a także mając na uwadze, co następuje:(1) W czerwcu 2014 r. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) opublikowała opinię naukową dotyczącą stada labraksa w północno-wschodnim Atlantyku, potwierdzając, że jego liczebność szybko spada od 2012 r. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) ocenił ponadto zakres ochrony labraksa za pomocą istniejących środków krajowych i uznał, że - ogólnie rzecz biorąc - środki te są nieskuteczne. Labraks to gatunek wolno rosnący i późno dojrzewający. Śmiertelność połowowa labraksa w północno-wschodnim Atlantyku przekracza obecnie czterokrotnie poziom zapewniający maksymalny podtrzymywalny połów (MSY).
(2) W drodze rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/111 1 , którego podstawę stanowi art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 2 , Komisja przyjęła pilne środki w celu ograniczenia śmiertelności połowowej powodowanej przez statki do połowów pelagicznych poławiające w sposób ukierunkowany w skupiskach tarłowych labraksa. To rozporządzenie wykonawcze wygasło w dniu 30 kwietnia 2015 r.
(3) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/104 3 zmieniono rozporządzeniem Rady (UE) 2015/523 4 , aby ograniczyć wpływ rybołówstwa rekreacyjnego na śmiertelność połowową.
(4) Konieczne jest dalsze ograniczenie połowów i w związku z tym należy ograniczyć ukierunkowane połowy przemysłowe poprzez wprowadzenie miesięcznych limitów połowowych w rejonach ICES IVb oraz IVc, a także VIId, VIIe, VIIf oraz VIIh. W rejonach ICES VIIa oraz VIIg miesięczne limity połowowe powinny mieć zastosowanie jedynie na morzu terytorialnym Zjednoczonego Królestwa. Takie ograniczenie połowów powinno umożliwić rybakom dostosowanie ich obecnych zachowań połowowych w celu unikania połowów labraksa, dopuszczając w pewnym wymiarze zatrzymywanie na statku ryb pochodzących z przypadkowych przyłowów.
(5) Ponadto działania ochronne podjęte przez Irlandię, a mianowicie zakaz połowów, zatrzymywania na statku, przemieszczania, przeładowywania lub wyładowywania labraksa, należy utrzymać i rozszerzyć na wszystkie statki unijne działające w rejonach ICES VIIb, VIIc, VIIj oraz VIIk. Działania te powinny mieć również zastosowanie w rejonach ICES VIIa oraz VIIg, z wyjątkiem wód w odległości 12 mil morskich od linii podstawowej w ramach jurysdykcji Zjednoczonego Królestwa, w przypadku gdy zastosowanie ma system miesięcznych limitów połowowych.
(6) Połowy labraksa należy monitorować w formie comiesięcznych raportów, w oparciu o dane gromadzone przez państwa członkowskie.
(7) Umowa partnerska w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Grenlandii, z drugiej strony 5 oraz protokół ustanawiający uprawnienia do połowów oraz rekompensatę finansową przewidziane w tej umowie 6 przewidują, że Unia ma otrzymać 7,7 % całkowitych dopuszczalnych połowów (TAC) gromadnika w wodach Grenlandii obszarów ICES V oraz XIV.
(8) W rozporządzeniu (UE) 2015/104 ustalono na rok 2015 kwotę unijną w wysokości 0 ton dla stada gromadnika w tych wodach Grenlandii.
(9) W dniu 13 maja 2015 r. Unia otrzymała od władz Grenlandii informacje o ustaleniu TAC dla gromadnika w wodach Grenlandii podobszarów ICES V oraz XIV na okres od dnia 20 czerwca 2015 r. do dnia 30 kwietnia 2016 r., oferujących Unii kwotę wynosząca 23 100 ton. Należy odpowiednio ustalić i przydzielić unijne uprawnienia do połowów.
(10) W ramach corocznych konsultacji w sprawie rybołówstwa między Unią i Norwegią Unia zobowiązała się zapewnić Norwegii na 2015 r. dodatkowe 20 000 ton gromadnika w wodach Grenlandii obszaru ICES XIV. Należy wydzielić tę ilość z kwoty Unii dostępnej w tych wodach. Limity połowowe dla gromadnika przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być stosowane od dnia 20 czerwca 2015 r.
(11) Norwegia zgodziła się na zwiększenie kwot Unii dla następujących stad: dla dorsza atlantyckiego w wodach Norwegii obszarów I oraz II - o 1 512; dla plamiaka w wodach Norwegii obszarów I oraz II - o 88 ton; dla molwy w wodach Norwegii obszaru IV - o 150 ton; oraz dla plamiaka w obszarze IV i w wodach Unii obszaru IIa - o 250 ton. Należy w związku z tym zaktualizować odpowiednie tabele dotyczące TAC.
(12) Konieczne jest wyjaśnienie, że elastyczność między obszarami w wysokości 5 % (warunek szczególny) w odniesieniu do rai bruzdowanej ma zastosowanie wyłącznie do kwoty przyłowu rai bruzdowanej.
(13) Niektóre połowy rekina szarego mogą być dozwolone, przy jednoczesnym utrzymaniu zakazu połowów rekina szarego taklami.
(14) Strony Komisji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) nie były w stanie uzgodnić odpowiedniego środka zarządzania karmazynami w wodach międzynarodowych podobszarów ICES I oraz II na rok 2015, a ICES doradziła, aby zalecony połów dla wszystkich stron nie przekraczał 30 000 ton. Biorąc pod uwagę fakt, że połowy tego stada mają miejsce zarówno w wodach państw nadbrzeżnych, jak i w wodach międzynarodowych, Unia zaleciła na corocznym posiedzeniu NEAFC w listopadzie 2014 r., aby przyjęty został środek ograniczający te połowy do 19 500 ton. W związku z brakiem środka zarządzania NEAFC, jak w 2014 r., połowy w wodach międzynarodowych na rok 2015 powinny być ograniczone do 19 500 ton dla statków ze wszystkich stron NEAFC prowadzących połowy w odnośnym obszarze, w tym statków unijnych.
(15) W 2015 r. kontynuowane będą konsultacje dotyczące uprawnień do połowów dla stada karmazynów w wodach Norwegii obszarów I oraz II. Limity połowowe dla tego stada zostaną ustalone w 2015 r., biorąc pod uwagę wyniki tych konsultacji.
(16) Aby odpowiednio odzwierciedlić rozkład używania narzędzi przez hiszpańską flotę poławiającą tuńczyka błękit-nopłetwego w 2015 r., należy zmienić załącznik IV do rozporządzenia (UE) 2015/104, który określa ograniczenia połowów oraz możliwości chowu, hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego.
(17) Statek pływający pod banderą Francji i poławiający w sposób ukierunkowany tuńczyki tropikalne w obszarze objętym konwencją Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) zmienił ostatnio banderę i stał się statkiem włoskim. Odpowiadającą zdolność połowową wyrażoną w pojemności brutto przyznaną Francji w załączniku VI do rozporządzenia (UE) 2015/104 należy zatem przenieść na rzez Włoch. Przeniesienie to ani nie powoduje przekroczenia limitów zdolności dla Włoch ustalonych w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, ani nie ma wpływu na limity zdolności ustalone przez IOTC.
(18) Należy wprowadzić pewne korekty do rozporządzenia (UE) 2015/104 w celu zapewnienia, aby zaokrąglenie całkowitych kwot państw członkowskich nie przekraczało kwoty dostępnej dla Unii, a także w celu albo poprawienia usterek typograficznych, albo dodania kodów do celów sprawozdawczości.
(19) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 2015/104.
(20) Niezbędne jest, aby rozpoczęto stosowanie środków zawartych w niniejszym rozporządzeniu najszybciej jak to możliwe. Z uwagi na pilną sytuację niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Luksemburgu dnia 19 czerwca 2015 r.
|
W imieniu Rady |
|
J. REIRS |
|
Przewodniczący |
1 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/111 z dnia 26 stycznia 2015 r. ustanawiające środki w celu złagodzenia poważnego zagrożenia dla ochrony labraksa (Dicentrarchus labrax) w Morzu Celtyckim, kanale La Manche, Morzu Irlandzkim i w południowej części Morza Północnego (Dz.U. L 20 z 27.1.2015, s. 31).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).
3 Rozporządzenie Rady (UE) 2015/104 z dnia 19 stycznia 2015 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2015 rok dla niektórych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz - w odniesieniu do statków unijnych - w niektórych wodach nienależących do Unii, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 43/2014 i uchylające rozporządzenie (UE) nr 779/2014 (Dz.U. L 22 z 28.1.2015, s. 1).
4 Rozporządzenie Rady (UE) 2015/523 z dnia 25 marca 2015 r. zmieniające rozporządzenia (UE) nr 43/2014 i (UE) 2015/104 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów (Dz.U. L 84 z 28.3.2015, s. 1).
5 Dz.U. L 172 z 30.6.2007, s. 4.
6 Dz.U. L 293 z 23.10.2012, s. 5.
7 Załącznik II zmieniony przez sprostowanie z dnia 28 lipca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.198.31/1).
8 Liczby w sekcjach 1, 2 i 3 mogą zostać zmniejszone, aby wypełnić zobowiązania międzynarodowe Unii.
9 Liczba ta może zostać zwiększona o 10, jeżeli Cypr postanowi zastąpić sejner 10 taklowcami, zgodnie z przypisem 5 do tabeli A w sekcji 4.
10 Liczba ta może zostać zwiększona o 10, jeżeli Malta postanowi zastąpić sejner 10 taklowcami, zgodnie z przypisem 7 do tabeli A w sekcji 4.
11 Liczby w niniejszej Tabeli A w sekcji 4 mogą zostać jeszcze zwiększone pod warunkiem wypełnienia zobowiązań międzynarodowych Unii.
12 Jeden średniej wielkości sejner można zastąpić najwyżej 10 taklowcami.
13 Jeden średniej wielkości sejner można zastąpić najwyżej 10 łodziami rybołówstwa tradycyjnego lub jednym małym sejnerem i trzema łodziami rybołówstwa tradycyjnego.
14 Jeden średniej wielkości sejner można zastąpić najwyżej 10 taklowcami.
15 Statki wielozadaniowe, korzystające z różnych narzędzi połowowych.
16 Statki do połowu hakami ciągnionymi we wschodnim Atlantyku.
17 Statki wielozadaniowe, korzystające z różnych narzędzi połowowych (takle, wędy ręczne, haki ciągnione).
18 Liczba ta może zostać jeszcze zwiększona pod warunkiem wypełnienia zobowiązań międzynarodowych Unii.