawa do swobodnego przemieszczania się można odmówić pozwolenia na wjazd lub pobyt tylko z przyczyn dotyczących porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego, w przypadku gdy indywidualne zachowanie danej osoby stanowi rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie narażające jeden z podstawowych interesów społecznych oraz gdy spełnione są inne warunki określone w art. 27 ust. 2 wspomnianej dyrektywy. Artykuł 27 ust. 2 stanowi: "Środki podjęte ze względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego muszą być zgodne z zasadą proporcjonalności i opierać się wyłącznie na indywidualnym zachowaniu danej osoby. Wcześniejsza karalność nie może sama w sobie stanowić podstaw do podjęcia takich środków. Indywidualne zachowanie danej osoby musi stanowić rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie narażające jeden z podstawowych interesów społecznych. Nie są dopuszczalne uzasadnienia, które nie są bezpośrednio związane z danym indywidualnym przypadkiem lub opierają się na względach ogólnej prewencji". Dalsze ograniczenia możliwości udzielenia odmowy pozwolenia na wjazd lub pobyt osobom posiadającym prawo stałego pobytu zawiera art. 28 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE, zgodnie z którym może to nastąpić wyłącznie z poważnych względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.
47 Zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE państwo członkowskie wykonujące działania nie może ograniczać swobody przemieszczania się obywateli państw trzecich korzystających z prawa swobodnego przemieszczania się wyłącznie z powodu utrzymania wpisu przez państwo członkowskie, które tego wpisu dokonało, chyba że spełnione zostały warunki wskazane w przypisie 29.
48 Małoletni bez opieki to dzieci - zgodnie z definicją zawartą w art. 1 Konwencji o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. - które zostały oddzielone od obojga rodziców oraz innych krewnych i nie są objęte opieką osoby dorosłej, na której spoczywa taki obowiązek z mocy prawa lub zwyczaju.
49 Dane o zaginięciu:a) miejsce, data i godzina zaginięcia;
b) okoliczności zaginięcia. Informacje o osobie zaginionej:
c) wiek z wyglądu;
d) wzrost;
e) kolor skóry;
f) kolor i długość włosów;
g) kolor oczu;
h) inne cechy wyglądu (np. kolczyki, zniekształcenia, amputowane kończyny, tatuaże, znamiona, blizny itp.);
i) cechy psychologiczne: ryzyko popełnienia samobójstwa, choroba psychiczna, zachowania agresywne itp.;
j) inne informacje: konieczność poddania leczeniu itp.;
k) odzież, którą osoba poszukiwana miała na sobie w momencie zaginięcia;
l) fotografia: dostępna lub nie;
m) formularz ante-mortem: dostępny lub nie.
Informacje dodatkowe:
n) osoba, która mogła towarzyszyć osobie zaginionej (oraz jej nr identyfikacyjny Schengen, jeśli jest dostępny);
o) pojazd(-y) związany(-e) ze sprawą (oraz ich numery identyfikacyjne Schengen, jeśli są dostępne).
p) jeżeli są dostępne: numer telefonu komórkowego lub informacje o ostatnio używanym loginie lub danych do kontaktu za pośrednictwem internetowych sieci społecznościowych.
W polu informacyjnym 083 nie należy umieszczać nagłówków poszczególnych rubryk, lecz jedynie odpowiadające im litery. Jeżeli informacje są już dostępne w polach informacyjnych wpisu, stanowią one część wpisu, wraz z odciskami palców lub fotografiami.
50 Aby wyjaśnić problem zgody w kwestii ochrony osób w zakresie przetwarzania danych osobowych oraz o swobodnym przemieszczaniu takich danych, zob. art. 2 lit. h) dyrektywy 95/46/WE.
51 "Podejrzenie klonu" dotyczy na przykład sytuacji, gdy doszło do kradzieży dokumentów rejestracyjnych pojazdu oraz ich wykorzystania w celu ponownej rejestracji innego pojazdu tej samej marki, tego samego modelu i o tym samym kolorze, który także został skradziony.