Decyzja 2012/131/UE w sprawie składek na rzecz Interdev

DECYZJA KOMISJI

z dnia 13 lipca 2011 r.

w sprawie składek na rzecz Interdev

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 4923)

(Jedynie tekst w języku francuskim jest autentyczny)

(2012/131/UE)

(Dz.U.UE L z dnia 1 marca 2012 r.)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 2 akapit pierwszy⁽¹⁾,

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 akapit pierwszy TFUE i uwzględniając otrzymane odpowiedzi,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. PROCEDURA

(1) W związku z otrzymanymi informacjami dotyczącymi przedmiotowego środka Komisja Europejska zwróciła się do władz francuskich w jego sprawie pismem z dnia 2 października 2001 r. Stałe Przedstawicielstwo Republiki Francuskiej przy Unii Europejskiej odpowiedziało Komisji pismem z dnia 9 listopada 2001 r.

(2) Ponieważ środek został wdrożony bez uprzedniego zatwierdzenia przez Komisję, został on wpisany do rejestru niezgłoszonych środków pomocy pod numerem NN 39/03.

(3) Komisja wszczęła postępowanie przewidziane w art. 108 ust. 2 TFUE w sprawie przedmiotowej pomocy pismem nr C(2003)2057 wersja ostateczna z dnia 9 lipca 2003 r.

(4) Decyzję Komisji o wszczęciu postępowania opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej⁽²⁾. Komisja wezwała pozostałe państwa członkowskie i zainteresowane osoby trzecie do przedstawienia uwag dotyczących przedmiotowej pomocy. Komisja nie otrzymała uwag od osób trzecich. Władze francuskie przedstawiły swoje uwagi pismami z dnia 8 i 10 października 2003 r., z dnia 13 września i z dnia 29 listopada 2005 r.

(5) W dniu 25 lutego 2011 r. Francji przesłano wniosek o dodatkowe informacje; w dniu 29 marca 2011 r. odbyło się spotkanie.

(6) Władze francuskie odpowiedziały pismem z dnia 24 maja 2011 r.

II. OPIS ŚRODKA POMOCY

1. SKŁADKI NA RZECZ INTERBEV

1.1. ORGANIZACJE MIĘDZYBRANŻOWE I SYSTEM DOBROWOLNYCH SKŁADEK, KTÓRE STAŁY SIĘ OBOWIĄZKOWE

(7) Organizacje międzybranżowe są to grupy skupiające, w poszczególnych branżach, różne podgrupy zawodowe, najbardziej reprezentatywne dla produkcji rolniczej oraz - w stosownych przypadkach - dla przetwórstwa, wprowadzania do obrotu i dystrybucji, które zostały uznane za organizacje międzybranżowe przez właściwy organ administracyjny. Ich istnienie, zadania i funkcjonowanie są regulowane art. L. 631-1 i nast. francuskiego kodeksu rolnego. Aby uznać taką grupę, właściwe organy muszą sprawdzić, czy spełniono szereg kryteriów, w szczególności czy statut grupy jest zgodny z przepisami (art. L.632-1 kodeksu rolnego) i czy organizacje składające się na daną organizację między branżową są reprezentatywne.

(8) Organizacje międzybranżowe mają na celu prowadzenie działań w interesie wszystkich podmiotów danego sektora i w tym celu mogą zawierać porozumienia. Porozumienia i opłacanie dobrowolnych składek przeznaczonych na finansowanie działań określonych w tych porozumieniach mogą, na mocy rozporządzenia międzyministerialnego, stać się następnie obowiązkowe ("zostać rozszerzone") dla wszystkich podmiotów danego sektora, bez względu na to, czy należą, czy nie należą do organizacji zawodowej będącej członkiem organizacji międzybranżowej, jeśli są one zgodne z celami wymienionymi w przepisach prawa. Celem tych porozumień jest zasadniczo sprzyjanie znajomości rynku, relacjom między podmiotami branży, jakości i promocji produktów. Francuski kodeks rolny zezwala na rozszerzenie porozumień tylko w przypadku, gdy ich celem jest "wspólny interes" oparty na działaniach "zgodnych z ogólnym interesem i zasadami wspólnej polityki rolnej" (zob. art. L.632-3 francuskiego kodeksu rolnego).

(9) Szczegółowe zasady pobierania i podziału dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, są ustalane indywidualnie w każdym porozumieniu organizacji międzybranżowych.

1.2. ROLA PAŃSTWA

(10) Chociaż organizacje międzybranżowe są osobami prawnymi prawa prywatnego, a ich finansowanie jest zapewnione poprzez składki pochodzące z danego sektora, funkcjonowanie systemu dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, wymaga interwencji państwa, w szczególności według następujących zasad:

a) przed wnioskiem o rozszerzenie porozumienia organizacja międzybranżowa musi zostać uznana przez władze publiczne i zastosować się do celów krajowej polityki rolnej i wspólnej polityki rolnej (zob. motyw 7 i 8);

b) po uznaniu organizacje międzybranżowe mogą wnioskować do państwa o uczynienie ich porozumień obowiązkowymi na mocy rozporządzenia międzyministerialnego w sprawie rozszerzenia. W ten sposób każdy podmiot danego obszaru produkcji podlega wcześniej dobrowolnej, obecnie obowiązkowej składce pobieranej przez reprezentatywną organizację międzybranżową (zob. motyw 8);

c) zgodnie z art. L.632-8-1 kodeksu rolnego do właściwych organów kieruje się sprawozdania z działalności każdej organizacji międzybranżowej i podsumowania stosowania każdego rozszerzonego porozumienia.

2. CEL POMOCY

(11) Celem przedmiotowej pomocy jest stymulowanie działań w zakresie badań i rozwoju, pomocy technicznej i promocji (reklamy) na rzecz sektora produkcji zwierzęcej.

2.1. SKŁADKI USTANOWIONE PRZEZ INTERBEV

(12) Przedmiotem niniejszej decyzji są dwa rodzaje składek międzybranżowych, które władze publiczne uczyniły obowiązkowymi. Po pierwsze, jest to składka z tytułu mięsa i podrobów bydła i owiec przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz żywych sztuk bydła i owiec wysyłanych do państw UE lub wywożonych ("składka z tytułu mięsa"), a po drugie, składka na krajowy fundusz produkcji zwierzęcej (Fonds National de l'Élevage, FNE) ("składka na FNE").

(13) Porozumienia międzybranżowe ustanawiające składki na rzecz Interbev, które są przedmiotem niniejszej decyzji, są następujące:

Składki z tytułu mięsa		Składki na rzecz krajowego funduszu produkcji zwierzęcej (FNE)
Porozumienia międzybranżowe	Rozporządzenie w sprawie rozszerzenia porozumienia	Porozumienie międzybranżowe	Rozporządzenie w sprawie rozszerzenia porozumienia
25.7.1995 12.6.2001	18.12.1995 19.9.2001	15.6.1994	18.12.1995 19.4.2001

(14) Krajowe Stowarzyszenie Międzybranżowe Zwierząt Gospodarskich i Mięsa (Interbev) jest francuską organizacją międzybranżową w sektorze zwierząt gospodarskich i mięsa. Została ono powołane w dniu 9 października 1979 r. z inicjatywy organizacji reprezentujących branżę zwierząt gospodarskich i mięsa w sektorach bydła, owiec i koni, a następnie zostało uznane rozporządzeniem z dnia 18 listopada 1980 r.⁽³⁾. Jego rolą jest ochrona i promowanie wspólnych interesów produkcji zwierzęcej oraz działalności przemysłowej, rzemieślniczej i handlowej w tej branży. Interbev zostało uznane w 1980 r. za organizację międzybranżową dla sektora zwierząt gospodarskich i mięsa. Stowarzyszenie składa się z trzynastu krajowych organizacji zawodowych reprezentujących różne zawody sektora gospodarki obejmującego zwierzęta gospodarskie i mięso: hodowców, handlarzy żywymi zwierzętami, rzeźnie, hurtownie, przetwórców, dystrybutorów.

(15) Jego dwa główne zadania obejmują ustanawianie porozumień międzybranżowych i zbiorową komunikację. Do tego należy dodać programy badawcze w sektorze mięsa. Porozumienia międzybranżowe podpisane w ramach stowarzyszenia określają zasady regulujące działalność branży. Porozumienia te mogą zostać przedstawione władzom publicznym w ramach procedury rozszerzenia. Po zatwierdzeniu rozszerzenia porozumienia na mocy wspólnego rozporządzenia ministra rolnictwa i ministra gospodarki środki przewidziane w porozumieniu międzybranżowym nabierają charakteru obowiązkowego dla wszystkich podmiotów danej branży.

2.2. SKŁADKI Z TYTUŁU MIĘSA

(16) Na mocy porozumienia międzybranżowego z dnia 25 lipca 1995 r., które było przedmiotem rozszerzania w dniu 18 grudnia 1995 r.⁽⁴⁾, Interbev ustanowiło składkę z tytułu mięsa i podrobów bydła i owiec przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz żywych sztuk bydła i owiec wysyłanych do państw UE lub wywożonych.

(17) Składka była pobierana w odniesieniu do trzech kategorii mięsa/zwierząt, a mianowicie:

a) składka z tytułu mięsa i podrobów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, pochodzących od zwierząt poddanych ubojowi we Francji: w wysokości 0,084 franków francuskich ("FRF")⁽⁵⁾ na kilogram tuszy, uiszczana przez osobę fizyczną lub prawną, właściciela lub współwłaściciela zwierzęcia w chwili uboju;

b) składa z tytułu mięsa wprowadzanego lub przywożonego w celu spożycia we Francji: w wysokości 0,042 FRF/kg, opłacana przez osobę fizyczna lub prawną, pierwszego właściciela lub współwłaściciela mięsa na terytorium Francji;

c) składka z tytułu żywego bydła lub żywych owiec wysyłanych do państwa UE lub wywożonych: w wysokości 7 FRF za sztukę, opłacana przez osobę fizyczną lub prawną, ostatniego właściciela lub współwłaściciela zwierząt na terytorium Francji.

(18) Porozumienie międzybranżowe z dnia 25 lipca 1995 r. zostało zastąpione innym porozumieniem międzybranżowym z dnia 12 czerwca 2001 r., które było przedmiotem rozszerzenia na mocy rozporządzenia z dnia 19 września 2001 r.⁽⁶⁾. Artykuł 1 rozporządzenia przewiduje, że porozumienie zostaje rozszerzone na okres upływający po trzech latach od daty publikacji wspomnianego rozporządzenia, tj. w dniu 30 września 2004 r.

(19) Porozumienie międzybranżowe z dnia 12 czerwca 2001 r. przewidywało przedłużenie wcześniejszej sytuacji w zakresie kategorii odnośnego mięsa/odnośnych zwierząt, przy jednoczesnym podwyższeniu kwoty składki: 0,1574 FRF (0,024 EUR) w przypadku mięsa i podrobów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, pochodzących od zwierząt poddanych ubojowi we Francji; 0,0656 FRF (0,010 EUR) w przypadku mięsa wprowadzanego lub przywożonego w celu spożycia we Francji; 11,15 FRF (1,7 EUR) w przypadku żywego bydła i żywych owiec wysyłanych do państwa UE lub wywożonych.

(20) W porozumieniu z dnia 12 czerwca 2001 r. wprowadzono również możliwość częściowego zwrotu składek z tytułu mięsa przy wysyłaniu go do państwa UE lub wywozie do państw trzecich. Stawka zwrotu wynosiła 0,0656 FRF/kg (0,010 EUR).

(21) Rozszerzenia wprowadzone w 1995 r. 2001 r. wykluczyły z systemu składkę z tytułu mięsa wprowadzanego lub przywożonego w celu spożycia we Francji. Produkty te nie są więc objęte obowiązkową składką z tytułu mięsa.

2.3. SKŁADKA NA FNE

(22) Na mocy porozumienia z dnia 15 czerwca 1994 r., rozszerzonego rozporządzeniem z dnia 18 grudnia 1995 r.⁽⁷⁾ i rozporządzeniem z dnia 19 września 2001 r.⁽⁸⁾, Interbev wprowadził stawkę na krajowy fundusz produkcji zwierzęcej. To ostatnie rozporządzenie przewiduje, że porozumienie zostaje rozszerzone na okres upływający po trzech latach od daty publikacji wspomnianego rozporządzenia, tj. w dniu 30 września 2004 r.

(23) Ten branżowy fundusz, zarządzany w ramach krajowej konfederacji produkcji zwierzęcej (Confédération Nationale de l'Élevage, CNE), został stworzony, aby osiągnąć następujące dwa główne cele: z jeden strony zachęcanie do restrukturyzacji organizacji usługowych i sprzyjanie ich dostosowywaniu się do przyszłych potrzeb hodowców, którzy są coraz mniej liczni i działają w warunkach wspólnotowych strategii ograniczania produkcji, a z drugiej strony przyczynianie się do utrwalania zbiorowych środków w zakresie osiągania postępu genetycznego i badań stosowanych, które w przyszłości pozostaną kluczowymi czynnikami konkurencyjności produkcji zwierzęcej.

(24) Składka przeznaczona na finansowanie tego funduszu jest pobierana od osób fizycznych i prawnych będących właścicielami lub współwłaścicielami bydła lub owiec poddawanych ubojowi we Francji. Według ostatnich danych przekazanych przez władze francuskie składka ta wynosiła 0,02 FRF/kg (0,003 EUR) mięsa netto po uboju (lub 7 FRF/sztukę w przypadku dorosłego bydła, 2,40 FRF/sztukę w przypadku cieląt i 0,36 FRF/sztukę w przypadku owiec - odpowiednio 1,05, 0,36 et 0,054 EUR).

(25) Według władz francuskich dochody z tej składki są wykorzystywane do celów udoskonalania genetycznego, systemu informacji genetycznej, biotechnologii i badań ekonomiczne.

2.4. DZIAŁANIA FINANSOWANE Z TYCH SKŁADEK

(26) Środki organizacji Interbev pochodzące ze składek z tytułu mięsa są wykorzystywane na trzy rodzaje działań, a mianowicie:

a) działania w zakresie komunikacji i promocji na rzecz sektora;

b) pomoc techniczna;

c) badania i doświadczenia.

(27) Jeśli chodzi o działania w zakresie komunikacji i promocji, dotyczą one w szczególności finansowania kampanii poruszających różne kwestie związane z produktami mięsnymi wysokiej jakości, a nawet bardziej ogólnych kampanii telewizyjnych i radiowych dotyczących wołowiny, oraz działań w zakresie public relations. Finansowane są także działania promocyjne na rynkach zewnętrznych, a nawet udział w targach branżowych i promocyjnych.

(28) Działania w zakresie pomocy technicznej są związane w szczególności z certyfikacją i kwalifikacją gospodarstw, w szczególności w celu wyeliminowania barier, które napotykają podmioty zaangażowane w takie działania. Interbev opracowuje także zbiorowe specyfikacje dla branż i uczestniczy w rozpowszechnianiu i wdrażaniu karty dobrych praktyk gospodarskich i kodeksu dobrych praktyk w zakresie przetwórstwa mięsnego oraz przyczynia się do większej przejrzystości transakcji w całej branży.

(29) Działania w zakresie badań i doświadczeń są działaniami najlepiej dostosowanymi do potrzeb branży i dotyczą w szczególności bezpieczeństwa żywności, zarządzania jakością i dobrostanu zwierząt.

(30) Środki organizacji Interbev podchodzące ze składek na FNE są wykorzystywane na następujące działania:

a) zbiorowe działania na rzecz udoskonalenia genetycznego;

b) informatyczny system zarządzania systemami informacji o gospodarstwach;

c) prace w zakresie badań stosowanych;

d) analizy ekonomiczne;

e) działania różne.

3. CZAS TRWANIA ŚRODKA

(31) Niniejsza decyzja odnosi do okresu od 1996 r. do 2004 r., tj. roku wygaśnięcia ostatniego porozumienia międzybranżowego objętego niniejszym postępowaniem.

4. BENEFICJENCI

(32) Beneficjentami przedmiotowego środka pomocy są hodowcy bydła i owiec.

(33) Głównymi końcowymi odbiorcami przedmiotowego środka pomocy są producenci, przetwórcy i dystrybutorzy produktów rolnych. Przewiduje się możliwość podejmowania część działań w imieniu tych ostatnich przez prywatne przedsiębiorstwa.

(34) Niniejsza decyzja nie wpływa na stanowisko Komisji w zakresie zgodności procedury selekcji usługodawców, którym powierzana jest realizacja działań stowarzyszenia Interbev, z przepisami w zakresie udzielania zamówień publicznych.

5. POWODY WSZCZĘCIA POSTĘPOWANIA⁽⁹⁾

(35) W odniesieniu do charakteru przedmiotowych składek Komisja stwierdziła, że rząd francuski uczynił je obowiązkowymi w ramach procedury rozszerzenia porozumień międzybranżowych. Rozszerzenie porozumień nastąpiło w wyniku przyjęcia rozporządzenia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Republiki Francuskiej. Wynika z tego, że stawki te, aby mogły przynieść wszystkie oczekiwane skutki, wymagały aktu wydanego przez władze publiczne. Z tego względu Komisja uznała na etapie wszczęcia postępowania wyjaśniającego, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z opłatami parafiskalnymi, tj. zasobami państwowymi i że pomoc ta jest niezgodna z prawem, ponieważ nie została zgłoszona.

(36) Zgodnie z pkt 194 wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym na lata 2007-2013⁽¹⁰⁾ (zwanych dalej "wytycznymi dotyczącymi rolnictwa") każdą niezgodą z prawem pomoc należy ocenić według zasad i wytycznych obowiązujących w chwili przyznania pomocy. Wytyczne dotyczące rolnictwa mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2007 r. Wcześniejsze wytyczne, wytyczne Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym (2000-2006)⁽¹¹⁾, miały zastosowanie od dnia 1 stycznia 2000 r. Stąd wszelką pomoc przyznaną po tej dacie należy oceniać w świetle wytycznych z 2000 r. Wszelką pomoc przyznaną przed tą datą należy natomiast ocenić w świetle przepisów i praktyki obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2000 r. Przedmiotowa pomoc była przyznawana od 1996 r.

(37) Jeżeli chodzi o pomoc państwa finansowaną z opłaty parafiskalnej, Komisja musi zbadać działania finansowane w ramach pomocy oraz samo finansowanie pomocy.

5.1. POMOC

5.1.1. Działania promocyjne

(38) Komisja przypomniała, że zgodność pomocy przyznanej przed dniem 1 stycznia 2002 r. należy sprawdzić w świetle ram pomocy państwa na reklamę produktów rolnych i niektórych produktów nieobjętych załącznikiem II do Traktatu EWG⁽¹²⁾, a zgodność pomocy przyznanej po tej dacie należy sprawdzić w świetle wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa na reklamę produktów objętych załącznikiem I do Traktatu WE i niektórych produktów nieobjętych załącznikiem I⁽¹³⁾. Oba teksty zawierają zasadniczo te same zasady, przewidując w szczególności negatywne i pozytywne kryteria, które muszą być spełnione. Jeśli chodzi o pułap pomocy, działania te muszą być finansowane przez sektor w wysokości odpowiadającej co najmniej 50 % kosztów. W niniejszej sprawie środki zostały w całości sfinansowane z opłat parafiskalnych, a środki finansowe podmiotów z definicji osiągają ten poziom. Na etapie wszczęcia postępowania wyjaśniającego Komisja uznała więc, że mające zastosowanie warunki są spełnione.

5.1.2. Działania w zakresie pomocy technicznej

(39) Komisja przypomniała, że zgodność pomocy przyznanej przed dniem 1 stycznia 2000 r. należy sprawdzić w świetle praktyki Komisji opartej na wniosku w sprawie odpowiednich środków w zakresie pomocy przyznanej przez państwa członkowskie w sektorze produkcji zwierzęcej i pochodzących z niego produktów⁽¹⁴⁾ oraz że zgodność przyznanej pomocy po tej dacie należy ocenić w świetle wytycznych dotyczących rolnictwa. Praktyka Komisji obowiązująca przed 2000 r. i wytyczne dotyczące rolnictwa zawierają zasadniczo te same zasady. Tym samym pomoc przyznana w wysokości odpowiadającej 100 % dopuszczalnych wydatków jest dozwolona dla tego rodzaju pomocy. Ponadto pomoc musi być dostępna dla wszystkich potencjalnie zainteresowanych podmiotów. Na etapie wszczęcia postępowania wyjaśniającego Komisja uznała więc, że obowiązujące warunki są spełnione.

5.1.3. Działania w zakresie badań i doświadczeń

(40) Komisja przypomniała, że zgodność tej pomocy należy sprawdzić w świetle wspólnotowych ram pomocy państwa na badania i rozwój⁽¹⁵⁾ i komunikatu Komisji w sprawie zmiany wspomnianych ram⁽¹⁶⁾. Stawka pomocy wynosząca do 100 % jest więc zgodna z rynkiem wewnętrznym, o ile spełnione są cztery następujące warunki: pomoc leży w ogólnym interesie sektora; informacja jest publikowana we właściwych czasopismach; wyniki prac są dostarczane na tych samych warunkach, zarówno pod względem kosztu, jak i pod względem czasu; pomoc spełnia międzynarodowe kryteria handlowe, w zakresie których UE podjęła zobowiązania. W związku z tym na etapie wszczęcia postępowania wyjaśniającego Komisja uznała, że obowiązujące warunki są spełnione.

5.1.4. Działania finansowane ze składki na FNE

(41) Komisja zastanawiała się nad dokładnym charakterem działań sfinansowanych ze składki na FNE, którego celem było zachęcanie do restrukturyzacji organizacji usługowych i sprzyjanie ich dostosowywaniu się do przyszłych potrzeb hodowców oraz przyczynianie się do utrwalania zbiorowych środków w zakresie postępu genetycznego i badań stosowanych. Według władz francuskich dochody z tej składki są wykorzystywane do celów udoskonalania genetycznego, systemu informacji genetycznej, biotechnologii i analiz ekonomicznych. Te informacje nie były wystarczające, aby umożliwić Komisji stwierdzenie zgodności tych działań z przepisami wspólnotowymi, które miałyby ewentualnie zastosowanie. Komisja nie mogła więc uznać na etapie wszczęcia postępowania wyjaśniającego, że działania sfinansowane ze składki na FNE były zgodne z Traktatem WE⁽¹⁷⁾.

5.2. FINANSOWANIE POMOCY

5.2.1. Składka z tytułu mięsa

(42) Od dnia 1 stycznia 1996 r. składkę pobiera się między innymi w odniesieniu do żywego bydła i żywych owiec wysyłanych do innych państw członkowskich oraz od produktów z wołowiny, cielęciny i baraniny wysyłanych do innych państw członkowskich, chociaż w przypadku tych ostatnich w 2001 r. wprowadzono częściowy zwrot tej składki. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanego dalej "Trybunałem Sprawiedliwości")⁽¹⁸⁾ opłatę należy uznać za naruszającą zakaz dyskryminacji określony w art. 110 TFUE, o ile korzyści z przeznaczenia dochodu z podatków przypadają w udziale w szczególności produktom krajowym podlegającym opodatkowaniu, które są przetwarzane i wprowadzane do obrotu na rynku krajowym, przez co kompensuje się częściowo ponoszone odnośnie do tych produktów obciążenie w sposób niekorzystny dla wywożonych produktów krajowych.

(43) Komisja uznała na etapie wszczęcia postępowania, że dochody pochodzące z opłaty z tytułu produktów i żywych zwierząt wysyłanych do innych państw członkowskich, która ma finansować działania promocyjne, działania w zakresie pomocy technicznej oraz badań i doświadczeń prowadzonych przez Interbev, mogły stanowić finansowanie pomocy niezgodne z rynkiem wewnętrznym w świetle Traktatu, a w szczególności jego art. 107, przez co pomoc państwa sfinansowana w ten sposób byłaby niezgodna ze wspomnianym Traktatem. Opłata mogła bowiem być niekorzystna w odniesieniu do produkcji zwierząt i produktów wysyłanych do innych państw członkowskich, ponieważ przeznaczenie dochodów mogło, ze względu na swój charakter, sprzyjać produkcji krajowej wprowadzanej do obrotu we Francji ze szkodą dla wysyłanej produkcji krajowej i że poziom opłaty nie uwzględniał różnych dochodów uzyskiwanych z produktów krajowych w zależności od ich wprowadzania do obrotu we Francji lub poza Francją.

5.2.2. Składka na FNE

(44) W oparciu o informacje dostępne w chwili wszczęcia postępowania wyjaśniającego Komisja nie posiadała na etapie postępowania wyjaśniającego informacji wskazujących, że składka ta obejmowała zwierzęta przywożone lub wysyłane do innych państw członkowskich.

6. ZGODNOŚĆ DOBROWOLNYCH SKŁADEK, KTÓRE STAŁY SIĘ OBOWIĄZKOWE, Z SYSTEMEM WSPÓLNEJ ORGANIZACJI RYNKÓW

(45) W kwestii zgodności dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, z systemem wspólnej organizacji rynków (zwanym dalej "WOR") w kontekście wyroku z dnia 22 maja 2003 r. w sprawie Freskot⁽¹⁹⁾, Komisja uznała, że w niniejszej sprawie dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe, nie wpływały, pośrednio ani bezpośrednio, na ceny odnośnych produktów końcowych, ponieważ opłaty nie miały wpływu na cenę produktów, kształtowaną przez wolny rynek. W związku z tym obciążenie wyrobów wędliniarskich i utrzymywanych zwierząt jest wyrównane przez korzyść, jaką stanowią sfinansowane działania. W konsekwencji można uznać, że wpływ opłat na cenę jest bardzo niewielki, a nawet żaden.

III. UWAGI FRANCJI

(46) Pismami z dnia 8 i z dnia 10 października 2003 r. władze francuskie przedstawiły swoje uwagi do decyzji Komisji o wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 108 ust. 2 TFUE wobec środka pomocy będącego przedmiotem niniejszej decyzji.

(47) Pismami z dnia 13 września i z dnia 29 listopada 2005 r. władze francuskie przedstawiły nowe uwagi w odpowiedzi na wezwania do udzielenia dodatkowych informacji przesłane przez Komisję.

(48) W odpowiedzi na wezwania do udzielenia dodatkowych informacji przesłane przez Komisję w dniu 25 lutego 2011 r. i po spotkaniu w dniu 29 marca 2011 r. władze francuskie przedstawiły nowe uwagi pismem z dnia 24 maja 2011 r.

(49) Władze francuskie zauważają, że Komisja uważa, iż zasoby pochodzące z takich składek międzybranżowych, które stały się obowiązkowe, należy utożsamić z opłatami parafiskalnymi, które mogą zakłócać konkurencję na rynku wewnętrznym. Władze francuskie zauważają również, że środki powinny były zostać zgłoszone. Następnie przedstawiają następujące uwagi.

1. ZAKRES CZYNNOŚCI WYJAŚNIAJĄCYCH KOMISJI WEDŁUG WŁADZ FRANCUSKICH

(50) Jeśli chodzi o składki pobierane zgodnie z porozumieniami międzybranżowymi z dnia 15 czerwca 1994 r. na rzecz funduszu produkcji zwierzęcej i z dnia 18 grudnia 1995 r. na rzecz Interbev, władze francuskie uważają, że Komisja rozpoczęła dochodzenie pismami z dnia 16 stycznia 1995 r. (pomoc NN 34/95) i z dnia 18 marca 1996 r., a zamknęła je pismem (SG⁽⁹⁶⁾ D/6396) z dnia 15 lipca 1996 r., stwierdzając, że "przedmiotowe środki wchodzą wyłącznie w zakres stosowania rozporządzenia EWG nr 2328/91 i muszą być przedmiotem postępowania wyjaśniającego zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem. Art. 35 ust. 2 tego rozporządzenia wyklucza stosowanie art. 92 i 93 Traktatu".

(51) W odpowiedzi skierowanej do Komisji, która wskazywała, że w tamtym czasie nie wypowiedziała się na temat pozostałych działań prowadzonych przez Interbev (ponieważ sprawa NN 34/95 dotyczyła jedynie inwestycji w restrukturyzację gospodarstw utrzymujących krowy mamki), władze francuskie stwierdziły, że odpowiadając na pismo Komisji z dnia 18 marca 1996 r., wyraziły się w następujący sposób: "zadaniem krajowego funduszu produkcji zwierzęcej faktycznie jest [...] udoskonalenie procesu selekcji w hodowli i wspieranie badań, w szczególności badań genetycznych [...]" (pismo z dnia 13 września 2005 r.).

(52) Władze francuskie uważają więc, że Komisję w pełni poinformowano o istnieniu działań w zakresie komunikacji, promocji, badań i doświadczeń finansowanych przez Interbev, a tym samym że mogła ona zwrócić się w ramach tej sprawy do władz francuskich z wezwaniami do udzielenia dodatkowych informacji. Ponieważ Komisja nie zareagowała w żaden sposób na tę wiadomość, stwierdziły one, że przekazane informacje były wystarczające dla Komisji.

(53) W późniejszej odpowiedzi dla Komisji, w której wskazywano na wysłanie wezwania do udzielenia dodatkowych informacji (w dniu 30 maja 1996 r.) do wyżej wspomnianego pisma, władze francuskie, z jednej strony, stwierdziły, że nigdy nie otrzymały wezwań do udzielenia dodatkowych informacji, a z drugiej strony uznały, że brak działania ze strony Komisji w okresie od dnia 30 maja 1996 r. do dnia 2 października 2001 r. stanowił domyślne potwierdzenie zgodności działań, o których Komisja wiedziała, z rynkiem wewnętrznym.

(54) Ponadto władze francuskie stwierdzają, że Komisja została poinformowana o działaniach komunikacyjnych prowadzonych przez Interbev w ramach sprawy C 18/95 dotyczącej działań na rzecz sektora owiec.

(55) W związku z tym, ponieważ Komisja od tamtej pory nie kontynuowała badania tych porozumień, władze francuskie uważają, że mają prawo uznać, iż Komisji nie przeciwstawiała się ich stosowaniu.

(56) W tych warunkach władze francuskie uznały, że niniejsze postępowanie dotyczy wyłącznie porozumienia międzybranżowego z dnia 12 czerwca 2001 r.

(57) W piśmie z dnia 24 maja 2011 r. i w trakcie spotkania w dniu 29 marca 2011 r. władze francuskie ostatecznie przekazały Komisji dane dotyczące całego odnośnego okresu.

2. POWÓD UZASADNIAJĄCY BRAK ZGŁOSZENIA POMOCY WEDŁUG WŁADZ FRANCUSKICH

(58) Jeśli chodzi o działania podejmowane dzięki zasobom pochodzącym ze składek pobieranych na mocy nowych porozumień międzybranżowych z dnia 12 czerwca 2001 r. na rzecz Interbev i FNE, władzom francuskim nie wydawało się konieczne zgłaszania tych działań, ponieważ są one finansowane wyłącznie z prywatnych środków pobieranych w danej branży.

3. DZIAŁANIA PROWADZONE PRZEZ INTERBEV

(59) Jeśli chodzi o działania prowadzone przez Interbev, władze francuskie odnotowują, że Komisja, w wyniku analizy informacji dostarczonych przez nie w piśmie z dnia 9 listopada 2001 r., uznała je za zgodne z wytycznymi Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym (2000-2006) i wytycznymi Wspólnoty w sprawie pomocy państwa na reklamę produktów rolnych i niektórych produktów nieobjętych załącznikiem I. Potwierdzają, że w okresie objętym niniejszą decyzją Interbev finansował te działania w zakresie reklamy, pomocy technicznej, badań i doświadczeń na tych samych warunkach, które wcześniej przedstawiono w piśmie z dnia 9 listopada 2001 r.

4. DZIAŁANIA W ZAKRESIE BADAŃ I POMOCY TECHNICZNEJ PROWADZONE ZA POŚREDNICTWEM FNE

(60) W odniesieniu do FNE władze francuskie pismami wysłanymi w odpowiedzi na decyzję o wszczęciu postępowania (z dnia 8 i z dnia 10 października 2003 r.) dostarczyły następujących wyjaśnień.

(61) Działania prowadzone dzięki środkom z FNE są działaniami w zakresie pomocy technicznej i badań stosowanych. Władze francuskie potwierdziły, że zostały one opracowane zgodnie z pkt 14 i 17 wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym (2000-2006).

(62) Przede wszystkim stwierdza się, że środki gromadzone na FNE posłużyły do realizacji następujących działań:

a) zbiorowe działania na rzecz udoskonalenia genetycznego;

b) informatyczny system zarządzania systemami informacji o gospodarstwach;

c) prace w zakresie badań stosowanych;

d) analizy ekonomiczne;

e) działania różne.

4.1. DZIEDZINA GENETYKI

(63) W dziedzinie genetyki udział FNE jest ściśle ograniczony do wspierania niektórych zbiorowych działań prowadzonych w ramach krajowego mechanizmu udoskonalania genetycznego i określonych przez krajową komisję udoskonalania genetycznego (Dispositif National d'Amélioration Génétique, CNAG), która skupia przedstawicieli państwa, branży, środowisk badawczych i oświatowych.

(64) Środki przyznane przez FNE są przeznaczane głównie na wspieranie działań wydziału genetyki Instytutu Hodowli, którego główne zadania są następujące: wspieranie organizacji działających w terenie, które przyczyniają się do postępu genetycznego przeżuwaczy; opracowanie i utrzymanie specyfikacji określających procedury działań w terenie oraz wprowadzanie zmian do tych specyfikacji; kontrola procedur wykorzystania i rejestracji w zbiorowych łańcuchach informacyjnych danych niezbędnych do oceny genetycznej stada hodowlanego; dostosowanie procedur indeksacji w partnerstwie z INRA, wdrażanie procedur wymiany danych na poziomie międzynarodowym i rozpowszechnianie urzędowych wskaźników we Francji.

4.2. ODNOWA I ROZWÓJ SYSTEMÓW INFORMACYJNYCH W PRODUKCJI ZWIERZĘCEJ

(65) W ramach działania polegającego na odnowie i rozwoju systemów informacyjnych w produkcji zwierzęcej FNE brał udział w odnowie systemu informacji genetycznej (SIG). Odnowa ta, rozpoczęta w 1995 r., była niezbędna w celu modernizacji zbiorowego systemu informacji działającego od ponad 20 lat oraz jego ujednolicenia, aby zapewnić bardziej wydajne zarządzanie danymi genetycznymi, umożliwiając jednocześnie włączenie nowych funkcji niezbędnych do indeksacji i zmniejszenia kosztów.

(66) Ponadto FNE bierze udział w studium wykonalności ekonomicznej, technicznej i prawnej branżowego projektu systemu informacji w produkcji zwierzęcej (SPIE), którego celem jest zapewnienie wykorzystania na poziomie branżowym i międzybranżowym oficjalnych danych identyfikacyjnych i innych danych, które można dostarczyć.

4.3. INTERWENCJE W DZIEDZINIE BADAŃ STOSOWANYCH

(67) Wiele programów badań stosowanych było przedmiotem wsparcia ze strony FNE, którego celem jest dalsze uczestnictwo w badaniach dotyczących zagadnień leżących w ogólnym interesie branży produkcji zwierzęcej, jak na przykład pomoc dla programu badań stosowanych i transferu biotechnologii reprodukcyjnej (transfer zarodków, seksowanie zarodków, zapłodnienie in vitro, klonowanie). Prace te dotyczą nowych technik powstałych w embriologii, szczególnie interesujących z punktu widzenia przyszłego zastosowania markerów molekularnych i prac w zakresie selekcji wspieranej markerami. Program zaowocował znaczną poprawą wyników klasycznego transferu zarodków, dostosowaniem i optymalizacją francuskiej metody seksowania zarodków, dostosowaniem metody punkcji jajeczka w ultrasonografii, udoskonalanie techniki zapłodnienia in vitro.

(68) FNE uczestniczył również w pilotażowym projekcie badawczym dotyczącym rekombinacji homologicznej. Projekt, prowadzony przez INRA metodą transgenezy dotyczył kontrolowanej zmiany genomu zwierząt z ukierunkowaniem na dodawanie transgenu w wybranym miejscu DNA. Ukierunkowanie to ma umożliwiać zastąpienia danego genu innym bez stosowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie.

(69) Ponadto FNE brał udział w programie IDEA w zakresie identyfikacji elektronicznej bydła i owiec. Uczestniczył również w finansowaniu krajowych projektów prowadzonych w ramach wspólnotowego programu IDEA, których celem jest zwiększenie wiarygodności identyfikacji zwierząt za pomocą nowych technik z zastosowaniem metod elektronicznych.

4.4. PRACE W ZAKRESIE ANALIZ EKONOMICZNYCH

(70) FNE miał uczestniczyć w finansowaniu prac w zakresie analiz ekonomicznych niezbędnych dla organizacji sektora produkcji zwierzęcej, w szczególności w celu udzielenia odpowiedzi na pytania pojawiające w związku z kolejnymi reformami WPR, rozszerzeniem UE, kryzysami ostatnich lat i zmianami sytuacji na szczeblu międzynarodowym.

(71) Wszystkie te analizy są przeprowadzane pod przewodnictwem tzw. "grupy ekonomicznej ds. zwierząt gospodarskich", nadzorowanej przez Instytut Hodowli, który gwarantuje spójność poszczególnych prac zamawianych przez sektor i ich komplementarność z innymi istniejącymi badaniami.

(72) Zrealizowane prace zaowocowały monitorowaniem koniunktury sektora mleczarskiego i mięsnego, we Francji i w Europie, miesięczną dokumentacją ekonomiczną, szczegółowo analizującą aspekty ekonomiki w poszczególnych sektorach produkcji zwierzęcej we Francji, w Europie i na świecie, szczegółowymi pracami, takimi jak monitorowanie cen, kosztów produkcji, negocjacji wspólnotowych i negocjacji WTO.

(73) Obserwatorium ekonomiczne uruchomione w ramach grupy ekonomicznej ds. zwierząt gospodarskich łączy konkretną wiedzę na temat funkcjonowania gospodarstw znanych dzięki sieciom produkcji zwierzęcej i zapewnia synergię pomiędzy podejściem mikro- i makroekonomicznym.

4.5. DZIAŁANIA RÓŻNE

(74) FNE miał ponadto zapewniać jednostkowe wsparcie uruchamiania nowych projektów łączących różne zainteresowane strony i mających ułatwić dostosowanie produkcji zwierzęcej do zmian społeczno-gospodarczych takich jak wdrożenie karty dobrych praktyk w zakresie produkcji zwierzęcej, która zdaje się być najważniejszym

tego typu zbiorowym podejściem w Europie, i uruchomienie projektu w zakresie komunikacji społecznej dotyczącego zawodu hodowcy, w związku z drugim kryzysem BSE w celu odbudowania porozumienia między hodowcami a obywatelami.

4.6. RAMY WSPÓLNOTOWE

(75) Władze francuskie podkreśliły, że wszystkie finansowane działania mają charakter działań leżących w ogólnym interesie dla wszystkich hodowców bydła i owiec; nie są to działania, z których korzyść ograniczona jest do indywidualnych podmiotów lub do konkretnych grup podmiotów.

(76) Udział finansowany FNE najczęściej jest niższy niż 50 % kosztów tych prac i badań. Może on przekraczać 50 % w przypadku niektórych pojedynczych projektów, ale stawka pomocy nie przekracza nigdy 100 %.

4.6.1. Pomoc techniczna

(77) W ramach finansowania analiz ekonomicznych przestrzega się z jednej strony pułapu 100.000 EUR na hodowcę przez okres trzech lat, a z drugiej strony zasady dostępu wszystkich hodowców do ich wyników.

4.6.2. Badania stosowane

(78) Władze francuskie potwierdziły, że dane z każdej analizy ekonomicznej, a także dane zgromadzone w wyniku każdego programu badawczego, gdy uzyskują charakter ostateczny, są rozpowszechniane na szeroką skalę. Odbywa się systematyczna publikacja i rozpowszechniane wyników wszystkich prac wspieranych przez fundusz, aby hodowcy i ich organizacje w terenie mogli z nich skorzystać i mieć do nich dostęp bez dyskryminacji.

(79) Wykorzystuje się dwa główne kanały rozpowszechniania wyników: kanał organizacji zawodowych sektora produkcji zwierzęcej i kanał Instytutu Hodowli, poprzez publikacje techniczne i ekonomiczne rozpowszechniane na szeroką skalę wśród hodowców i specjalistów.

(80) Biorąc pod uwagę charakter prac leżący w ogólnym interesie, nie przewidziano komercyjnego wykorzystania wyników. Rzeczywistymi beneficjentami działań są wszyscy hodowcy bydła i owiec, wśród których rozpowszechniane są praktyczne i teoretyczne wyniki prac.

(81) Finansowane badania nie wiążą się z żadnym bezpośrednim wsparciem na rzecz producentów lub przetwórców.

5. SKŁADKI Z TYTUŁU PRZYWOŻONYCH ZWIERZĄT I MIĘSA

5.1. W PRZEDMIOCIE SKŁADEK NA INTERBEV

(82) Jeśli chodzi o nałożenie opłat na mięso wprowadzane do Francji, pochodzące z gospodarstw innych państw członkowskich lub państw trzecich, na podstawie informacji przekazanych przy różnych okazjach przez władze francuskiej Komisja mogła stwierdzić, że w rozporządzeniach międzyministerialnych w sprawie rozszerzenia porozumień międzybranżowych z lat 1995 i 2001 systematycznie wykluczano opłaty z tytułu przywożonego mięsa z zakresu stosowania tych rozporządzeń.

5.2. W PRZEDMIOCIE SKŁADEK NA FNE

(83) Komisja zwróciła ponadto uwagę na fakt, że składka pobierana na rzecz FNE mogła być stosowana do zwierząt chowanych poza terytorium krajowym, lecz wprowadzanych do Francji w celu uboju.

(84) W piśmie z dnia 6 października 2003 r. władze francuskie wyraziły swoją świadomość co do zasadności tego zarzutu z punktu widzenia zasad prawa wspólnotowego. Zobowiązały się więc do zmiany tekstu porozumienia w celu wyłączenie wszelkich składek z tytułu zwierząt chowanych poza terytorium krajowym, lecz wprowadzonych do Francji w celu uboju. Władze francuskie zaproponowały, że przedstawią nowy tekst Komisji niezwłocznie po sformalizowaniu i podpisaniu nowego porozumienia.

(85) Ponadto dodały, że w praktyce przywóz żywych zwierząt występuje bardzo rzadko i nie wiąże się z ryzykiem zakłócenia konkurencji. Według organów celnych przywóz "dorosłego utuczonego bydła" obejmował odpowiednio 24 933 sztuk w 2001 r. i 22 250 sztuk w 2002 r. Ubój krajowy dotyczył około 4 mln sztuk, przywóz żywych zwierząt stanowił więc jedynie 0,58 % całego uboju. Ponadto ponad 70 % tego przywozu dotyczyło zwierząt o szczególnym pokroju i wysokiej cenie, przeznaczonych dla szczególnego segmentu konsumpcji na północy Francji. Biorąc pod uwagę średnie ceny tych zwierząt w przywozie (według organów celnych: 1,50 EUR/kg żywego zwierzęcia, tj. równoważność 2,5 EUR na kg netto), opłata na FNE pobierana z tytułu tych zwierząt musiała być rzędu jednej tysięcznej wartości zwierzęcia.

(86) Według władz francuskich pobierane dobrowolne opłaty, które stały się obowiązkowe, z jednej strony były minimalne, ponieważ przypadki nieuiszczania opłaty za przywożone zwierzęta były częste, a następnie nabrało systematycznego charakteru, a z drugiej strony kwota przedmiotowej dobrowolnej składki, która stała się obowiązkowa, w odniesieniu do wartości zwierzęcia, była tak niska, że nie mogła powodować zakłócenia konkurencji. Władze francuskie w piśmie z dnia 24 maja 2011 r. przekazały przykłady druków z obliczeniami składek i oświadczeń przedsiębiorstw, wykazujące, że praktyka zwrotu mogła mieć miejsce w niektórych przypadkach, nie była jednak obowiązkowa.

(87) Pismami z dnia 13 września 2005 r. i z dnia 24 maja 2011 r. władze francuskie potwierdziły, że od 2003 r. składka na FNE dotyczyła jedynie zwierząt chowanych i poddawanych ubojowi we Francji⁽²⁰⁾.

6. SKŁADKI Z TYTUŁU ZWIERZĄT I MIĘSA WYSYŁANYCH DO INNYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH

6.1. W PRZEDMIOCIE SKŁADEK NA INTERBEV

(88) W odniesieniu do składki pobieranej od mięsa wysyłanego do innych państw członkowskich Komisja wskazała na ryzyko dyskryminacji związane z systemem składek, który nie uwzględniał wysyłania poza terytorium krajowe niektórych produktów podlegających składce i wyraziła obawę, że taki środek sprzyja produkcji krajowej wprowadzanej do obrotu we Francji.

(89) Jak przestawiono w motywie 16 i następnych, mięso wysyłane do innych państw członkowskich podlegało dobrowolnej składce, która stała się obowiązkowa, w wysokości 0,0.126 EUR/kg, a począwszy od zawarcia porozumienia międzybranżowego z dnia 12 czerwca 2001 r. dobrowolnej składce, która stała się obowiązkowa, w wysokości 0,024 EUR/kg. Ponadto od chwili zawarcia wspomnianego porozumienia przewidziano system zwrotu w wysokości 0,010 EUR/kg.

(90) Jeśli chodzi o dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe, pobierane w odniesieniu do zwierząt wysyłanych do innych państw członkowskich, w piśmie z dnia 24 maja 2011 r. władze francuskie przestawiły wyjaśnienia w celu wykazania, że wspomniane dobrowolne składki, które są stały się obowiązkowe, były proporcjonalne do korzyści uzyskiwanych z działań finansowanych z tych składek.

(91) Władze francuskie wyjaśniły, że wysyłki żywych zwierząt dotyczyły bydła odsadzonego. Jak wskazano w motywie 17 i następnych, zwierzęta te podlegały dobrowolnej składce, która stała się obowiązkowa, obliczanej w odniesieniu do sztuki, a nie do kilograma mięsa.

(92) Władze francuskie przedstawiły następnie obliczenia pozwalające określić relację pomiędzy masą na sztuki a masą na kilogramy. Porozumienie międzybranżowe z dnia 25 lipca 1995 r. wskazywało, że dobrowolna składka, która stała się obowiązkowa, z tytułu uboju wynosiła 0,084 FRF/kg tuszy, a dobrowolna składka, która stała się obowiązkowa, z tytułu wysyłki żywych zwierząt wynosiła 7 FRF od sztuki dorosłego bydła (art. 4). Masa żywego zwierzęcia w przypadku odsadzonego bydła wynosi ok. 250-280 kg, co przekłada się na średnią masę mięsa wynoszącą (wskaźnik 65 %) 163 kg. Stąd składka 7 FRF na sztukę była równoważna składce 0,042 FRF/kg, co było porównywalne z połową składki należnej z tytułu mięsa.

(93) Porozumienie międzybranżowe z dnia 12 czerwca 2001 r. przedłużyło ten mechanizm, zachowując tę samą relację. Kwoty (w EUR) były następujące: dobrowolna składka, która stała się obowiązkowa, z tytułu uboju - 0,042 EUR/kg tuszy (art. 2) i dobrowolna składka, która stała się obowiązkowa, z tytułu wysyłki żywych zwierząt - 1,7 EUR/sztukę dorosłego bydła (art. 4). Składka 1,7 EUR/sztukę dorosłego bydła była równoważna składce 0,0.104 EUR/kg, co było porównywalne z połową składki należnej za mięso.

(94) Władze francuskie uznały, że ogół dochodów (38.136.670 EUR) pochodzących z dobrowolnej składki, która stała się obowiązkowa, pobieranej od produktów wysyłanych do innych państw członkowskich (żywe zwierzęta i mięso) stanowiła 15 % całkowitej kwoty dochodów pochodzących ze wszystkich dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, pobieranych przez Interbev w latach 1995-2004 (tj. 252.855.282 EUR). Przyjmując ogólne podejście w odniesieniu do lat 1995-2004, władze francuskie uznały, że wspomniane dochody są ustalone proporcjonalnie do działań, z których uzyskiwano korzyści w odniesieniu do produktów wysyłanych do innych państw członkowskich.

(95) Ponadto władze francuskie wskazały, że zwierzęta i mięso wysyłane poza Francję były, z jednej strony, objęte działaniami prowadzonymi poza terytorium krajowym, których wartości wynosiła 21.490.848 EUR, a z drugiej strony - działaniami korzystnymi dla wszystkich zwierząt i produktów, bez względu na ich przeznaczanie. Władze francuskie uważają, że w odniesieniu do kwoty działań korzystnych dla wszystkich zwierząt i produktów wynoszącej 91.231.075 EUR należy oszacować, że jedynie kwota 28.280.000 EUR była przeznaczona na działania prowadzone poza terytorium krajowym.

(96) Działania, które dotyczyły konkretnie wywożonych zwierząt i produktów były w szczególności działaniami promocyjnymi (na przykład: targi międzynarodowe, branżowe działania informacyjne i działania w zakresie public relations, Zielony Tydzień w Berlinie, zagraniczne kursy szkoleniowe w zakresie rozbioru mięsa). Działania, które dotyczyły wszystkich zwierząt i produktów, bez względu na ich rynek, we Francji lub poza Francją, były w szczególności działaniami reklamowymi, takimi jak kampania "Wołowina europejska wysokiej jakości", kampania dotycząca podrobów, kampania "Rasy mięsne", oraz obejmowały kilka działań badawczych w zakresie bezpieczeństwa żywności, dobrostanu zwierząt, zarządzania jakością, charakterystyki produktu, metod certyfikacji lub identyfikowalności wołowiny, których wyniki były szeroko rozpowszechniane zarówno we Francji, jak i poza nią.

(97) Podsumowując, władze francuskie uznały, że produkty wysyłane poza Francję skorzystały z działań organizacji międzybranżowej o wartości 49.770.000 EUR. Kwotę tę należy porównać z dobrowolnymi składkami, które stały się obowiązkowe, a które powinny zostać uiszczone, tj. 38.136.670 EUR. Część dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, uiszczonych z tytułu francuskiej produkcji wywożonej w latach 1995-2004 była zrównoważona w stosunku do korzyści, jakie uzyskiwano odnośnie do tej produkcji z działań finansowanych przez Interbev.

6.2. W PRZEDMIOCIE SKŁADEK NA FNE

(98) W piśmie z dnia 13 września 2005 r. władze francuskie potwierdziły, że wysyłane produkty nie były jako takie przedmiotem składek na FNE.

IV. OCENA ŚRODKÓW POMOCY

(99) Art. 107 i 108 TFUE stosuje się do wszystkich produktów rolnych wymienionych w załączniku I do tego Traktatu, podlegających wspólnej organizacji rynków (wszystkie produkty rolne z wyjątkiem koniny, miodu, kawy, alkoholu pochodzenia rolnego, octu uzyskiwanego z alkoholu oraz korka), zgodnie z poszczególnymi rozporządzeniami, które regulują wspólną organizację odpowiednich rynków.

1. WYSTĘPOWANIE POMOCY W ROZUMIENIU ART. 107 UST. 1 TFUE

(100) Zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE z zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w tym Traktacie, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(101) W czasie zaistnienia okoliczności faktycznych stosowanie przepisów art. 107-109 TFUE rozpoczęło się w odniesieniu do sektora wołowiny i cielęciny na mocy art. 40 rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/99⁽²¹⁾ w sprawie wspólnej organizacji rynku tych produktów. Przed przyjęciem tego ostatniego rozporządzenia stosowanie tych przepisów rozpoczęto w tym samym sektorze na mocy art. 24 rozporządzenia Rady (EWG) nr 805/68 z dnia 27 czerwca 1968 w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny⁽²²⁾. Ich stosowanie w sektorach mięsa baraniego i koziego rozpoczęło się na mocy art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 2529/2001 z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego⁽²³⁾. Przed przyjęciem tego ostatniego rozporządzenia stosowanie tych przepisów rozpoczęto w tym samym sektorze na mocy art. 22 rozporządzenia Rady (WE) nr 2467/98 z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego⁽²⁴⁾, a przed przyjęciem tego ostatniego - na mocy art. 27 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3013/89 z dnia 25 września 1989 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego⁽²⁵⁾.

(102) Przepisy art. 107-109 TFUE stosuje się obecnie w odniesieniu do obu sektorów, o których mowa w motywie 32 i następnych niniejszej decyzji, na mocy art. 180 rozporządzenia Rady nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku)^(26)(27).

1.1. ISTNIENIE SELEKTYWNEJ KORZYŚCI

(103) Według Trybunału Sprawiedliwości za pomoc uznaje się interwencje, które niezależnie od ich formy mogą uprzywilejowywać przedsiębiorstwa w bezpośredni lub pośredni sposób lub które mogą zostać uznane za korzyść, jakiej przedsiębiorstwo będące beneficjentem nie uzyskałoby w normalnych warunkach rynkowych⁽²⁸⁾. W niniejszej sprawie przyznane wsparcie sprzyja niektórym przedsiębiorstwom działającym w sektorze chowu bydła i owiec poprzez realizację działań mogących przysporzyć korzyści producentom i sektorom branż reprezentowanym przez Interbev.

(104) Ponadto nadal według orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, za pomoc uznaje się interwencje, które w różnej formie zmniejszają zwykłe obciążenia budżetu przedsiębiorstwa i które z tego względu, mimo że nie są dotacjami w ścisłym znaczeniu tego słowa, mają taki sam charakter i identyczne skutki⁽²⁹⁾.

(105) Jeśli chodzi o istnienie korzyści, należy je ustalić na poziomie potencjalnych beneficjentów działań na rzecz branży mięsnej oraz odnośnych składek międzybranżowych i ich finansowania. W niniejszej sprawie przyznane wsparcie sprzyja niektórym przedsiębiorstwom działającym w sektorze chowu bydła i owiec poprzez realizację działań mogących przysporzyć korzyści producentom branży.

1.2. POMOC PRZYZNANA PRZE PAŃSTWO LUB PRZY UŻYCIU ZASOBÓW PAŃSTWOWYCH

(106) Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, aby korzyść mogła zostać uznana za pomoc państwa, konieczne jest po pierwsze, by była przyznana bezpośrednio lub pośrednio przy użyciu zasobów państwowych, a po drugie - by można ją było przypisać państwu⁽³⁰⁾.

(107) Jeśli chodzi o charakter składek w niniejszej sprawie (dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe), Komisja uważa, że mamy do czynienia z opłatami parafiskalnymi, tj. zasobami państwowymi. Komisja oparła swoją ocenę na poniższych rozważaniach.

(108) Po pierwsze, należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, a w szczególności pkt 139 wyroku w sprawie Salvat⁽³¹⁾ rozróżnienie na podmioty prywatne i publiczne nie jest "element[em] decydujący[m] dla zastosowania reguł Traktatu dotyczących pomocy państwa". Ponadto w wyroku w sprawie Ladbroke⁽³²⁾ potwierdzono bardzo wyraźnie, że art. 107 ust. 1 TFUE "obejmuje wszystkie środki pieniężne, które sektor publiczny może faktycznie przeznaczyć na wsparcie przedsiębiorstw, niezależnie od tego, czy środki te wchodzą lub nie na stałe w skład majątku tego sektora. W związku z tym nawet jeśli kwoty [...] nie są stale w posiadaniu skarbu państwa, to fakt, że stale znajdują się pod kontrolą publiczną, a zatem w dyspozycji właściwych organów krajowych, wystarczy, aby mogły zostać uznane za zasoby państwowe i by wspomniany środek wchodził w zakres stosowania art. 107 ust. 1 Traktatu.".

(109) Po pierwsze, w świetle tego orzecznictwa Komisja uważa, że fakt, iż odnośne dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe, są opłatami sektora prywatnego i że nie są stale dostępne dla państwa, nie jest wystarczający, aby stwierdzić, że nie mieszczą się one w zakresie stosowania art. 107 ust. 1 TFUE. W tym względzie Komisja musi również zbadać poziom kontroli ze strony państwa w stosunku do dochodów czerpanych z odnośnych dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, oraz zdolność państwa do kierowania wykorzystaniem zasobów w celu finansowania środków pomocy.

(110) W badanej sprawie Komisja zauważa, że zgoda rządu, w formie uznania Interbev, stanowi wstępny warunek ustanowienia dobrowolnych składek, które stają się obowiązkowe. Stąd, nawet jeśli Interbev jest podmiotem prawa prywatnego, jego zdolność do ustanowienia dobrowolnych składek, które stają się obowiązkowe, we własnym obszarze działalności, podlega zatwierdzeniu jego sposobu funkcjonowania i jego celów przez państwo (zob. motyw 14 niniejszej decyzji).

(111) Francuski kodeks rolny również przewiduje, że składki stają się obowiązkowe dla wszystkich członków zainteresowanej branży, jeżeli zostają rozszerzone na mocy rozporządzenia międzyministerialnego (zob. motyw 10 niniejszej decyzji). Wynika z tego, że tego rodzaju składki, by mogły być w pełni skuteczne, wymagają aktu wydanego przez władze publiczne⁽³³⁾.

(112) Na podstawie tych okoliczności faktycznych Komisja stwierdza, że dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe, można uznać za składki pozostające pod kontrolą państwa, a więc za zasoby państwowe.

(113) Po drugie, sposób wykorzystania dochodów z dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, determinują cele i ramy funkcjonowania organizacji międzybranżowej, określone we francuskim kodeksie rolnym (zob. motywy 7 i 10). W związku z tym państwo ma zdolność kierowania wykorzystaniem dochodów czerpanych z dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, w celu finansowania środków pomocy podejmowanych przez Interbev. Korzyści przyznane przez Interbev można więc uznać za korzyści, które można przypisać państwu.

(114) Ponadto należy przypomnieć, że w sprawie C-345/02 Pearle⁽³⁴⁾ Trybunał Sprawiedliwości określił pewne wskazówki, które pozwalają ustalić, czy opłaty parafiskalne muszą lub nie zostać uznane za zasoby państwowe, które można przypisać państwu, gdy są one w większości pobierane przez organizację międzybranżową na rzecz jej członków.

(115) Zgodnie z testem zaproponowanym przez Trybunał Sprawiedliwości w tej sprawie obowiązkowych składek pobieranych przez organizację pośredniczącą reprezentującą przedsiębiorstwa z określonych sektorów gospodarki nie uznaje się za zasoby państwowe, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) przedmiotowy środek jest ustanowiony przez organizację branżową, która reprezentuje przedsiębiorstwa i pracowników sektora i nie jest instrumentem wdrażania polityki państwa;

b) cele przedmiotowego środka są w całości sfinansowane ze składek przedsiębiorstw sektora;

c) szczegółowe zasady finansowania oraz odsetek/wysokość składek są ustalane w obrębie organizacji branżowej przez przedstawicieli pracodawców i pracowników, bez jakiejkolwiek interwencji państwa;

d) składki są obowiązkowo wykorzystywane na finansowanie środka, bez możliwości interwencji ze strony państwa.

(116) Otóż jasne jest, że obecny środek nie spełnia wszystkich warunków z wyroku w sprawie Pearle. Po pierwsze, istnienie, zadania i funkcjonowanie Interbev są regulowane przepisami krajowymi (zob. motywy 10 i 14), a jej finansowanie z dobrowolnej składki, która stała się obowiązkowa, wymaga interwencji państwa (zob. motyw 10). Ponadto art. 632-2-1 francuskiego kodeksu rolnego stanowi, że organizacje międzybranżowe przyczyniają się do wdrażania krajowych i unijnych strategii gospodarczych oraz mogą być traktowane priorytetowo przy przyznawaniu pomocy publicznej. Interbev można więc uznać za instrument wdrażania polityki wspieranej przez państwo, które realizuje działania w interesie ogólnym struktur międzybranżowych (zob. motywy 40, 61 i następne). Ponadto jak ustalono w statucie Interbev, budżet tej organizacji międzybranżowej mogą być zasilany bezpośrednią dotacją państwową. W końcu, uwzględniając ogólny interes finansowanej działalności badawczej (zob. motyw 10), nie można z całą pewnością stwierdzić, że w niniejszej sprawie beneficjenci pomocy są zawsze osobami zobowiązanymi do uiszczenia opłaty.

(117) Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Komisja stwierdza, że przedmiotowe środki można przypisać państwu i że są one finansowane z zasobów państwowych.

1.3. WPŁYW NA WYMIANĘ HANDLOWĄ I ZAKŁÓCENIE KONKURENCJI

(118) Aby pomoc wchodziła w zakres stosowania art. 107 ust. 1 TFUE, musi ponadto występować jej wpływ na konkurencję i wymianę handlową między państwami członkowskimi. Kryterium to zakłada, że beneficjenci pomocy prowadzą działalność gospodarczą.

(119) W celu ustalenia, czy pomoc ta wchodzi w zakres stosowania art. 107 ust. 1 TFUE, należy więc ustalić, czy może ona wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi i powodować zakłócenie konkurencji.

(120) Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że gdy korzyść przyznana przez państwo członkowskie wzmacnia pozycję przedsiębiorstw należących do określonej kategorii w stosunku do innych konkurencyjnych przedsiębiorstw w wewnątrzwspólnotowej wymianie handlowej, te ostatnie należy uznać za przedsiębiorstwa, na które korzyść ta wywiera wpływ⁽³⁵⁾, co wystarczy, by wykazać istnienie zakłóceń konkurencji.

(121) Fakt, że istnieje wymiana handlowa między państwami członkowskimi w sektorze mięsa, został już dostatecznie wykazany istnieniem wspólnej organizacji rynku w tym sektorze⁽³⁶⁾. Dla przykładu wewnątrzwspólnotowa wymiana handlowa produktów mięsnych we Francji stanowiła około 15 % całkowitej wymiany handlowej Unii w zakresie wspomnianych produktów⁽³⁷⁾.

(122) Przyznana pomoc może więc wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi, ponieważ sprzyja ona krajowej produkcji ze szkodą dla produkcji w pozostałych państwach członkowskich. Sektor mięsny był w chwili zaistnienia okoliczności faktycznych, których dotyczy niniejszej decyzja, niezwykle otwarty na konkurencję na poziomie wspólnotowym, a tym samym bardzo wrażliwy na wszelkie środki wspierające produkcję w tym lub innym państwie członkowskim.

1.4. WNIOSKI DOTYCZĄCE USTALENIA, CZY PRZEDMIOTOWY ŚRODEK MA CHARAKTER POMOCY W ROZUMIENIU ART. 107 UST. 1 TFUE

(123) W świetle powyższych rozważań Komisja uważa, że środki ustanowione w niniejszej sprawie na rzecz beneficjentów dają im korzyść, której inne podmioty nie mogą uzyskać, zakłócają lub grożą zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, ponieważ mogą wpływać na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi.

(124) Z tych względów Komisja stwierdza, że przedmiotowy środek wchodzi w zakres art. 107 ust. 1 TFUE i stanowi pomoc państwa.

2. BADANIE ZGODNOŚCI POMOCY Z RYNKIEM WEWNĘTRZNYM

2.1. ZAKRES DECYZJI

(125) Władze francuskie uważają, że przedmiotowa decyzja powinna dotyczyć wyłącznie porozumienia międzybranżowego z dnia 12 czerwca 2001 r., jak wyjaśniono powyżej (zob. motyw 56).

(126) W ramach pomocy NN 34/95 Komisja nie dysponowała informacjami na temat składek na FNE lub systemu finansowania pomocy objętej niniejszą sprawą⁽³⁸⁾. Ponadto jej stanowisko dotyczyło jedynie pomocy inwestycyjnej na rzecz niektórych hodowców, w szczególności na pierwsze nabycie zwierząt. Komisja nie zajęła również stanowiska w sprawie systemu dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, ani pomocy przeznaczonej na udoskonalanie genetyczne, system informacji genetycznej, biotechnologię lub analizy ekonomiczne, czy też działania promocyjne, pomoc techniczną, badania i doświadczenia finansowane ze składek na Interbev, których nie zgłoszono zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE.

(127) O działaniach tych Francja wspomina w piśmie z dnia 29 kwietnia 1996 r. w ramach sprawy NN 49/96, ale jedynie w zakresie działań związanych z FNE.

(128) W odpowiedzi na to pismo Komisja wezwała do udzielenia dodatkowych informacji pismem z dnia 30 maja 1996 r. (VI/021559) w celu zapoznania się z charakterem i zakresem narzędzi finansowych ułatwiających restrukturyzację podmiotów zajmujących się produkcją zwierzęcą, zaangażowanych w identyfikację i selekcję zwierząt oraz w działania rozwojowe. Komisja zwróciła się również o uzupełnienie opisu. Władze francuskie nie odpowiedziały jednak na to pismo i Komisja nigdy nie wypowiedziała się na temat zgodności odnośnych działań z rynkiem wewnętrznym. Komisja wszczęła postępowanie przewidziane w art. 108 ust. 2 TFUE w sprawie przedmiotowej pomocy pismem⁽³⁹⁾ z dnia 9 lipca 2003 r.

(129) Porozumienia międzybranżowe z dnia 15 czerwca 1994 r. na rzecz funduszu produkcji zwierzęcej i z dnia 18 grudnia 1995 r. na rzecz Interbev oraz pomoc państwa finansowana za pośrednictwem tych porozumień, nadal powinny być zbadane w świetle zasad dotyczących pomocy państwa, ponieważ nie były przedmiotem zatwierdzenia ze strony Komisji.

(130) W związku z tym niniejsza decyzja dotyczy również porozumień z dnia 15 czerwca 1994 r. na rzecz FNE i z dnia 18 grudnia 1995 r. na rzecz Interbev. W trakcie analizy tych porozumień Komisja nie wypowiedziała się na temat działań finansowanych ze wspomnianych składek międzybranżowych.

(131) Jak wskazano w motywie 57, władze francuskie domyślnie zaakceptowały taką interpretację.

2.2. ZASTOSOWANIE ART. 107 UST. 3 TFUE

(132) W art. 107 TFUE określono wyjątki od ogólnej zasady niezgodności pomocy państwa z TFUE, jednakże niektóre z nich najwyraźniej nie mają zastosowania, w szczególności wyjątki zawarte w jego ust. 2. Władze francuskie także się na nie nie powołały.

(133) Jeśli chodzi o odstępstwa, o których mowa w art. 107 ust. 3, należy je interpretować w sposób ścisły w ramach badania każdego programu pomocy o zasięgu regionalnym lub sektorowym lub każdego indywidualnego przypadku stosowania ogólnych systemów pomocy. W szczególności można je przyznać jedynie wtedy, gdy Komisja może ustalić, że pomoc jest niezbędna dla realizacji jednego z odnośnych celów. Przyznanie możliwości objęcia takimi odstępstwami pomocy, która nie realizuje tych celów, równałoby się z umożliwieniem naruszenia zasad wymiany handlowej między państwami członkowskimi i zakłócenia konkurencji bez uzasadnienia w świetle interesu wspólnotowego, a jednocześnie z nienależnymi korzyściami dla podmiotów niektórych państw członkowskich.

(134) Komisja uważa, że przedmiotowa pomoc nie jest przeznaczona na sprzyjanie rozwojowi gospodarczemu regionów, w których poziom życia jest nienormalnie niski lub regionów, w których istnieje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. a). Nie jest także przeznaczona na wspieranie realizacji ważnych projektów stanowiących przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania ani nie ma na celu zaradzenia poważnym zaburzeniom w gospodarce państwa członkowskiego w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. b). Pomoc nie jest przeznaczona na wspieranie kultury ani zachowanie dziedzictwa kulturowego w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. d).

(135) Zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c) pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych może jednak zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Aby móc skorzystać z odstępstwa, o którym mowa w przytoczonym powyżej artykule, pomoc musi przyczyniać się do rozwoju danego sektora.

2.3. OKREŚLENIE WYTYCZNYCH MAJĄCYCH ZASTOSOWANIE DO NIEZGŁOSZONYCH ŚRODKÓW

(136) Zgodnie z pkt 194 wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym oraz z komunikatem Komisji w sprawie określania zasad dotyczących uznawania pomocy państwa za przyznaną niezgodnie z prawem⁽⁴⁰⁾ każdą pomoc niezgodną z prawem w rozumieniu art. 1 lit. f) rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999⁽⁴¹⁾ należy ocenić według zasad i wytycznych obowiązujących w chwili przyznania pomocy⁽⁴²⁾.

(137) Szczegółowe wytyczne dla sektora rolnego mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2000 r. Każda pomoc przyznana po tym terminie powinna być oceniona w świetle wytycznych obowiązujących w danym okresie. W okresie od 1 styczni 2000 r. do 31 grudnia 2006 r. zastosowanie miały wytyczne Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym. Od dnia 1 stycznia 2007 r. mają zastosowanie wytyczne Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym na lata 2007-2013.

(138) Wszelka pomoc przyznana przed tą datą będzie natomiast musiała zostać oceniona w stosownym przypadku w świetle przepisów i praktyki mających zastosowanie przed dniem 1 stycznia 2000 r.

2.4. ZGODNOŚĆ DOBROWOLNYCH SKŁADEK, KTÓRE STAŁY SIĘ OBOWIĄZKOWE, Z SYSTEMEM WOR

(139) W kwestii zgodności dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, z systemem WOR w kontekście wyroku w sprawie Freskot⁽⁴³⁾ z dnia 22 maja 2003 r. Komisja uważa, że w niniejszej sprawie dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe, nie oddziałują, bezpośrednio ani pośrednio, na ceny odnośnych produktów końcowych, ponieważ opłaty nie wpływają na cenę produktów, która kształtuje się na wolnym rynku. Tak więc obciążenie wyrobów wędliniarskich i zwierząt jest wyrównane korzyścią, jaką stanowią sfinansowane działania. W konsekwencji można uznać, że wpływ opłat na cenę jest bardzo ograniczony.

(140) W świetle dostarczonych informacji finansowanie tego systemu nie budzi zastrzeżeń.

2.5. ANALIZA DZIAŁAŃ W ŚWIETLE OBOWIĄZUJĄCYCH PRZEPISÓW

2.5.1. Działania podjęte przy wykorzystaniu składek z tytułu mięsa

2.5.1.1. Promocja

(141) W odniesieniu do pomocy na promocję zgodność pomocy przyznanej przed dniem 1 stycznia 2002 r. należy sprawdzić w świetle ram pomocy państwa na reklamę produktów rolnych i niektórych produktów nieobjętych załącznikiem II do Traktatu EWG⁽⁴⁴⁾, a zgodność pomocy przyznanej po tej dacie należy sprawdzić w świetle wytycznych wspólnotowych mających zastosowanie do pomocy państwa na reklamę produktów objętych załącznikiem I do Traktatu WE i niektórych produktów nieobjętych załącznikiem I⁽⁴⁵⁾.

(142) Ramy z 1987 r. oraz wytyczne z 2002 r. zawierają zasadniczo te same zasady. Przewidują negatywne i pozytywne kryteria, które musza być spełnione przez wszystkie systemy pomocy państwa. Nie może tu chodzić o działania reklamowe sprzeczne z art. 34 TFUE lub wtórnym prawem wspólnotowym ani o działania ukierunkowane na określone przedsiębiorstwa. Zgodnie z informacjami przesłanymi przez władze francuskie można uznać, że środki te będą miały cele zgodne z wieloma pozytywnymi kryteriami przyjętymi w wyżej przytoczonych ramach i wytycznych, ponieważ wpisują się w niektórych przypadkach w cel wchłaniania nadwyżki produkcji rolnej, a w innych przypadkach w cel rozwoju produktów wysokiej jakości i zdrowej żywności.

(143) Władze francuskie wyjaśniły ponadto że komunikaty działań reklamowych nie będą miały na celu zniechęcenia konsumentów do kupna produktów innych państw członkowskich lub niekorzystnego opisu wspomnianych produktów ani nie będą przynosiły korzyści dla określonego znaku towarowego konkretnego przedsiębiorstwa lub indywidualnego producenta.

(144) Jeśli chodzi o ograniczenie pomocy, działania reklamowe mogą być finansowane do wysokości 50 % z zasobów państwowych, pozostałą część muszą natomiast wnieść organizacje branżowe i międzybranżowe będące jej beneficjentami, albo poprzez dobrowolne składki, albo poprzez pobranie opłat parafiskalnych lub obowiązkowych składek. W niniejszej sprawie środki zostały w całości sfinansowane z opłat parafiskalnych, a środki finansowe podmiotów w tych kampaniach z definicji osiągają poziom 50 % kosztów.

(145) Komisja uważa, że pomoc publiczna udzielona w celu sfinansowania działań promocyjnych w niniejszej sprawie spełniła kryteria określone w prawodawstwie wspólnotowym mającym zastosowanie w tej dziedzinie.

2.5.1.2. Pomoc techniczna

(146) Zgodność pomocy na pomoc techniczną przyznanej przed dniem 1 stycznia 2000 r. należy przeanalizować w świetle praktyki Komisji opartej na wniosku w sprawie odpowiednich środków w zakresie pomocy przyznanej przez państwa członkowskie w sektorze produkcji zwierzęcej i pochodzących z niego produktów⁽⁴⁶⁾, a w przypadku pomocy przyznanej po tej dacie w świetle wytycznych dotyczących rolnictwa⁽⁴⁷⁾.

(147) Praktyka Komisji obowiązująca przed 2000 r. i wytyczne dotyczące rolnictwa przyjęte w 2000 r. zawierają zasadniczo te same zasady. Pomoc przyznana w wysokości odpowiadającej 100 % dopuszczalnych wydatków jest więc dozwolona w szczególności w przypadku działań w zakresie pomocy technicznej poprzez informowanie i wsparcie w dziedzinie rachunkowości, działań dotyczących rozpowszechniania nowych technik oraz działań w zakresie kształcenia osób zatrudnionych w rolnictwie.

(148) Wraz z przyjęciem wytycznych w 2000 r. dodano nowy warunek, zgodnie z którym pomoc musi być dostępna dla wszystkich kwalifikujących się osób prowadzących działalność w danej strefie na obiektywnie określonych warunkach, a całkowita kwota pomocy nie może przekraczać 100.000 EUR na beneficjenta w okresie trzech lat albo w przypadku MŚP - 50 % kwalifikowalnych wydatków, przy czym zastosowanie ma wyższa z tych dwóch kwot. Władze francuskie wyjaśniły, że kryterium dostępu do realizowanych prac dla wszystkich potencjalnie zainteresowanych podmiotów jest w pełni spełnione. Komisja uważa, na podstawie informacji przekazanych przez władze francuskie, w szczególności na temat bardzo dużej liczby beneficjentów, że kryterium dotyczące pułapu pomocy jest spełnione.

(149) Komisja uważa, że pomoc publiczna udzielona w celu sfinansowania działań w zakresie pomocy technicznej w niniejszej sprawie spełniła kryteria określone w przepisach wspólnotowych mających zastosowanie w tej dziedzinie.

2.5.1.3. Badania i doświadczenia

(150) W odniesieniu do działań w zakresie badań i doświadczeń zgodność z rynkiem wewnętrznym pomocy przyznanej przed dniem 1 stycznia 2000 r. należy sprawdzić w świetle wspólnotowych ram pomocy państwa na badania i rozwój i komunikatu Komisji w sprawie zmiany wspomnianych ram, a w przypadku pomocy przyznanej po tej dacie - w świetle wytycznych dotyczących rolnictwa, które w pkt 17 odsyłają do tych ram.

(151) W ramach wspólnotowych stwierdza się, że stawka pomocy wynosząca do 100 % jest zgodna z rynkiem wewnętrznym, nawet w przypadku prowadzenia działalności w zakresie badań i rozwoju przez przedsiębiorstwa, o ile we wszystkich przypadkach spełnione są cztery następujące warunki:

a) pomoc leży w ogólnym interesie danego konkretnego sektora, nie zakłócając w nieuzasadniony sposób konkurencji w innych sektorach;

b) informacja musi być opublikowana we właściwych czasopismach, które są rozpowszechnianie co najmniej na poziomie krajowym i nie są ograniczone do członków danej organizacji, aby zapewnić łatwe dotarcie do każdego potencjalnie zainteresowanego tą działalnością podmiotu z informacją o wdrażaniu lub zakończeniu wdrażania danych działań oraz przekazanie, na wniosek, ich wyników każdej zainteresowanej stronie. Informacja ta ma być publikowana nie później niż wszelkie informacje, które mogą zostać przekazane członkom danej organizacji;

c) wyniki prac są dostarczane, do wykorzystania, wszystkim zainteresowanym stronom, w tym beneficjentom pomocy, na tych samych warunkach, zarówno pod względem kosztu, jak i pod względem czasu;

d) pomoc spełnia warunki określone w załączniku 2 "Wsparcie wewnętrzne: podstawa zwolnienia ze zobowiązań do redukcji" do porozumienia o rolnictwie zawartego podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych⁽⁴⁸⁾.

(152) Władze francuskie wyjaśniły w tym względzie, że działania w zakresie badań i doświadczeń technicznych Interbev są realizowane z korzyścią dla ogółu podmiotów odnośnej branży. Ponadto stowarzyszenie rozpowszechnia zdobytą wiedzę i zalecenia techniczne, prowadząc szkolenia i rozprowadzając dokumenty, informacje, streszczenia, foldery informacyjne, również na nośnikach elektronicznych. Każdy hodowca, właściciel rzeźni, przetwórca lub sprzedawca w sektorze wołowiny, cielęciny i baraniny może zostać poinformowany o wynikach i ma na swój wniosek dostęp do streszczeń badań, bez dyskryminacji, w tym samym czasie co wszyscy inni. Ponadto władze francuskie dopilnowują, aby odnośne działania nie wiązały się z żadną bezpośrednią dotacją na rzecz producentów lub przetwórców i aby spełniały międzynarodowe kryteria handlowe, będące przedmiotem zobowiązań Unii Europejskiej.

(153) Komisja uważa, że pomoc publiczna udzielona w celu sfinansowania działań w zakresie badań i doświadczeń w niniejszej sprawie spełniła kryteria określone w przepisach wspólnotowych mających zastosowanie w tej dziedzinie.

2.5.2. Działania realizowane w ramach FNE

2.5.2.1. Pomoc techniczna

(154) Jeśli chodzi o pomoc na pomoc techniczną, zgodność z rynkiem wewnętrznym pomocy przyznanej przed dniem 1 stycznia 2000 r. należy sprawdzić w świetle praktyki Komisji opartej na wniosku w sprawie odpowiednich środków w zakresie pomocy przyznanej przez państwa członkowskie w sektorze produkcji zwierzęcej i pochodzących z niego produktów⁽⁴⁹⁾, a w przypadku pomocy przyznanej po tej dacie w świetle wytycznych dotyczących rolnictwa⁽⁵⁰⁾.

(155) Praktyka Komisji obowiązująca przed 2000 r. i wytyczne dotyczące rolnictwa przyjęte w 2000 r. zawierają zasadniczo te same zasady. Pomoc przyznana w wysokości odpowiadającej 100 % dopuszczalnych wydatków jest więc dozwolona w szczególności w przypadku działań w zakresie pomocy technicznej poprzez informowanie i wsparcie w dziedzinie rachunkowości, działań dotyczących rozpowszechniania nowych technik oraz działań w zakresie kształcenia osób zatrudnionych w rolnictwie.

(156) Wraz z przyjęciem wytycznych w 2000 r. dodano nowy warunek, zgodnie z którym pomoc musi być dostępna dla wszystkich kwalifikujących się osób prowadzących działalność w danej strefie na obiektywnie określonych warunkach, a całkowita kwota pomocy nie może przekraczać 100.000 EUR na beneficjenta w okresie trzech lat albo w przypadku MŚP - 50 % kwalifikowalnych wydatków, przy czym zastosowanie ma wyższa z tych dwóch kwot.

(157) Władze francuskie podkreśliły, że wszystkie finansowane działania mają charakter działań w ogólnym interesie dla wszystkich hodowców bydła i owiec; nie są to działania, z których korzyść ograniczona jest do indywidualnych podmiotów lub konkretnych grup podmiotów.

(158) Udział finansowany FNE najczęściej jest niższy niż 50 % kosztów tych prac i badań. Może przekroczyć 50 % przy niektórych pojedynczych projektach, ale stawka pomocy nie przekracza nigdy 100 %.

(159) Analizy ekonomiczne finansuje się zapewnieniem przestrzegania limitu 100.000 EUR na hodowcę przez okres trzech lat, a także z poszanowaniem zasady dostępu wszystkich hodowców do ich wyników.

(160) Komisja uważa, że pomoc publiczna udzielona w celu sfinansowania działań w zakresie pomocy technicznej w niniejszej sprawie spełniła kryteria określone w przepisach wspólnotowych mających zastosowanie w tej dziedzinie.

2.5.2.2. Badania i doświadczenia

(161) Jeśli chodzi o działania w zakresie badań i doświadczeń, zgodność z rynkiem wewnętrznym pomocy przyznanej przed dniem 1 stycznia 2000 r. należy sprawdzić w świetle wspólnotowych ram pomocy państwa na badania i rozwój i komunikatu Komisji w sprawie zmiany wspomnianych ram, a w przypadku pomocy przyznanej po tej dacie - w świetle wytycznych dotyczących rolnictwa, które w pkt 17 odsyłają do tych ram.

(162) W ramach wspólnotowych stwierdza się, że stawka pomocy wynosząca do 100 % jest zgodna z rynkiem wewnętrznym, nawet w przypadku prowadzenia działalności w zakresie badań i rozwoju przez przedsiębiorstwa, o ile we wszystkich przypadkach spełnione są cztery następujące warunki:

a) pomoc leży w ogólnym interesie danego konkretnego sektora, nie zakłócając w nieuzasadniony sposób konkurencji w innych sektorach;

b) informacja musi być opublikowana we właściwych czasopismach, które są rozpowszechnianie co najmniej na poziomie krajowym i nie są ograniczone do członków danej organizacji, aby zapewnić łatwe dotarcie do każdego potencjalnie zainteresowanego tą działalnością podmiotu z informacją o wdrażaniu lub zakończeniu wdrażania danych działań oraz przekazanie, na wniosek, ich wyników każdej zainteresowanej stronie. Informacja ta ma być publikowana nie później niż wszelkie informacje, które mogą zostać przekazane członkom danej organizacji;

c) wyniki prac są dostarczane, do wykorzystania, wszystkim zainteresowanym stronom, w tym beneficjentom pomocy, na tych samych warunkach, zarówno pod względem kosztu, jak i pod względem czasu;

d) pomoc spełnia warunki określone w załączniku 2 "Wsparcie wewnętrzne: podstawa zwolnienia ze zobowiązań do redukcji" do porozumienia o rolnictwie zawartego podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych.

(163) W niniejszej sprawie dane z każdej analizy ekonomicznej, a także dane zgromadzone w wyniku każdego programu badawczego, gdy uzyskują charakter ostateczny, są rozpowszechniane na szeroką skalę. Odbywa się systematyczna publikacja i rozpowszechniane wyników wszystkich prac wspieranych przez fundusz, aby hodowcy i ich organizacje w terenie mogli z nich skorzystać i mieć do nich dostęp bez dyskryminacji.

(164) Wykorzystuje się dwa główne kanały rozpowszechniania wyników: kanał organizacji zawodowych sektora produkcji zwierzęcej i kanał Instytutu Hodowli, poprzez publikacje techniczne i ekonomiczne rozpowszechniane na szeroką skalę wśród hodowców i specjalistów.

(165) Biorąc pod uwagę charakter prac leżący w ogólnym interesie, nie przewidziano komercyjnego wykorzystania wyników. Kwestia kosztu przeniesienia prawa eksploatacji lub warunki dostępu do prawa eksploatacji nie jest więc tutaj istotna. Prawdziwi beneficjenci działań to w rzeczywistości wszyscy hodowcy bydła i owiec, wśród których rozpowszechniane są praktyczne i teoretyczne wyniki prac.

(166) Finansowane badania nie wiążą się z żadnym bezpośrednim wsparciem na rzecz producentów lub przetwórców. Spełniają ogólne i szczegółowe kryteria określone w załączniku 2 "Wsparcie wewnętrzne: podstawa zwolnienia ze zobowiązań do redukcji" do porozumienia o rolnictwie zawartego w Marrakeszu podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych.

(167) Komisja uważa, że pomoc publiczna udzielona w celu sfinansowania działań w zakresie badań i doświadczeń w niniejszej sprawie spełniła kryteria określone w przepisach wspólnotowych mających zastosowanie w tej dziedzinie.

2.6. FINANSOWANIE POMOCY

(168) Ponieważ pomoc państwa jest finansowana za pośrednictwem opłaty parafiskalnej (dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe), Komisja musi zbadać zrazem sfinansowane środki, tj. pomoc, i sposób ich finansowania. Według Trybunału Sprawiedliwości⁽⁵¹⁾, gdy sposób finansowania pomocy, w szczególności w przypadku obowiązkowych składek, jest integralną częścią pomocy państwa, Komisja musi uwzględnić ten sposób finansowania przy analizowaniu pomocy.

(169) Kilka kwestii wchodzi w grę przy określaniu, czy sposób finansowania jest integralną częścią środka pomocy: dochód z opłaty musi być zastrzeżony do finansowania pomocy i z konieczności musi być przeznaczony na finansowanie pomocy⁽⁵²⁾, opłata musi być przypisana do środka pomocy zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi⁽⁵³⁾ oraz kwota pomocy musi mieć bezpośredni wpływ na kwotę pomocy państwa⁽⁵⁴⁾.

(170) Zastosowanie tych kryteriów do przedmiotowych środków doprowadza Komisję do odnotowania następujących elementów. Po pierwsze, podstawa prawna przedmiotowych środków, tj. porozumienia międzybranżowe, rozszerzone na mocy rozporządzeń, określa obowiązkowe opłaty. Oznacza to, że każda opłata jest uiszczana wyłącznie na rzecz odnośnego funduszu i nie jest przeznaczona do ogólnego budżetu Interbev lub państwa. Opłatę należy więc uznać za zastrzeżoną do finansowania pomocy i przeznaczoną na finansowanie pomocy na podstawie obowiązujących przepisów krajowych. Po drugie, przedmiotowe środki są finansowane wyłącznie z opłat sektorowych. Interbev nie korzysta w żadnym zakresie ze swoich innych źródeł finansowania w celu uzupełnienia finansowania przewidzianych działań. Można w związku z tym stwierdzić, że kwota opłaty ma bezpośredni wpływ na kwotę pomocy państwa.

(171) W oparciu o te informacje Komisja stwierdza, że sposób finansowania pomocy, w niniejszym przypadku dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe, jest integralną częścią środka pomocy i należy go tym samym uwzględnić przy badaniu zgodności pomocy z rynkiem wewnętrznym. Ponieważ ten sposób finansowania może być sprzeczny z art. 110 TFUE, Komisja nie może stwierdzić, że system pomocy jest zgodny z rynkiem wewnętrznym, jeśli wprowadza dyskryminację pomiędzy produktami przywożonymi a produktami krajowym⁽⁵⁵⁾ lub pomiędzy produktami wywożonymi a produktami krajowymi⁽⁵⁶⁾.

(172) W niniejszej sprawie opłata jest pobierana z tytułu produkcji krajowej, a także z tytułu wywożonego mięsa i wywożonych zwierząt (w ramach dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, z tytułu mięsa) oraz przywożonego mięsa i przywożonych zwierząt (w ramach dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, pobieranych przez FNE).

(173) Analiza Komisja odnosi się do niektórych aspektów związanych ze składkami z tytułu mięsa i składką na FNE, w odniesieniu do których wspomniane składki mogłyby mieć wpływ na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową.

2.6.1. Składki z tytułu mięsa (składki na Interbev)

2.6.1.1. Mięso przywożone

(174) Jak przedstawiono w motywie 82, w latach 1996-2004 składka z tytułu mięsa przywożonego nie stała się obowiązkowa na mocy francuskich przepisów. Nie wchodzi ona więc w zakres stosowania niniejszej decyzji, ponieważ jako taka nie stanowi pomocy państwa. Brakuje bowiem jednego z decydujących elementów, o których mowa w motywie 10, mianowicie mocy wiążącej. W związku z tym, w oparciu o powyższe rozważania stwierdza się, że środki finansowane z opłaty nałożonej w odniesieniu do produktów przywożonych nie stanowią pomocy państwa, a tym samym nie są przedmiotem niniejszej decyzji.

2.6.1.2. Produkty wywożone

(175) Jak przedstawiono w motywie 16 i następnych⁽⁵⁷⁾, od dnia 1 stycznia 1996 r., składka dotyczy produktów wysyłanych do innych państw członkowskich, przy czym w 2001 r. wprowadzono częściowy zwrot tej składki. Składka ta może wiązać się, w świetle orzecznictwa Trybunału, z dyskryminacją eksporterów, jeśli działania finansowane ze składki nie są dla nich przeznaczone i nie rekompensują ponoszonego przez nich kosztu⁽⁵⁸⁾. Należy więc wykazać, że przeznaczanie dochodów z tej składki nie sprzyjało produkcji krajowej wprowadzanej do obrotu we Francji ze szkodą dla wywożonej produkcji krajowej.

(176) Działania, które dotyczyły konkretnie wywożonych zwierząt i produktów były w szczególności działaniami promocyjnymi (na przykład: targi międzynarodowe, branżowe działania informacyjne i działania w zakresie public relations, Zielony Tydzień w Berlinie, zagraniczne kursy szkoleniowe w zakresie rozbioru mięsa).

(177) Działania, które dotyczyły wszystkich zwierząt i produktów, bez względu na ich rynek, we Francji lub poza Francją, były w szczególności działaniami reklamowymi, takimi jak kampania "Wołowina europejska wysokiej jakości", kampania dotycząca podrobów, kampania "Rasy mięsne", oraz obejmowały kilka działań badawczych w zakresie bezpieczeństwa żywności, dobrostanu zwierząt, zarządzania jakością, charakterystyki produktu, metod certyfikacji lub identyfikowalności wołowiny, których wyniki były szeroko rozpowszechniane zarówno we Francji, jak i poza nią.

(i) Mięso i zwierzęta wysyłane do innych państw członkowskich

(178) Według władz francuskich działania, które były korzystne dla produktów i zwierząt wysyłanych do innych państw członkowskich, wyłącznie dla nich lub łącznie z produktami krajowymi, nie stanowiły całości działań finansowanych z dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe.

(179) W odniesieniu do każdego roku i łącznie należy ustalić, czy produkty wysyłane do innych państw członkowskich skorzystały na działaniach organizacji międzybranżowej.

(180) Poniższa tabela przedstawia podział dochodów w EUR, pochodzących z dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, na poszczególne działania Interbev w poszczególnych latach oraz odsetek działań dotyczących wyłączne wywożonego mięsa i wywożonych zwierząt albo łącznie z produktami i zwierzętami krajowymi.

Rok	Działania na rzecz wszystkich produktów	Działania wyłącznie na rzecz produktów we Francji	Działania wyłącznie na rzecz produktów wywożonych	Działania ogółem z podziałem na lata	Odsetek ogółu sfinansowanych działań (w przybliżeniu)
1996	5 517 088,95	13 308 769,70	2 101 111,35	20 926 970,00	36
1997	9 244 861,43	8 723 278,25	2 104 379,32	20 072 518,99	56
1998	8 995 703,14	11 214 605,23	927 146,63	21 137 455,00	46
1999	9 780 064,41	10 308 559,00	1 058 778,36	21 447 401,76	50
2000	8 245 970,18	10 126 453,50	991 754,32	19 264 178,00	47
2001	9 447 359,23	15 115 169,26	1 720 267,50	26 282 796,00	42
2002	10 553 240,96	24 553 282,92	4 326 569,12	39 433 093,00	37
2003	12 626 096,22	21 010 195,68	3 761 566,70	37 398 458,60	43
2004	11 288 281,00	20 527 149,24	4 045 129,24	35 860 559,48	42

(181) Z powyższej tabeli wynika, że dla całego odnośnego okresu produktów wywożonych dotyczyło średnio około 44 % ogółu działań finansowanych z dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe. Należy uściślić, że władze francuskie wskazały, iż dla tego samego okresu całkowite dochody pochodzące ze składek pobranych od produktów wywożonych wynosiły 15 %⁽⁵⁹⁾. Ponadto władze francuskie wskazały, że odsetek 15 % był wartością średnią i przekazały dane liczbowe w odniesieniu do każdego roku, z których wynika, że wysokość składek pobranych od produktów wywożonych nie przekroczyła nigdy 18 %.

(ii) Zgodność z art. 110 TFUE

(182) Biorąc pod uwagę wnioski wynikające z wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Nygård⁽⁶⁰⁾ oraz fakt, że środki finansowane z opłaty stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 TUFE, a opłata nie ma dyskryminującego charakteru sprzecznego z art. 110 TFUE, ponieważ była również stosowana wobec produktów i zwierząt wywożonych, które były proporcjonalnie objęte płynącymi z niej korzyściami, Komisja uważa, że dochody pochodzące z opłaty z tytuły produktów wywożonych przeznaczone na finansowane działań Interbev stanowią finansowanie pomocy zgodne z zasadami TFUE, w szczególności jego art. 107, a tym samym finansowana w ten sposób pomoc państwa jest zgodna ze wspomnianymi Traktatem.

2.6.2. Składki na FNE

2.6.2.1. Zwierzęta przywożone

(183) Według władz francuskich do 2003 r. składki pobierane na rzecz FNE mogły być również stosowane do zwierząt chowanych poza terytorium krajowym, lecz wprowadzonych do Francji w celu uboju.

(184) W związku z wątpliwościami podniesionymi przez Komisję władze francuskie stwierdziły, że zmieniły tekst porozumienia międzybranżowego w celu wykluczenia wszelkich składek z tytułu zwierząt przywożonych lub wprowadzonych do Francji. Według władz francuskich składki te mają zastosowanie wyłącznie do zwierząt chowanych i poddawanych ubojowi we Francji.

(185) Zmiany tego porozumienia branżowego nie zostały przekazane Komisji. Przekazano jedynie instrukcję z dnia 2 lutego 2005 r. (zob. motyw 87), w której stwierdza się, że składki na rzecz FNE mają zastosowanie wyłącznie do mięsa pochodzącego z wszystkich operacji uboju zwierząt chowanych we Francji na terenie Francji metropolitalnej.

(186) W związku z tym w okresie od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 30 września 2004 r. składki z tytułu mięsa dotyczyły również mięsa zwierząt poddanych ubojowi we Francji, ale chowanych poza terytorium krajowym.

(187) Władze francuskie nie potrafiły wykazać, że działania finansowane z tych składek przysporzyły korzyści hodowcom, którzy prowadzili działalność poza terytorium krajowym. Osoby zobowiązane do uiszczenia dobrowolnej składki, która stała się obowiązkowa, wywożące swoje produkty, nie były objęte żadnym zwrotem ani obniżką, chociaż nie uzyskiwały całej korzyści z odnośnych działań. Jeśli chodzi o działania w zakresie badań i rozwoju oraz pomocy technicznej, co do zasady działania te mogą przynosić korzyść wyłącznie produktom krajowym (mięsu i bydłu chowanemu i poddawanemu ubojowi we Francji).

(188) Fakt, że przywóz żywych zwierząt miał w tamtym czasie znikomy wymiar⁽⁶¹⁾ i że w samej praktyce importerzy żywych zwierząt mogli, jeśli chcieli, zgłosić masę przywożonych zwierząt w celu odjęcia jej od podstawy składki i wnioskowania o zwrot, nie ma bezpośrednich skutków dla merytorycznej oceny Komisji. Ponadto każda dyskryminacja, nawet minimalna, jest objęta zakresem stosowania art. 110 TFUE.

(189) Biorąc pod uwagę wnioski wynikające z wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Nygård⁽⁶²⁾ oraz fakt, że środki finansowane z opłaty stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 TUFE, a opłata nie ma dyskryminującego charakteru sprzecznego z art. 110 TFUE, ponieważ była również stosowana wobec produktów pochodzących z innych państw członkowskich, które jednak nie były w pełni objęte płynącymi z niej korzyściami, Komisja uważa, że dochody pochodzące z opłaty z tytułu zwierząt przywożonych z innych państw członkowskich przeznaczone na finansowane działań FNE stanowią finansowanie pomocy niezgodne z rynkiem wewnętrznym w świetle Traktatu, w szczególności jego art. 107, a tym samym finansowana w ten sposób pomoc państwa jest niezgodna ze wspomnianymi Traktatem.

2.6.2.2. Zwierzęta przywożone

(190) Ponieważ składki na FNE mają zastosowanie do zwierząt chowanych i poddawanych ubojowi we Francji, Komisja może stwierdzić, że wysyłane produkty nie są jako takie przedmiotem składek na FNE i nie wchodzą tym samym w zakresie stosowania niniejszej decyzji.

3. NIEZGODNOŚĆ POMOCY Z PRAWEM

(191) Komisja, jak już wskazano w decyzji o wszczęciu postępowania, podkreśla, że Francja nie poinformowała jej, zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE, o rozporządzeniach w sprawie rozszerzenia porozumień, które uczyniły obowiązkowymi dobrowolne składki, ani o działaniach finansowanych z tych składek przed ich wdrożeniem (zob. motyw 2 niniejszej decyzji).

(192) Art. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 659/1999 dokładnie określa pomoc niezgodną z prawem jako nową pomoc, wprowadzoną w życie z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE. Obowiązek zgłoszenia pomocy państwa ustanowiono w art. 2 wspomnianego rozporządzenia.

(193) Jeśli chodzi o charakter składek w niniejszej sprawie, Komisja zauważa, że składki te, aby mogły w pełni obowiązywać, wymagają aktu wydanego przez władze publiczne. Z tego względu Komisja uważa, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z opłatami parafiskalnymi, tj. zasobami państwowymi.

(194) Ponieważ dobrowolne składki, które stają się obowiązkowe, są zasobami państwowymi (jak wskazano w motywie 106 i następnych) będącymi integralną częścią systemu pomocy (motyw 171 i następne) oraz zostały wykorzystane w celu sfinansowania korzyści dla przedsiębiorstw sektora mięsnego, ich zgłoszenie Komisji stanowi obowiązek wynikający z art. 108 ust. 3 Traktatu.

(195) Jak wskazano w motywach 123 i 124, biorąc pod uwagę, że środki wdrożone we Francji zawierają elementy pomocy państwa, chodzi w tym przypadku o nową pomoc, niezgłoszoną Komisji, a tym samym niezgodną z prawem w rozumieniu Traktatu.

(196) Zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie określania zasad dotyczących uznawania pomocy państwa za przyznaną niezgodnie z prawem⁽⁶³⁾ każdą pomoc niezgodną z prawem w rozumieniu art. 1 lit. f) rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 należy ocenić według zasad i wytycznych obowiązujących w chwili przyznania pomocy.

V. WNIOSKI

(197) W świetle powyższych rozważań Komisja uważa, że finansowanie tego systemu poprzez dobrowolne składki, które stały się obowiązkowe, nie budzi zastrzeżeń, ponieważ są one stosowane wobec produktów krajowych oraz produktów i zwierząt wywożonych (w niniejszej sprawie "składki z tytułu mięsa" w latach 1996-2004).

(198) Składki pobiera się jednak również z tytułu przywożonych zwierząt (w niniejszej sprawie składki z tytułu zwierząt na rzecz FNE w latach 1996-2004) i z powyższych rozważań wynika, że system dobrowolnych składek, które stały się obowiązkowe, jest niezgodny z rynkiem wewnętrznym z powodu naruszenia art. 110 TFUE, biorąc pod uwagę, że Francja nie była w stanie wykazać, że przywożone produkty były również objęte pomocą w tym samym stopniu co produkty krajowe.

(199) Ponadto pomoc w niniejszej sprawie nie została zgłoszona Komisji w rozumieniu art. 108 ust. 3 TFUE i stanowi w związku z tym pomoc niezgodną z prawem w rozumieniu art. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 659/1999.

(200) Komisja ubolewa, że Republika Francuska udzieliła wspomnianej pomocy z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE.

(201) Jeśli chodzi o pomoc udzieloną, nie czekając na ostateczną decyzję Komisji, należy przypomnieć, że biorąc pod uwagę bezwzględny charakter zasad postępowania określonych w art. 108 ust. 3 TFUE, zasad, których bezpośredni skutek Trybunał Sprawiedliwości orzekł w wielu sprawach⁽⁶⁴⁾, nie można a posteriori zaradzić niezgodności z prawem przedmiotowej pomocy⁽⁶⁵⁾.

(202) Trybunał Sprawiedliwości przypomina, że gdy środek pomocy, którego sposób finansowania jest jego integralną częścią, został wdrożony bez uwzględnienia obowiązku zgłoszenia pomocy, krajowe sądy są zasadniczo zobowiązane nakazać zwrot opłaty lub składek zebranych wyłącznie w celu finansowania tej pomocy. Przypomina również, że do sądów krajowych należy czuwanie nad prawami podsądnych w obliczu ewentualnego złamania przez władze krajowe od zakazu wdrażania pomocy, o którym mowa w art. 108 ust. 3 ostatnie zdanie TFUE i który ma bezpośrednie zastosowanie. Takie złamanie zakazu, na które powołują się podsądni mogący się nim posłużyć i które zostało stwierdzone przez sądy krajowe, powinno doprowadzić do wyciągnięcia przez te ostatnie wszelkich konsekwencji, zgodnie z prawem krajowym, zarówno w odniesieniu do ważności aktów dotyczących wdrożenia przedmiotowych środków pomocy, jak i w odniesieniu do odzyskania przyznanego wsparcia finansowego⁽⁶⁶⁾.

(203) W niniejszym przypadku Komisja uznaje za właściwe przyjęcie decyzji warunkowej, korzystając z możliwości określonej w art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999, zgodnie z którym Komisja może dołączyć do swej decyzji warunki, na jakich może ona uznać pomoc za zgodną ze wspólnym rynkiem, oraz obowiązki umożliwiające monitowanie przestrzegania jej decyzji.

(204) W celu naprawienia skutków naruszenia art. 110 TFUE i tym samym wstecznego zniesienia dyskryminacji Francja musi dokonać zwrotu części opłaty nałożonej na produkty przywożone (składek z tytułu zwierząt na rzecz FNE w latach 1996-2004), proporcjonalnie do korzyści z pomocy, którymi produkty te nie zostały objęte. Naprawa tego naruszenia zapewni zgodność przedmiotowej pomocy z art. 107 TFUE.

(205) Komisja ustala warunki, które mają być spełnione w związku ze wspomnianym zwrotem. Francja musi więc zwrócić osobom, które uiściły opłatę, tę część opłaty, którą nałożono na wspomniane przywożone produkty od dnia wprowadzenia opłaty do dnia 30 września 2004 r., w pełni przestrzegając następujących warunków:

a) jeżeli osoby, które uiściły opłatę, mogą przedstawić dowody, że dobrowolna składka, która stała się obowiązkowa, została nałożona na produkty przywożone, mogą one dochodzić zwrotu proporcjonalnej części dochodów z opłaty przeznaczonej na sfinansowanie usług przynoszących korzyści wyłącznie produktom krajowym w terminie ustalonym zgodnie z prawem krajowym, a w żadnym razie nie krótszym niż sześć miesięcy od dnia notyfikacji niniejszej decyzji;

b) Francja ustali zakres wszelkiej dyskryminacji mającej wpływ na produkty przywożone. W tym celu Francja sprawdzi, w okresie odniesienia, równoważność finansową między kwotami pobranymi ogółem od produktów krajowych w ramach odnośnej opłaty oraz wynikającymi z niej korzyściami wyłącznie dla tych produktów;

c) zwrot musi nastąpić w maksymalnym terminie sześciu miesięcy od dnia złożenia wniosku;

d) zwrócone kwoty muszą zawierać odsetki naliczone od dnia pobrania opłaty do dnia faktycznego zwrotu. Odsetki nalicza się na podstawie referencyjnej stopy procentowej Komisji, przewidzianej w metodzie określania stóp referencyjnych i dyskontowych;

e) władze francuskie dopuszczają wszelkie wystarczające dowody przedstawione przez osoby, które uiściły opłatę, w celu wykazania kwot, które uiściły tytułem opłaty nałożonej na produkty pochodzące z innych państw członkowskich;

f) prawo do zwrotu nie może podlegać innym warunkom, w szczególności warunkowi dotyczącemu nieprzenoszenia opłaty;

g) jeżeli opłata nie została jeszcze uiszczona, władze francuskie formalnie rezygnują z wpłacenia proporcjonalnej jej części nałożonej na produkty przywożone z innych państw członkowskich, dla której wykazano, że była przeznaczona na finansowanie części pomocy przynoszącej korzyści wyłącznie produktom krajowym. Rezygnują również z ewentualnych odsetek za zwłokę;

h) Francja zobowiązuje się do przedstawienia na wniosek Komisji pełnego sprawozdania wykazującego właściwe wykonanie zwrotu;

i) jeśli podobna opłata została nałożona w innym państwie członkowskim na te same produkty, które podlegały opłacie we Francji, władze francuskie zobowiązują się zwrócić osobom, które uiściły opłatę, część opłaty nałożonej na produkty pochodzące z tego innego państwa członkowskiego;

j) Francja zobowiązuje się powiadomić o niniejszej decyzji wszystkie osoby, które mogły być zobowiązane do uiszczenia opłaty,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

1. Pomoc państwa na promocję, reklamę, pomoc techniczną, badania i rozwój, która została przyznana przez Francję w sposób niezgodny z prawem i z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE, sfinansowana z opłaty parafiskalnej (dobrowolnej składki, która stała się obowiązkowa, z tytułu mięsa i żywych zwierząt wysyłanych do innych państw członkowskich w latach 1996-2004 oraz z tytułu żywych zwierząt przywożonych w latach 1996-2004) jest pomocą państwa zgodną z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, w okresie od dnia wprowadzenia opłaty do dnia 30 września 2004 r., o ile Francja spełni warunki określone w ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Francja musi zwrócić osobom, które uiściły opłatę, tę część opłaty, którą nałożono na produkty przywożone od dnia wprowadzenia opłaty do dnia 30 września 2004 r., w pełni przestrzegając następujących warunków:

a) jeżeli osoby, które uiściły opłatę, mogą przedstawić dowody, że dobrowolna składka, która stała się obowiązkowa, została nałożona na produkty przywożone, mogą one dochodzić zwrotu proporcjonalnej części dochodów z opłaty przeznaczonej na sfinansowanie usług przynoszących korzyści wyłącznie produktom krajowym w terminie ustalonym zgodnie z prawem krajowym, a w żadnym razie nie krótszym niż sześć miesięcy od dnia notyfikacji niniejszej decyzji;

b) Francja ustali zakres wszelkiej dyskryminacji mającej wpływ na produkty przywożone. W tym celu Francja sprawdzi, w okresie odniesienia, równoważność finansową między kwotami pobranymi ogółem od produktów krajowych w ramach odnośnej opłaty oraz wynikającymi z niej korzyściami wyłącznie dla tych produktów;

c) zwrot musi nastąpić w maksymalnym terminie sześciu miesięcy od dnia złożenia wniosku;

d) zwrócone kwoty muszą zawierać odsetki naliczone od dnia pobrania opłaty do dnia faktycznego zwrotu. Odsetki nalicza się na podstawie referencyjnej stopy procentowej Komisji, przewidzianej w metodzie określania stóp referencyjnych i dyskontowych;

e) władze francuskie dopuszczają wszelkie wystarczające dowody przedstawione przez osoby, które uiściły opłatę, w celu wykazania kwot, które uiściły tytułem opłaty nałożonej na produkty pochodzące z innych państw członkowskich;

f) prawo do zwrotu nie może podlegać innym warunkom, w szczególności warunkowi dotyczącemu nieprzenoszenia opłaty;

g) jeżeli opłata nie została jeszcze uiszczona, władze francuskie formalnie rezygnują z wpłacenia proporcjonalnej jej części nałożonej na produkty przywożone z innych państw członkowskich, dla której wykazano, że była przeznaczona na finansowanie części pomocy przynoszącej korzyści wyłącznie produktom krajowym. Rezygnują również z ewentualnych odsetek za zwłokę;

h) Francja zobowiązuje się do przedstawienia na wniosek Komisji pełnego sprawozdania wykazującego właściwe wykonanie zwrotu;

i) jeśli podobna opłata została nałożona w innym państwie członkowskim na te same produkty, które podlegały opłacie we Francji, władze francuskie zobowiązują się zwrócić osobom, które uiściły opłatę, część opłaty nałożonej na produkty pochodzące z tego innego państwa członkowskiego;

j) Francja zobowiązuje się powiadomić o niniejszej decyzji wszystkie osoby, które mogły być zobowiązane do uiszczenia opłaty.

Artykuł  2

W terminie dwóch miesięcy od daty notyfikacji niniejszej decyzji Francja przekazuje Komisji informacje o środkach podjętych w celu jej wykonania.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2011 r.

	W imieniu Komisji
	Dacian CIOLOȘ
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Ze skutkiem od dnia 1 grudnia 2009 r. art. 87 i 88 Traktatu WE zastąpiono odpowiednio art. 107 i 108 TFUE. W obu przypadkach treść postanowień jest zasadniczo identyczna. Do celów niniejszej decyzji odniesienia do art. 107 i 108 TFUE należy rozumieć, tam gdzie to stosowne, jako odniesienia odpowiednio do art. 87 i 88 Traktatu WE.

⁽²⁾Decyzja Komisji C (2003)2057 wersja ostateczna z dnia 9 lipca 2003 r. (Dz.U. C 189 z 9.8.2003, s. 21).

⁽³⁾ Informacje ze strony internetowej www.interbev.asso.fr.

⁽⁴⁾ Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej nr 299 z dnia 27 grudnia 1995 r.

⁽⁵⁾ 1 FRF = 0,15 EUR.

⁽⁶⁾ Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej nr 227 z dnia 30 września 2001 r.

⁽⁷⁾ Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej nr 299 z dnia 24 grudnia 1995 r.

⁽⁸⁾ Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej nr 227 z dnia 30 września 2001 r.

⁽⁹⁾ W celu uzyskania pełnego obrazu decyzji zob. decyzję C(2003) 2057 wersja ostateczna z dnia 9 lipca 2003 r. przytoczoną w przypisie 2.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. C 319 z 27.12.2006, s. 1.

⁽¹¹⁾ Dz.U. C 28 z 1.2.2000, s. 2.

⁽¹²⁾ Dz.U. C 302 z 12.11.1987, s. 6.

⁽¹³⁾ Dz.U. C 252 z 12.9.2001, s. 5.

⁽¹⁴⁾ Pismo Komisji do państw członkowskich nr S/75/29416 z dnia 19 września 1975 r.

⁽¹⁵⁾ Dz.U. C 45 z 17.2.1996, s. 5.

⁽¹⁶⁾ Dz.U. C 48 z 13.2.1998, s. 2.

⁽¹⁷⁾ Francja przesłała informacje po wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego, jak wskazano w części III ("Uwagi Francji").

⁽¹⁸⁾ Wyrok z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie C-234/99, Nygård, Rec. 2002, s. I-3657.

⁽¹⁹⁾ Rec. 2003, s. I-5263.

⁽²⁰⁾ Okólnik z dnia 2 lutego 2005 r.: "Przypomina się w szczególności, że pobieranie składek na Interbev i na Fundusz Produkcji Zwierzęcej odnosi się do operacji uboju zwierząt chowanych i poddawanych ubojowi we Francji. Z tego względu zwierzęta urodzone i chowane za granicą, przy uboju we Francji są zwolnione [...]".

⁽²¹⁾ Dz.U. L 160 z 26.6.1999, s. 21.

⁽²²⁾ Dz.U. L 148 z 28.6.1968, s. 24.

⁽²³⁾ Dz.U. L 341 z 22.12.2001, s. 3.

⁽²⁴⁾ Dz.U. L 312 z 20.11.1998, s. 1.

⁽²⁵⁾ Dz.U. L 289 z 7.10.1989, s. 1.

⁽²⁶⁾ Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

⁽²⁷⁾ Odstępstwo (bez skutków dla niniejszej decyzji) od rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16).

⁽²⁸⁾ Wyrok Trybunału z dnia 24 lipca 2003 r. w sprawie C-280/00, Altmark Trans i Regierungspräsidium Magdeburg, Rec. 2003 s. I-7747 oraz wyrok z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawach połączonych C-34/01, C-35/01, C-36/01, C-37/01 i C-38/01, Enirisorse, 2003, s. I-14243.

⁽²⁹⁾ Wyrok z dnia 22 maja 2003 r. w sprawie C-355/00, Fresko, Rec. 2003, s. I-5263.

⁽³⁰⁾ Sprawa C-303/88, Włochy przeciwko Komisji, Rec. 1991, s. I-1433, pkt 11; sprawa C-482/99, Francja przeciwko Komisji, Rec. 2002, s. I-4397, pkt 24 oraz sprawa C-126/01, GEMO, Rec. 2003, s. I-13769, motyw 24.

⁽³¹⁾ Wyrok z dnia 20 września 2007 r. w sprawie T-136/05, Salvat e.a. przeciwko Komisji (T-136/05, Zb.Orz. 2007, s. II-4063).

⁽³²⁾ Wyrok z dnia 16 maja 2000 r. w sprawie C-83/98 P, Francja przeciwko Ladbroke Racing Ltd i Komisji, Rec. 2000, s. I-3271, pkt 50.

⁽³³⁾Wyrok z dnia 20 września 2007 r. w sprawie Salvat e.a. przeciwko Komisji, przytoczony powyżej w przypisie 31.

⁽³⁴⁾ Wyrok z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-345/02, Pearle e.a, Zb.Orz. 2004, s. I-7139.

⁽³⁵⁾ Wyrok z dnia 17 września 1980 r. w sprawie C-730/79, Philip Morris przeciwko Komisji, Rec. 1980, s. 2671.

⁽³⁶⁾Agriculture in the European Union, Statistical and economic information 2002, Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa, Komisja Europejska.

⁽³⁷⁾ Źródło: Eurostat.

⁽³⁸⁾ Wyrok z dnia 21 października 2003 r. w sprawach połączonych C-261/01 i C-262/01, Van Calster i Cleeren, Rec. 2003, s. I-12249, pkt 51 i 52: "państwo członkowskie zobowiązane jest notyfikować nie tylko projekt samej pomocy, ale również sposób finansowania pomocy w zakresie, w jakim jest on integralną częścią zamierzonego środka 52. Ponieważ obowiązek notyfikacji obejmuje również sposób finansowania pomocy, konsekwencje wynikające z naruszenia przez władze krajowe art. 93 ust. 3 ostatnie zdanie Traktatu muszą mieć zastosowanie również do tego aspektu środka pomocy".

⁽³⁹⁾ Dz.U. C 149 z 9.8.2003, s. 21.

⁽⁴⁰⁾Komunikat Komisji C(2002)458, Dz.U. C 119 z 22.5.2002.

⁽⁴¹⁾ Dz.U. L 83 z 27.3.1999, s. 1.

⁽⁴²⁾ Fragment komunikatu Komisji: "[Komisja] oceni zawsze zgodność tej pomocy ze wspólnym rynkiem według kryteriów określonych we wszystkich instrumentach obowiązujących w chwili jej przyznania".

⁽⁴³⁾ Rec. 2003, s. I-5263.

⁽⁴⁴⁾ Zob. przypis 12.

⁽⁴⁵⁾ Zob. przypis 13.

⁽⁴⁶⁾ Zob. przypis 14.

⁽⁴⁷⁾ Zob. przypis 11.

⁽⁴⁸⁾ Dz.U. L 336 z 23.12.1994, s. 1.

⁽⁴⁹⁾ Pismo Komisji do państw członkowskich nr S/75/29416 z dnia 19 września 1975 r.

⁽⁵⁰⁾ Zob. przypis 11.

⁽⁵¹⁾ Wyrok z dnia 21 października 2003 r. w sprawach połączonych C-261/01 i C-262/01, Van Calster, Rec. 2003, s. I-12249, pkt 49.

⁽⁵²⁾ Wyrok z dnia 13 stycznia 2005 r. w sprawie C-174/02, Streekge-west Westelijk Noord-Brabant, Zb.Orz. 2005, s. I-85, pkt 26; wyrok z dnia 7 września 2006 r. w sprawie C-526/04, Laboratoires Boiron, Zb.Orz. 2006, s. I-7529, pkt 44.

⁽⁵³⁾ Wyrok z dnia 13 stycznia 2005 r. w sprawie C-174/02, Streekgewest Westelijk Noord-Brabant, Zb.Orz. 2005, s. I-85, pkt 26; wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawach połączonych C-266/04 - C-270/04, C-276/04 i C-321/04 - C-325/04, Nazairdis, Zb.Orz. 2005, s. I-9481, pkt 49.

⁽⁵⁴⁾ Wyrok z dnia 13 stycznia 2005 r. w sprawie C-174/02, Streekge-west Westelijk Noord-Brabant, Zb.Orz. 2005, s. I-85, pkt 28; wyrok z dnia 15 czerwca 2006 r. w sprawach połączonych C-393/04 i C 41/05, Air Liquide, Zb.Orz. 2006, s. I-5293, pkt 46.

⁽⁵⁵⁾ Wyrok z dnia 21 października 2003 r. w sprawach połączonych C-261/01 i C-262/01, Van Calster, Rec. 2003, s. I-12249, pkt 48.

⁽⁵⁶⁾ Wyrok z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie C-234/99, Nygård, Rec. 2002, s. I-3657.

⁽⁵⁷⁾ Zob. również motyw 88 i następne.

⁽⁵⁸⁾Wyrok z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie Nygård, przytoczony powyżej w przypisie 56.

⁽⁵⁹⁾ Zob. motyw 94 i następne.

⁽⁶⁰⁾Wyrok z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie Nygård, przytoczony powyżej w przypisie 56.

⁽⁶¹⁾ Według danych przekazanych przez władze francuskie (służby celne) przywożone "dorosłe utuczone bydło" wynosiło odpowiednio 24 933 sztuk w 2001 r. i 22 250 sztuk w 2002 r. Krajowy ubój był rzędu 4 milionów sztuk, przywóz żywych zwierząt wynosił więc jedynie 0,58 % całego uboju.

⁽⁶²⁾Wyrok z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie Nygård, przytoczony powyżej w przypisie 56.

⁽⁶³⁾ Dz.U. C 119 z 22.5.2002, s. 22.

⁽⁶⁴⁾ Wyroki Trybunału: z dnia 19 czerwca 1973 r. w sprawie 77/72, Capolongo, Rec. 1973, s. 611; z dnia 11 grudnia 1973 r. w sprawie 120/73, Lorenz, Rec. 1973, s. 1471 oraz z dnia 22 marca 1977 r. w sprawie 78/76, Steinicke i Weinlig, Rec. 1977, s. 595.

⁽⁶⁵⁾ Wyrok Trybunału z dnia 21 listopada 1991 r. w sprawie C-354/90, Fédération nationale du commerce extérieur des produits alimen-taires i inni przeciwko Francji, Rec. 1991, s. I-5505; wyrok Trybunału z dnia 21 października 2003 r. w sprawach połączonych C-261/01 i C-262/01, Van Calster, Zb.Orz. 2003, s. I-12249.

⁽⁶⁶⁾ Wyrok z dnia 21 października 2003 r. w sprawach połączonych C-261/01 i C-262/01, Van Calster e.a., Rec. 2003, s. I-12249.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2012.59.14
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 2012/131/UE w sprawie składek na rzecz Interdev
• Data aktu: 13/07/2011
• Data ogłoszenia: 01/03/2012