(2011/432/UE)(Dz.U.UE L z dnia 22 lipca 2011 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 81 ust. 3 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. b) i art. 218 ust. 8 akapit drugi zdanie pierwsze,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Unia podejmuje wysiłki zmierzające do stworzenia wspólnej przestrzeni sądowej opartej na zasadzie wzajemnego uznawania orzeczeń.
(2) Konwencja haska z dnia 23 listopada 2007 r. o międzynarodowym dochodzeniu alimentów na rzecz dzieci i innych członków rodziny (zwana dalej "Konwencją") stanowi dobrą podstawę światowego systemu współpracy administracyjnej oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawie świadczeń alimentacyjnych i ugód alimentacyjnych, przewidując bezpłatną pomoc prawną praktycznie we wszystkich sprawach dotyczących alimentów na rzecz dzieci oraz usprawnioną procedurę uznawania i wykonywania.
(3) Artykuł 59 Konwencji umożliwia regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Unia, podpisanie, przyjęcie, zatwierdzenie Konwencji lub przystąpienie do niej.
(4) Kwestie uregulowane przez Konwencję są również przedmiotem rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych 2 . Jak uzgodniono przy przyjmowaniu decyzji Rady 2011/220/UE 3 w sprawie podpisania Konwencji, Unia powinna sama zatwierdzić Konwencję i wykonywać kompetencje we wszystkich kwestiach objętych Konwencją. W związku z tym państwa członkowskie powinny być związane Konwencją w wyniku jej zatwierdzenia przez Unię.
(5) Przy zatwierdzaniu Konwencji Unia powinna zatem złożyć oświadczenie o kompetencjach na podstawie art. 59 ust. 3 Konwencji.
(6) Unia powinna ponadto przy zatwierdzaniu Konwencji zgłosić wszystkie uznane przez nią za konieczne zastrzeżenia i oświadczenia dopuszczalne, odpowiednio, na mocy art. 62 i 63 Konwencji.
(7) Unia powinna oświadczyć zgodnie z art. 2 ust. 3 Konwencji, że rozszerzy zakres stosowania rozdziałów II i III Konwencji na zobowiązania alimentacyjne między małżonkami i byłymi małżonkami. Powinna jednocześnie złożyć jednostronne oświadczenie, w którym zobowiąże się przeanalizować, na późniejszym etapie, możliwość dalszego rozszerzenia zakresu stosowania.
(8) Unia powinna złożyć zastrzeżenie przewidziane w art. 44 ust. 3 Konwencji, dotyczące języków używanych w kontaktach między organami centralnymi. Państwa członkowskie chcące, by Unia złożyła w odniesieniu do nich takie zastrzeżenie, powinny o tym wcześniej poinformować Komisję, wskazując treść zastrzeżenia, które ma być złożone.
(9) Unia powinna złożyć oświadczenia przewidziane w art. 11 ust. 1 lit. g) oraz w art. 44 ust. 1 i 2 Konwencji. Państwa członkowskie chcące, by Unia złożyła w odniesieniu do nich takie oświadczenia, powinny o tym wcześniej poinformować Komisję, wskazując treść oświadczeń, które mają być złożone.
(10) Państwo członkowskie, które następnie chciałoby wycofać dotyczące go zastrzeżenie zawarte w załączniku II lub zmienić lub wycofać dotyczące go oświadczenie zawarte w załączniku III, lub dodać dotyczące go oświadczenie w załączniku III, powinno poinformować o tym Radę i Komisję. Na tej podstawie Unia powinna odpowiednio powiadomić depozytariusza.
(11) Państwa członkowskie powinny poinformować Komisję o organach centralnych wyznaczonych zgodnie z art. 4 ust. 3 Konwencji i powinny przekazać jej informacje o przepisach, procedurach i usługach, o których mowa w art. 57 Konwencji. Zgodnie z wymogiem zawartym w Konwencji Komisja powinna przekazać te informacje Stałemu Biuru Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego (zwanemu dalej "Stałym Biurem") w momencie składania przez Unię dokumentu zatwierdzenia.
(12) Przy dostarczaniu Komisji informacji o organach centralnych oraz przepisach, procedurach i usługach państwa członkowskie powinny stosować formularz profilu państwa zalecany i opublikowany przez Haską Konferencję Prawa Prywatnego Międzynarodowego, w miarę możliwości w wersji elektronicznej.
(13) Jeżeli na późniejszym etapie państwo członkowskie chciałoby wprowadzić zmiany w informacjach dotyczących jego organu centralnego lub jego przepisów, procedur i usług, powinno ono poinformować o tym bezpośrednio Stałe Biuro, jednocześnie informując o zmianie Komisję.
(14) Zgodnie z art. 3 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo i Irlandia uczestniczą w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.
(15) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: