RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) (zwana dalej "konwencją"), której stronami jest 178 państw, w tym wszystkie państwa członkowskie, jest jednym z głównych instrumentów międzynarodowych na rzecz środowiska mających na celu ochronę zagrożonych gatunków fauny i flory poprzez wprowadzenie środków kontroli międzynarodowego handlu okazami tych gatunków.
(2) Poprawką z Gaborone do konwencji, przyjętą na nadzwyczajnym spotkaniu Konferencji Stron w Gaborone w Botswanie w 1983 r., zmieniono art. XXI konwencji w taki sposób, że przystępowanie do konwencji, dotychczas możliwe wyłącznie dla państw, zostało otwarte dla regionalnych organizacji integracji gospodarczej utworzonych przez suwerenne państwa, mających kompetencje w zakresie negocjowania, zawierania i stosowania międzynarodowych umów w sprawach przekazywanych im przez ich państwa członkowskie i objętych konwencją. Poprawka z Gaborone do konwencji weszła w życie w dniu 29 listopada 2013 r.
(3) Kwestie objęte konwencją dotyczą w głównej mierze ochrony środowiska. Postanowienia konwencji są wdrażane w sposób jednolity we wszystkich państwach członkowskich od dnia 1 stycznia 1984 r. Ponadto zostały przyjęte przepisy Unii w postaci rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 2 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006 3 .
(4) Przystąpienie Unii do konwencji pozwoli jej brać udział w pracach w ramach konwencji oraz sprawi, że Unia będzie prawnie zobowiązana do wdrażania i egzekwowania postanowień konwencji w kwestiach podlegających jej kompetencji. Stworzy formalne zobowiązanie dla Unii, dzięki czemu Unia jako strona będzie odpowiedzialna wobec innych stron za wdrażanie postanowień konwencji.
(5) Przystąpienie Unii do konwencji nie wpłynie na sposób, w jaki uzgadniane są stanowiska na Konferencję Stron Konwencji CITES przez Unię i jej państwa członkowskie, w obszarze ich odnośnych kompetencji, zgodnie z Traktatami.
(6) Stanowiska Unii i jej państw członkowskich na Konferencję Stron Konwencji CITES będą wyrażane zgodnie z odpowiednią praktyką w dziedzinie wielostronnych umów środowiskowych, w obszarze ich odnośnych kompetencji, zgodnie z Traktatami.
(7) Unia Europejska powinna w związku z tym przystąpić do konwencji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: