(notyfikowana jako dokument nr C(2013) 3491)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2013/288/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 15 czerwca 2013 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniającą dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylającą dyrektywę Rady 84/253/EWG(1), w szczególności jej art. 46 ust. 2 akapit pierwszy,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Decyzja Komisji 2011/30/UE(2) umożliwiała biegłym rewidentom i jednostkom audytorskim z państw trzecich i terytoriów trzecich wymienionym w załączniku do wspomnianej decyzji kontynuowanie ich działalności w Unii związanej ze sprawozdaniami z audytów dotyczących rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych za lata finansowe rozpoczynające się w okresie od dnia 2 lipca 2010 r. do dnia 31 lipca 2012 r.
(2) Komisja przeprowadziła oceny systemów nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczących biegłych rewidentów i jednostek audytorskich z państw trzecich i terytoriów trzecich wymienionych w załączniku do decyzji 2011/30/UE. Oceny te zostały przeprowadzone przy wsparciu ze strony Europejskiej Grupy Organów Nadzoru nad Biegłymi Rewidentami. Systemy nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczące biegłych rewidentów i jednostek audytorskich z tych państw trzecich i terytoriów trzecich zostały poddane ocenie w świetle kryteriów określonych w art. 29, 30 i 32 dyrektywy 2006/43/WE, które zawierają przepisy dotyczące tego rodzaju systemów dotyczących biegłych rewidentów i firm audytorskich w państwach członkowskich. Ostatecznym celem współpracy między państwami członkowskimi a państwami trzecimi w zakresie systemów nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczących biegłych rewidentów i jednostek audytorskich powinno być osiągnięcie wzajemnego zaufania do systemów nadzoru dzięki uznaniu ich równoważności.
(3) Z przeprowadzonych ocen wynika, że Abu Zabi, Brazylia, Międzynarodowe Centrum Finansowe w Dubaju, Guernsey, Indonezja, Wyspa Man, Jersey, Malezja, Tajwan i Tajlandia posiadają systemy nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczące biegłych rewidentów i jednostek audytorskich, które funkcjonują według zasad podobnych do zasad określonych w art. 29, 30 i 32 dyrektywy 2006/43/WE. W związku z tym właściwe jest uznanie systemów nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczących biegłych rewidentów i jednostek audytorskich wspomnianych państw trzecich za równoważne z systemami nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczącymi biegłych rewidentów i firm audytorskich w państwach członkowskich.
(4) Bermudy, Kajmany, Egipt, Mauritius, Nowa Zelandia, Rosja i Turcja ustanowiły lub są w trakcie procesu ustanawiania systemów nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczących biegłych rewidentów i jednostek audytorskich. Dostępne informacje na temat funkcjonowania tych systemów i zasad regulujących te systemy nie są jednak wystarczające, by przeprowadzić ocenę równoważności. Aby przeprowadzić dalszą ocenę w celu podjęcia ostatecznej decyzji w sprawie równoważności tych systemów, konieczne jest uzyskanie dodatkowych informacji od powyższych państw trzecich i terytoriów trzecich, aby lepiej zrozumieć ich systemy. W związku z tym właściwe jest przedłużenie okresu przejściowego przyznanego decyzją 2011/30/UE w odniesieniu do biegłych rewidentów i jednostek audytorskich dostarczających sprawozdania z badań dotyczących rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych spółek zarejestrowanych w powyższych państwach trzecich i na tych terytoriach trzecich.
(5) Biegli rewidenci i jednostki audytorskie, którzy dostarczają sprawozdania z badań dotyczące rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych spółek zarejestrowanych w Hongkongu, Indiach i Izraelu, korzystali z okresu przejściowego przyznanego decyzją 2011/30/UE. Od tego czasu wspomniane państwa trzecie lub terytoria nie ustanowiły jeszcze niezależnego systemu nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji. Nie przedstawiły one informacji na temat swoich systemów regulacji i nadzoru dotyczących rewizji finansowej. W takiej sytuacji wydaje się, że wspomniane państwa trzecie lub terytoria nie podjęły koniecznych środków mających na celu uznanie przez Komisję ich regulacji dotyczących rewizji finansowej za równoważne z systemami nadzoru publicznego, zapewniania jakości oraz dochodzeń i sankcji dotyczącymi biegłych rewidentów i firm audytorskich w państwach członkowskich. W związku z tym nie należy przedłużać okresu przejściowego przyznanego im decyzją 2011/30/UE w odniesieniu do biegłych rewidentów i jednostek audytorskich dostarczających sprawozdania z badań dotyczące rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych spółek zarejestrowanych w powyższych państwach trzecich.
(6) Aby zapewnić ochronę inwestorom, biegli rewidenci i jednostki audytorskie, którzy dostarczają sprawozdania z badań dotyczących rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych spółek zarejestrowanych w państwach trzecich wymienionych w załączniku II do niniejszej decyzji, powinni mieć możliwość kontynuowania swojej działalności w zakresie rewizji finansowej w okresie przejściowym w Unii bez obowiązku rejestracji zgodnie z art. 45 dyrektywy 2006/43/WE, jedynie pod warunkiem że przedstawią wymagane informacje. Pod warunkiem przedstawienia informacji wspomniani biegli rewidenci i jednostki audytorskie powinni mieć możliwość kontynuowania swojej działalności związanej ze sprawozdaniami z badań dotyczącymi rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych za lata obrotowe rozpoczynające się w okresie od dnia 1 sierpnia 2012 r. do dnia 31 lipca 2015 r. Niniejsza decyzja nie powinna mieć wpływu na prawo państw członkowskich do stosowania własnych systemów dochodzeń i sankcji wobec wspomnianych biegłych rewidentów i jednostek audytorskich.
(7) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/30/UE.
(8) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 48 ust. 1 dyrektywy 2006/43/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
______(1) Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 87.
(2) Dz.U. L 15 z 20.1.2011, s. 12.