uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku") 2 , w szczególności jego art. 85x oraz 103 za w związku z jego art. 4,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003, w szczególności jego art. 142 lit. b), c), d), e), h), k), l), m), n), o), q) oraz s),
(1) Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 uchyla i zastępuje rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 i wprowadza szereg zmian do systemu płatności jednolitej jak również do niektórych innych systemów płatności bezpośrednich. Jednocześnie znosi kilka innych systemów płatności bezpośrednich od 2010 r. Rozporządzenie to wprowadza ponadto do systemu szereg zmian, zgodnie z którymi płatności bezpośrednie dla rolnika, który nie spełni pewnych warunków w zakresie ochrony zdrowia publicznego, zwierząt oraz roślin, ochrony środowiska oraz dobrostanu zwierząt ("zasada wzajemnej zgodności") będą obniżane lub będą podlegać wykluczeniom.
(2) Systemy płatności bezpośrednich po raz pierwszy wprowadzono w wyniku reformy wspólnej polityki rolnej w 1992 r., a później rozwinięto w ramach kolejnych reform. Systemy te podlegają zintegrowanemu systemowi zarządzania i kontroli (zwanemu dalej "zintegrowanym systemem"). Przedmiotowy system, określony w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 24 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniach Rady (WE) nr 1782/2003 oraz (WE) nr 73/2009, jak również w zakresie wdrażania wzajemnej zgodności, o której mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2008 3 okazały się efektywnymi i skutecznymi środkami realizacji systemów płatności bezpośrednich. Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 opiera się na podstawach tego zintegrowanego systemu.
(3) Uwzględniając zmiany wprowadzone w płatnościach bezpośrednich przez rozporządzenie (WE) nr 73/2009, należy uchylić i zastąpić rozporządzenie (WE) nr 796/2004, opierając nowe rozporządzenie na zasadach ustanowionych przez rozporządzenie (WE) nr 796/2004. Jednocześnie, w związku z włączeniem sektora wina do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, należy zastąpić odniesienia do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 4 zawarte w rozporządzeniu 796/2004 odniesieniami do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. W celu zapewnienia spójności, niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 796/2004 należy włączyć do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1120/2009 5 , które uchyla i zastępuje rozporządzenie Komisji (WE) nr 795/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady w celu wdrożenia systemu jednolitych płatności określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników 6 .
(4) Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 pozostawia państwom członkowskim wybór, co do stosowania pewnych systemów pomocy ustanowionych w tym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem ustanowić przepisy w odniesieniu do zarządzania i kontroli, które mają być przeprowadzane w państwach członkowskich, w celu umożliwienia im udziału w niektórych systemach pomocy. Odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny zatem mieć zastosowanie wyłącznie w zakresie, w jakim państwa członkowskie podejmą taką decyzję.
(5) Jako część obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, rozporządzenie (WE) nr 73/2009 określa pewne zobowiązania zarówno państw członkowskich, jak i rolników indywidualnych, w zakresie utrzymywania trwałych użytków zielonych. Konieczne jest ustanowienie szczegółów określania stosunku użytkowanych trwałych użytków zielonych do gruntów rolnych, oraz określenie indywidualnych zobowiązań, które będą obowiązywały rolników w przypadku gdy zostanie stwierdzone, że stosunek ten maleje na niekorzyść trwałych użytków zielonych.
(6) Aby umożliwić skuteczną kontrolę oraz zapobiegać składaniu różnych wniosków o przyznanie pomocy w różnych agencjach płatniczych jednego państwa członkowskiego, państwa członkowskie powinny zapewnić jednolity system rejestrowania tożsamości każdego rolnika, który składa wniosek o przyznanie pomocy w ramach zintegrowanego systemu.
(7) Potrzebne są szczegółowe zasady w odniesieniu do systemu identyfikacji działek rolnych stosowanego przez państwa członkowskie zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 73/2009. Zgodnie z tym przepisem należy korzystać z technik skomputeryzowanego systemu informacji geograficznych (GIS). Konieczne jest jasne określenie, na jakim poziomie ma funkcjonować ten system oraz określenie poziomu szczegółów informacji, który ma obowiązywać w GIS.
(8) Aby zapewnić prawidłowe wdrożenie systemu płatności jednolitej ustanowionego w tytule III rozporządzenia (WE) nr 73/2009, państwa członkowskie powinny ustanowić system identyfikacji i rejestracji tak, by umożliwić ustalanie uprawnień do płatności oraz, między innymi, by umożliwić kontrole krzyżowe obszarów zadeklarowanych w systemie płatności jednolitych z uprawnieniami do płatności dostępnych dla każdego rolnika oraz w ramach różnych uprawnień do płatności.
(9) 7 Monitorowanie przestrzegania różnorodnych obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności wymaga stworzenia systemu kontroli oraz ustalenia stosownych zmniejszeń. W tym celu różne organy państw członkowskich muszą przekazywać informacje na temat wniosków o przyznanie pomocy, prób kontrolnych, wyników kontroli na miejscu itp. Należy ustanowić przepisy dotyczące podstawowych elementów takiego systemu.
(10) W celu uproszczenia, państwa członkowskie mogą zadecydować, że wszystkie wnioski o przyznanie pomocy na mocy tytułu III i IV rozporządzenia (WE) nr 73/2009 zostaną objęte pojedynczym wnioskiem.
(11) Państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki w celu umożliwienia właściwego funkcjonowania zintegrowanego systemu, w przypadkach gdy względem jednego rolnika odpowiedzialna jest więcej niż jedna agencja płatnicza.
(12) W celu umożliwienia skutecznych kontroli, każdy rodzaj użytkowanego gruntu oraz stosownych systemów pomocy powinien być deklarowany w tym samym czasie. Dlatego też należy ustanowić przepisy dotyczące składania pojedynczego wniosku o przyznanie pomocy obejmującego wszelkie wnioski o pomoc, która jest w pewnym zakresie związana z obszarem. Ponadto pojedynczy wniosek o przyznanie pomocy powinien być składany przez rolników, którzy nie ubiegają się o żadną pomoc spośród objętych pojedynczym wnioskiem, lecz posiadają użytki rolne. W przypadkach gdy władze dysponują już przedmiotowymi informacjami, należy jednak zezwolić państwom członkowskim na zwolnienie rolników z tego obowiązku.
(13) Państwa członkowskie powinny ustalić ostateczny termin składania pojedynczych wniosków, który jednak nie powinien być późniejszy niż dzień 15 maja, w celu umożliwienia przeprowadzenia postępowania i kontroli wniosków we właściwym czasie. Ze względu na szczególne warunki klimatyczne Estonia, Łotwa, Litwa, Finlandia i Szwecja powinny mieć jednak możliwość wyznaczenia późniejszego terminu, ale nie późniejszego niż dzień 15 czerwca. Ponadto jeśli wymagają tego warunki klimatyczne w danym roku, odstępstwa w poszczególnych przypadkach powinny być przewidziane w oparciu o tę samą podstawę prawną.
(14) W pojedynczym wniosku rolnik powinien zgłaszać nie tylko obszar używany do celów rolniczych, ale także swoje uprawnienia do płatności, a wszelkie informacje wymagane w celu ustalenia kwalifikowalności powinny być wymagane w momencie składania pojedynczego wniosku. W przypadkach gdy nie zostały jeszcze ostatecznie ustalone uprawnienia do płatności, które mają być przyznane w danym roku, należy jednak pozwolić państwom członkowskim na odstępstwa od niektórych obowiązków.
(15) W celu uproszczenia procedur składania wniosków oraz zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, należy w tym kontekście ustalić przepisy dotyczące udostępniania przez państwa członkowskie rolnikom wstępnych informacji w jak najszerszym zakresie.
(16) Wszelkie szczególne informacje dotyczące produkcji konopi, orzechów, ziemniaków skrobiowych, nasion, bawełny, owoców i warzyw oraz wsparcia specjalnego objętych pojedynczym wnioskiem powinny być wymagane w momencie składania pojedynczego wniosku lub - w stosownych przypadkach kiedy wynika to z charakteru informacji - w późniejszym terminie. Ponadto należy ustalić, że w pojedynczym wniosku o przyznanie pomocy deklaruje się obszary, w odniesieniu do których nie składa się wniosków o pomoc. W zależności od rodzaju użytkowania potrzebne mogą być dokładne informacje, dlatego też określone rodzaje użytkowania powinny być deklarowane osobno, natomiast inne rodzaje mogą być deklarowane w jednej pozycji. Należy jednak umożliwić odstępstwo od tej zasady w przypadku gdy państwa członkowskie wcześniej otrzymały tego rodzaju informacje.
(17) Do celów skutecznego monitorowania każde państwo członkowskie powinno określić minimalny rozmiar działek rolnych, które mogą być objęte wnioskiem o przyznanie pomocy.
(18) Aby umożliwić jak największą elastyczność w odniesieniu do planowania przez rolników użytkowania gruntów, należy umożliwić wnoszenie poprawek do pojedynczych wniosków do czasu, kiedy zwykle miałby miejsce siew, pod warunkiem że zostały spełnione wszystkie wymagania szczególne, określone w różnych systemach pomocy, oraz że właściwe organy nie poinformowały jeszcze rolnika o błędach zawartych w pojedynczym wniosku, ani nie powiadomiły go o nieprawidłowościach stwierdzonych w wyniku kontroli na miejscu w stosunku do części, której dotyczy poprawka. Po dokonaniu poprawki należy umożliwić dostosowanie odpowiednich dokumentów uzupełniających lub umów, które należy dostarczyć.
(19) Terminowe składanie wniosków o podwyższenie wartości lub przyznanie uprawnień do płatności w ramach systemu płatności jednolitej ma kluczowe znaczenie dla skutecznego zarządzania systemem. Państwa członkowskie powinny zatem ustalić ostateczny termin składania wniosków, który jednak nie powinien być późniejszy niż dzień 15 maja. W celu uproszczenia procedur państwa członkowskie powinny móc zadecydować, że wnioski te mogą być składane w tym samym terminie, co pojedynczy wniosek. Z tego powodu Estonia, Łotwa, Litwa, Finlandia i Szwecja powinny mieć możliwość wyznaczenia późniejszego terminu, ale nie później niż do dnia 15 czerwca.
(20) W przypadku gdy państwo członkowskie decyduje o stosowaniu różnych systemów pomocy z tytułu zwierząt gospodarskich, należy określić wspólne przepisy dotyczące szczegółów, które należy uwzględniać we wnioskach o przyznanie pomocy z tytułu zwierząt gospodarskich.
(21) Zgodnie z art. 117 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 płatności w ramach systemów pomocy z tytułu bydła mogą być wypłacane jedynie w odniesieniu do zwierząt, które zostały odpowiednio zidentyfikowane oraz zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z 17 lipca 2000 r. ustanawiającym system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącym etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 8 . Rolnicy składający wnioski w ramach określonych systemów pomocy powinni w odpowiednim czasie mieć dostęp do stosownych informacji.
(22) Pomoc dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej, oddzielna płatność z tytułu cukru i oddzielna płatność z tytułu owoców i warzyw, ze względu na ich charakter, nie są związane z użytkami rolnymi, dlatego nie stosuje się do tych systemów płatności przepisów dotyczących pojedynczego wniosku. Należy zatem przyjąć przepisy w celu ustanowienia odpowiedniej procedury składania wniosków.
(23) Należy określić dalsze wymogi odnośnie do wniosków o przyznanie wsparcia specjalnego na mocy art. 68 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, innego niż płatności obszarowe lub płatności z tytułu zwierząt gospodarskich. Ze względu na możliwą różnorodność szczególnych środków wsparcia jest bardzo ważne, żeby rolnik przedstawiał wszystkie informacje wymagane w celu ustalenia kwalifikowalności. Ze względów praktycznych państwa członkowskie powinny mieć możliwość wymagania dokumentów uzupełniających w terminie późniejszym od terminu, który powinien być wyznaczony na składanie wniosków.
(24) W przypadku stosowania art. 68 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 73/2009 beneficjentami nie są rolnicy, ale fundusze wspólnego inwestowania, które wypłaciły rolnikom odszkodowania za poniesione straty gospodarcze. Należy ustalić szczególne wymogi w odniesieniu do składania przez fundusze wspólnego inwestowania wniosków zawierających informacje potrzebne do ustalenia ich kwalifikowalności do płatności.
(25) Należy ustalić ogólne ramy wprowadzania uproszczonych procedur w kontekście komunikacji między rolnikami a organami państw członkowskich. Ramy te powinny w szczególności uwzględniać możliwość korzystania ze środków komunikacji elektronicznej. Należy jednak w szczególności zagwarantować, że uzyskane w ten sposób dane będą w pełni wiarygodne, oraz że procedury będą przebiegały bez jakiekolwiek dyskryminacji wobec rolników. Ponadto w celu uproszczenia administracyjnego zarówno dla rolników jak i dla organów krajowych, organy krajowe powinny mieć możliwość wymagania dokumentów uzupełniających potrzebnych do sprawdzenia kwalifikowalności do niektórych płatności bezpośrednio ze źródła informacji, a nie od rolnika.
(26) W przypadku gdy wnioski o przyznanie pomocy zawierają oczywiste błędy, w każdej chwili powinna istnieć możliwość ich sprostowania.
(27) Należy ustalić zasady postępowania w sytuacjach, kiedy ostateczny termin składania różnych wniosków, dokumentów lub poprawek przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, sobotę lub niedzielę.
(28) 9 Przestrzeganie terminów składania wniosków o przyznanie pomocy, poprawy wniosków o pomoc obszarową oraz składania dokumentów uzupełniających, umów oraz oświadczeń jest niezbędne w celu umożliwienia administracji krajowej planowania, a następnie przeprowadzania skutecznych kontroli prawidłowości wniosków o przyznanie pomocy. Dlatego też należy ustanowić przepisy dotyczące terminów, w ramach których będą przyjmowane spóźnione wnioski. Należy ponadto stosować zmniejszenie płatności, aby zachęcić rolników do przestrzegania tych terminów.
(29) 10 Terminowe składanie przez rolników wniosków o uprawnienia do płatności jest dla państw członkowskich niezbędne w celu terminowego ustalania tych uprawnień. Składanie wniosków po wyznaczonym terminie powinno zatem być dozwolone jedynie w zakresie dodatkowych terminów, podobnych jak w przypadku składania po wyznaczonym terminie wszelkich wniosków o przyznanie pomocy. Z wyjątkiem opóźnień wynikających z przypadków siły wyższej oraz sytuacji wyjątkowych, należy stosować zniechęcający poziom zmniejszeń.
(30) Rolnicy powinni być uprawnieni do wycofania swoich wniosków o przyznanie pomocy lub ich części w każdej chwili, pod warunkiem że właściwy organ nie poinformował ich wcześniej o zawartych we wniosku nieprawidłowościach lub nie zapowiedział kontroli na miejscu.
(31) Stosowanie się do przepisów dotyczących systemów pomocy zarządzanych w ramach systemu zintegrowanego powinno być skutecznie monitorowane. W tym celu oraz, aby zapewnić zharmonizowany poziom monitorowania we wszystkich państwach członkowskich, należy szczegółowo określić kryteria oraz procedury techniczne przeprowadzania kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu, zarówno w zakresie kryteriów kwalifikowalności ustalonych dla systemów pomocy, jak i zobowiązań w odniesieniu do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności. Z punktu widzenia nadzoru możliwość przeprowadzenia kontroli na miejscu ma zasadnicze znaczenie. Dlatego należy odrzucić wnioski rolnika, który uniemożliwiałby przeprowadzenie tych kontroli.
(32) Zapowiadanie kontroli na miejscu w odniesieniu do kwalifikowalności lub wzajemnej zgodności powinno być dopuszczane jedynie, jeżeli nie zagraża celowi kontroli, a w każdym razie należy ustalić odpowiednie ograniczenia czasowe. Ponadto jeżeli szczególne zasady sektorowe w ramach aktów prawnych lub norm w zakresie wzajemnej zgodności przewidują, że kontrole na miejscu są niezapowiedziane, należy ich przestrzegać.
(33) Należy przewidzieć, że w stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny łączyć różnorodne kontrole.
(34) W celu skutecznego wykrywania niezgodności w trakcie kontroli administracyjnych, należy w szczególności ustalić przepisy w odniesieniu do zakresu kontroli krzyżowych. Niezgodności powinny być przedmiotem dalszych właściwych procedur.
(35) Częstym błędem podczas kontroli krzyżowych są niewielkie zawyżenia całkowitej powierzchni użytków rolnych w ramach działki referencyjnej. W celu uproszczenia, w przypadku gdy dwóch lub więcej rolników ubiega się o pomoc w odniesieniu do tej samej działki referencyjnej w ramach tego samego systemu pomocy, oraz w przypadku gdy całkowita zadeklarowana powierzchnia przekracza obszar użytków rolnych z zachowaniem tolerancji pomiaru ustalonej odnośnie do działek rolnych, państwo członkowskie powinno być uprawnione do proporcjonalnego zmniejszenia przedmiotowych powierzchni. Jednak w niektórych sytuacjach rolnik powinien mieć prawo do odwołania się od takich decyzji.
(36) W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 68 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 i przyznane zostają płatności obszarowe lub płatności z tytułu zwierząt gospodarskich, należy stosować taki sam poziom kontroli jak w przypadku innych płatności obszarowych i płatności z tytułu zwierząt gospodarskich. Beneficjentów środków wsparcia specjalnego należy uznać za osobną grupę i ustalić dla niej specyficzny minimalny poziom kontroli.
(37) Należy określić minimalną liczbę rolników, u których należy przeprowadzić kontrole na miejscu w ramach różnych systemów pomocy. W przypadku gdy państwo członkowskie decyduje o stosowaniu różnych systemów pomocy z tytułu zwierząt gospodarskich, należy przyjąć zintegrowane podejście oparte na gospodarstwie w stosunku do rolników ubiegających się o pomoc w ramach tych systemów.
(38) Wykazanie znaczących nieprawidłowości i niezgodności wymaga zwiększenia poziomu kontroli na miejscu w ciągu bieżącego i/lub następnego roku, aby osiągnąć możliwy do przyjęcia poziom gwarancji prawidłowości stosownych wniosków o przyznanie pomocy. Jeżeli rozszerzanie kontrolowanej próby ma związek z wzajemną zgodnością, powinno być przeprowadzane pod kątem przedmiotowych aktów prawnych lub norm.
(39) Kontrole na miejscu u rolników składających wnioski o przyznanie pomocy nie muszą być przeprowadzane względem poszczególnych zwierząt lub działek rolnych. W niektórych przypadkach można przeprowadzać kontrole na podstawie prób. Gdy jest to dozwolone, próbę należy rozszerzyć tak, aby była ona wiarygodna i reprezentatywna. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność rozszerzenia próby do pełnej kontroli. Państwa członkowskie powinny ustalić kryteria wyboru próby do sprawdzenia.
(40) Przy minimalnym poziomie kontroli na miejscu próbę należy dobierać częściowo na podstawie analizy ryzyka, a częściowo losowo. Czynniki ryzyka powinien określać właściwy organ, ponieważ on najlepiej wybierze istotne czynniki ryzyka. Celem zapewnienia prawidłowej i skutecznej analizy ryzyka, jej metody powinno się poddawać ocenie i aktualizacji w cyklu rocznym, przy uwzględnieniu znaczenia każdego z czynników ryzyka, z porównaniem wyników prób dobranych losowo i prób dobranych w oparciu o ryzyko, oraz szczególnej sytuacji danego państwa członkowskiego.
(41) Aby zapewnić skuteczność kontroli na miejscu ważne jest, aby wykonujący je personel był informowany o przyczynie wyboru do kontroli na miejscu. Państwa członkowskie powinny prowadzić rejestr takich informacji.
(42) W niektórych przypadkach stosowne jest przeprowadzenie kontroli na miejscu zanim spłyną wszystkie wnioski, zatem państwa członkowskie powinny mieć możliwość częściowego doboru próby kontrolnej przed końcem okresu składania wniosków.
(43) Ponadto, aby umożliwić organom krajowym, a także właściwym organom Wspólnoty sprawdzanie przeprowadzonych kontroli na miejscu, szczegóły dotyczące tych kontroli powinny być uwzględniane w sprawozdaniu z kontroli. Rolnik lub jego przedstawiciel powinien mieć możliwość podpisania przedmiotowego sprawozdania. Jednak w odniesieniu do kontroli na miejscu z wykorzystaniem teledetekcji państwa członkowskie powinny mieć możliwość korzystania z tego prawa jedynie w przypadkach, gdy kontrole ujawniły nieprawidłowości. Bez względu na rodzaj przeprowadzonej kontroli na miejscu, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości rolnik powinien otrzymać kopię sprawozdania.
(44) W celu zagwarantowania należytego nadzoru kontrole na miejscu w odniesieniu do systemów pomocy obszarowej powinny obejmować wszystkie zadeklarowane działki. W celu uproszczenia powinno jednak być dozwolone, by faktyczne pomiary działek ograniczone były do próby 50 % działek. Próba musi być jednak rzetelna i reprezentatywna, a także być zwiększana w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości. Należy dokonać ekstrapolacji wyników próby na resztę grupy. Należy sprecyzować, że do celów kontroli na miejscu państwa członkowskie mogą korzystać z niektórych narzędzi technicznych.
(45) Należy określić szczegółowe zasady dotyczące określania obszarów a stosowane metody pomiarowe należy ustanowić w taki sposób, by zapewnić jakość pomiarów odpowiadającą wymaganej w ramach norm technicznych opracowanych na szczeblu wspólnotowym.
(46) Doświadczenie wykazało, że w odniesieniu do określania powierzchni działek rolnych kwalifikujących się do płatności obszarowych, konieczne jest ustalenie dopuszczalnej szerokości niektórych obiektów, w szczególności żywopłotów, rowów i murów. Ze względu na specyficzne potrzeby środowiskowe należy przewidzieć pewną elastyczność w ramach limitów uwzględnianych przy ustalaniu plonów regionalnych.
(47) Należy ustalić na jakich warunkach działka rolna, na której znajdują się drzewa, ma być uznawana za obszar kwalifikowalny do systemów pomocy obszarowej. Należy również ustalić przepisy w odniesieniu do procedury administracyjnej, która ma być stosowana w przypadku obszarów we wspólnym użyciu.
(48) Należy określić warunki stosowania teledetekcji do kontroli na miejscu, a także ustalić warunki przeprowadzania kontroli fizycznych w przypadku gdy fotointerpretacja nie pozwala uzyskać jednoznacznych wyników. Na przykład w wyniku warunków pogodowych mogą wystąpić sytuacje, gdy dodatkowe kontrole, które maja być przeprowadzone w następstwie zwiększenia liczby kontroli na miejscu, nie mogą być prowadzone przy użyciu teledetekcji. W takich przypadkach należy przeprowadzić je tradycyjnymi metodami.
(49) Rolnicy, którzy mają uprawnienia szczególne, mogą uzyskać wsparcie w ramach systemu płatności jednolitej, jeśli spełnią wymóg w odniesieniu do konkretnej działalności. W celu skutecznego sprawdzania zgodności z tym wymogiem, państwa członkowskie powinny ustanowić procedury kontroli na miejscu u rolników, którzy mają uprawnienia szczególne.
(50) Uwzględniając szczególny charakter systemów pomocy z tytułu nasion, bawełny oraz cukru zgodnie z tytułem IV rozdział 1 sekcje 5, 6 i 7 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, należy ustanowić szczególne przepisy dotyczące ich kontroli.
(51) Artykuł 39 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 stanowi, że do płatności bezpośrednich kwalifikują się jedynie odmiany konopi, w których zawartość tetrahydrokanabinolu (THC) nie przekracza 0,2 %. W celu wdrożenia tej zasady, państwa członkowskie muszą ustanowić system kontroli zawartości THC.
(52) Konieczne jest również ustalenie okresu po kwitnieniu, podczas którego nie można zbierać konopi, w celu umożliwienia skutecznego przeprowadzania kontroli przewidzianych względem tych upraw.
(53) W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o stosowaniu różnych systemów pomocy z tytułu zwierząt gospodarskich i wnioski o przyznanie pomocy składane są w ramach tych systemów pomocy, należy określić terminy oraz minimalny zakres kontroli na miejscu. W celu skutecznej kontroli prawidłowości oświadczeń we wnioskach o przyznanie pomocy oraz w powiadomieniach przesyłanych do skomputeryzowanej bazy danych bydła, konieczne jest przeprowadzanie większości kontroli na miejscu, kiedy zwierzęta muszą jeszcze być utrzymywane w gospodarstwie w ramach obowiązku przetrzymania.
(54) W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o stosowaniu różnych systemów pomocy z tytułu bydła i zważywszy, że właściwa identyfikacja i rejestracja bydła jest warunkiem kwalifikowalności zgodnie z art. 117 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, należy dopilnować, żeby pomoc Wspólnoty była przyznawana wyłącznie w odniesieniu do bydła prawidłowo zidentyfikowanego i zarejestrowanego. Takie kontrole powinny być także przeprowadzane w odniesieniu do bydła nieobjętego wnioskiem o przyznanie pomocy, które mogłoby zostać objęte takim wnioskiem w przyszłości w związku z tym, że względu na strukturę niektórych systemów pomocy z tytułu bydła, często zwierzęta te są obejmowane wnioskami o przyznanie pomocy dopiero po opuszczeniu gospodarstwa.
(55) W odniesieniu do owiec i kóz kontrole na miejscu powinny w szczególności obejmować spełnienie wymogu okresu przetrzymania oraz prawidłowość wpisów do rejestru.
(56) W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o stosowaniu premii ubojowej, należy ustanowić szczególny przepis względem przeprowadzania kontroli na miejscu w rzeźniach w celu sprawdzenia, czy zwierzęta objęte wnioskiem kwalifikują się do pomocy i czy informacje zawarte w skomputeryzowanej bazie danych są prawidłowe. Państwa członkowskie powinny także być upoważnione do stosowania dwóch różnych podstaw przy wyborze rzeźni do kontroli.
(57) Jeśli chodzi o premię ubojową przyznawaną po wywozie bydła, niezbędne jest ustalenie szczególnych przepisów oraz przepisów wspólnotowych w dziedzinie kontroli w odniesieniu do wywozu w ogóle, z uwagi na różnice w celach kontroli.
(58) Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1082/2003 z dnia 23 czerwca 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady 11 w zakresie minimalnego poziomu kontroli przeprowadzanych w ramach systemu identyfikacji i rejestracji bydła ustanowiono szczególne przepisy dotyczące kontroli. Po przeprowadzeniu kontroli na mocy wymienionego rozporządzenia, wyniki należy umieścić w sprawozdaniu z kontroli na potrzeby zintegrowanego systemu.
(59) 12 Istnieje ponadto potrzeba ustalenia przepisów w odniesieniu do sprawozdania z kontroli, w przypadku kontroli na miejscu w rzeźniach lub w sytuacjach, gdy premia przyznawana jest po wywozie. Do celów spójności należy również przewidzieć, że w przypadku niezgodności z przepisami tytułu I rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 lub rozporządzenia Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r., ustanawiającego system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i dyrektywy 92/102/EWG i 64/432/EWG 13 kopie sprawozdań z kontroli należy niezwłocznie przesłać organom odpowiedzialnym za wdrażanie wymienionych rozporządzeń.
(60) W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości przyznania wsparcia specjalnego przewidzianego w art. 68 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, wówczas w odniesieniu do kontroli należy stosować w możliwie najszerszym zakresie przepisy niniejszego rozporządzenia. W przypadkach gdy stosowanie tych przepisów nie jest możliwe, państwa członkowskie powinny zapewnić równoważny poziom kontroli. Należy ustalić szczególne wymogi w odniesieniu do kontroli wniosków o przyznanie płatności składanych przez fundusze wspólnego inwestowania.
(61) 14 Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 wprowadza obowiązki w odniesieniu do wzajemnej zgodności dla rolników otrzymujących płatności w ramach wszystkich systemów płatności bezpośrednich wymienionych w załączniku I do wymienionego rozporządzenia i przewiduje system zmniejszeń płatności i wykluczeń, w przypadkach gdy nie są one spełnione. System ten stosuje się również do płatności na mocy art. 85p, 103q oraz 103r rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Należy określić szczegóły tego systemu.
(62) Należy określić szczegóły dotyczące tego, które organy państw członkowskich powinny przeprowadzać kontrole względem obowiązków wynikających z zasady wzajemnej zgodności.
(63) W niektórych przypadkach przeprowadzanie kontroli administracyjnych dotyczących obowiązków wynikających z zasady wzajemnej zgodności mogłoby być użyteczne dla państw członkowskich. Jednak tego rodzaju narzędzia kontroli nie powinny być dla państw członkowskich obowiązkowe.
(64) Należy ustanowić minimalny poziom kontroli dotyczących obowiązku przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. Poziom kontroli powinien być ustalony na obszarze działalności każdego z organów kontroli na 1 % rolników podlegających zasadzie wzajemnej zgodności, wybranych na podstawie odpowiedniej analizy ryzyka.
(65) Państwo członkowskie powinno mieć możliwość przeprowadzenia kontroli na minimalnym poziomie nie tylko na szczeblu właściwego organu kontroli, lecz także na szczeblu agencji płatniczej lub w odniesieniu do danego aktu lub normy bądź grupy aktów lub norm.
(66) Jeżeli odpowiednie przepisy stosowane do danego aktu lub norm określają minimalne poziomy kontroli, państwa członkowskie powinny stosować te poziomy. Państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość stosowania jednego poziomu kontroli w odniesieniu do kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. Jeżeli państwa członkowskie wybiorą tę możliwość, każdy przypadek niezgodności stwierdzony w trakcie kontroli na miejscu na mocy przepisów sektorowych powinien być zgłaszany i podlegać dalszej kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności.
(67) Zasady, które w niektórych przypadkach wymagają ze strony właściwych organów dalszej kontroli, czy rolnik podjął działania naprawcze, zostały ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009. Aby zapobiec osłabieniu systemu kontroli, w szczególności w odniesieniu do pobierania prób do celów kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności, należy sprecyzować, że przy ustalaniu minimalnej próby kontrolnej nie należy uwzględniać takich przypadków.
(68) Próba na potrzeby kontroli zasady wzajemnej zgodności powinna być wybierana spośród próby rolników wybranych do kontroli na miejscu pod kątem kryteriów kwalifikowalności, albo spośród wszystkich rolników składających wnioski o przyznanie pomocy w formie płatności bezpośrednich. W ostatnim przypadku należy dopuścić różne możliwości.
(69) Wybór prób poddawanych kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności może zostać usprawniony poprzez uwzględnienie w analizie ryzyka uczestnictwa rolników w systemie doradztwa rolniczego przewidzianym w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 oraz we właściwych systemach certyfikacji. Jeżeli uczestnictwo to zostanie uwzględnione, należy jednak wykazać, że z rolnikami biorącymi udział w tych systemach wiąże się mniejsze ryzyko niż z rolnikami, którzy w nich nie uczestniczą.
(70) Kontrole na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności wymagają zazwyczaj kilku wizyt w gospodarstwie rolnym. Aby zmniejszyć obciążenie zarówno rolników, jak i administracji, kontrole te można ograniczyć do jednej wizyty kontrolnej. Należy sprecyzować termin takiej wizyty. Państwa członkowskie powinny jednak dopilnować przeprowadzenia w ciągu tego samego roku kalendarzowego reprezentatywnych i skutecznych kontroli dotyczących wymogów i norm.
(71) W celu uproszczenia kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności i lepszego wykorzystania istniejących możliwości kontrolnych, należy ustanowić zastąpienie kontroli w gospodarstwie rolnym kontrolami administracyjnymi lub kontrolami na poziomie przedsiębiorstw w przypadkach, gdy skuteczność tych kontroli jest co najmniej równa skuteczności kontroli przeprowadzanych na miejscu.
(72) Przeprowadzając kontrole na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności, państwa członkowskie powinny mieć ponadto możliwość posługiwania się obiektywnymi wskaźnikami właściwymi dla niektórych wymogów lub norm. Wskaźniki te powinny jednak mieć bezpośredni związek z przedmiotowymi wymogami lub normami i obejmować wszystkie elementy poddawane kontroli.
(73) 15 Należy określić zasady sporządzania szczegółowych sprawozdań z konkretnych kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. Wyspecjalizowani w tej dziedzinie kontrolerzy powinni wskazać wszelkie ustalenia oraz stopień ich ważności, aby umożliwić agencji płatniczej ustalenie odpowiednich zmniejszeń płatności lub, w stosownych przypadkach, wykluczenia z płatności bezpośrednich.
(74) Rolnicy powinni być informowani o wszelkich niezgodnościach stwierdzonych w wyniku kontroli na miejscu. Należy ustalić termin, w którym rolnicy powinni otrzymywać te informacje. Jednakże przekroczenie takiego terminu nie powinno zwalniać zainteresowanych rolników z poniesienia konsekwencji, które określona niezgodność za sobą pociąga.
(75) 16 Zmniejszenia i wykluczenia należy ustanowić z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz szczególnych problemów związanych z przypadkami siły wyższej, jak również wyjątkowymi okolicznościami i przyczynami naturalnymi. W odniesieniu do obowiązków wynikających z zasady wzajemnej zgodności, zmniejszenia oraz wykluczenia mogą być stosowane jedynie w przypadku zaniedbania rolnika lub jego celowego działania. Zmniejszenia oraz wykluczenia powinny być stopniowane w zależności od wagi nieprawidłowości, włącznie z całkowitym wykluczeniem z jednego lub więcej systemów pomocy na określony czas. W odniesieniu do kryteriów kwalifikowalności powinny one uwzględniać szczególny charakter różnych systemów pomocy.
(76) 17 W celu umożliwienia państwom członkowskim skutecznego prowadzenia kontroli, w szczególności kontroli względem obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 73/2009, rolnicy deklarują wszystkie obszary w ich posiadaniu, bez względu na to, czy ubiegają się o pomoc w odniesieniu do tych obszarów. Należy przewidzieć mechanizm gwarantujący, że rolnicy spełniają ten obowiązek.
(77) 18 W celu określania powierzchni obszarów oraz obliczania zmniejszeń, należy określić obszary należące do tej samej grupy upraw. Jeżeli jeden obszar deklarowany jest we wnioskach o przyznanie pomocy w ramach więcej niż jednego systemu pomocy, należy uwzględnić go więcej razy.
(78) Do dokonania płatności w ramach systemu płatności jednolitej wymagane jest, by liczba uprawnień do płatności i kwalifikowalnych hektarów była jednakowa. Do celów tego systemu należy przewidzieć, że w przypadku rozbieżności między zadeklarowanymi uprawnieniami do płatności a zadeklarowanym obszarem, płatność powinna być obliczana na podstawie mniejszego wymiaru. Aby uniknąć obliczeń w oparciu o nieistniejące uprawnienia do płatności, należy przewidzieć, że liczba uprawnień do płatności wykorzystywana do obliczeń nie może być wyższa niż liczba uprawnień do płatności, którymi rolnik dysponuje.
(79) 19 W odniesieniu do wniosków o pomoc obszarową, nieprawidłowości zazwyczaj dotyczą części obszarów. Zawyżenie zgłaszanej powierzchni w odniesieniu do jednej działki może być kompensowane przez zaniżenie powierzchni pozostałych działek z tej samej grupy upraw. Należy przewidzieć pewien margines tolerancji, w ramach którego wnioski o przyznanie pomocy będą jedynie dostosowywane do faktycznie ustalonego obszaru, a zmniejszenia będą stosowane dopiero po jego przekroczeniu.
(80) Ponadto w odniesieniu do wniosków o płatności obszarowe, różnice między zadeklarowanym we wniosku łącznym obszarem a łącznym obszarem zatwierdzonym jako kwalifikowalny są często nieznaczne. Celem uniknięcia wielkiej ilości drobnych poprawek we wnioskach należy ustalić, że nie trzeba dostosowywać zatwierdzonego obszaru we wniosku o przyznanie pomocy, o ile nie został przekroczony pewien poziom rozbieżności.
(81) Aby uwzględnić szczególny charakter wniosków o przyznanie pomocy w ramach systemów pomocy z tytułu ziemniaków skrobiowych, nasion oraz bawełny, niezbędne są przepisy szczególne.
(82) 20 W przypadkach gdy zawyżenie deklaracji było zamierzone, należy stosować specjalne zasady zmniejszeń.
(83) Należy ustanowić przepisy wykonawcze dotyczące obliczania pomocy z tytułu zwierząt gospodarskich.
(84) Rolnicy powinni mieć możliwość zastąpienia bydła oraz owiec i kóz pod pewnymi warunkami i w ramach limitów dozwolonych w odpowiednich przepisach sektorowych.
(85) 21 W odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy z tytułu zwierząt gospodarskich, nieprawidłowości powodują utratę kwalifikowalności przedmiotowego zwierzęcia. Przewiduje się zmniejszenia płatności od stwierdzenia nieprawidłowości w odniesieniu do jednego zwierzęcia, lecz bez względu na poziom zmniejszenia należy stosować łagodniejsze kary w przypadku gdy wykryte nieprawidłowości dotyczą nie więcej niż trzech zwierząt. We wszystkich innych przypadkach surowość kar powinna zależeć od odsetka zwierząt, w odniesieniu do których wykryto nieprawidłowości.
(86) W odniesieniu do owiec i kóz, z uwagi na szczególny charakter sektora, należy ustanowić szereg przepisów szczególnych.
(87) 22 W przypadku gdy rolnik nie jest w stanie wypełnić obowiązków w zakresie okresu przetrzymania wynikających z przepisów sektorowych z powodu przyczyn naturalnych, nie należy stosować zmniejszeń ani wykluczeń.
(88) W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o stosowaniu premii ubojowej, ze względu na znaczenie rzeźni dla prawidłowego funkcjonowania niektórych systemów pomocy z tytułu bydła, należy ustanowić przepisy stosowane w przypadkach kiedy, z powodu rażącego zaniedbania lub zamierzonych działań, rzeźnie wydają nieprawidłowe świadectwa lub oświadczenia.
(89) 23 W przypadku gdy wsparcie specjalne przewidziane w art. 68 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 przyznaje się jako płatność obszarową lub płatność z tytułu zwierząt gospodarskich, wówczas należy stosować przepisy wymienionego artykułu w zakresie zmniejszeń płatności i wykluczeń w możliwie najszerszym zakresie i z uwzględnieniem niezbędnych zmian. W innych przypadkach państwa członkowskie, w odniesieniu do każdego środka w ramach wsparcia specjalnego, powinny przewidzieć równoważne zmniejszenia płatności i wykluczenia.
(90) 24 Informacje na temat wyników kontroli zasady wzajemnej zgodności należy udostępnić wszystkim agencjom płatniczym odpowiedzialnym za zarządzanie poszczególnymi płatnościami podlegającymi wymaganiom w zakresie zasady wzajemnej zgodności, tak, aby w uzasadnionych przypadkach umożliwić stosowanie odpowiednich zmniejszeń.
(91) 25 Ponadto jeżeli państwo członkowskie wykorzystuje możliwość niestosowania zmniejszeń odnośnie do drobnych niezgodności lub możliwość niestosowania zmniejszeń do kwoty 100 EUR, przewidziane odpowiednio w art. 23 ust. 2 lub art. 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, należy ustalić zasady obowiązujące w przypadku, gdyby rolnicy nie podejmowali wymaganych od nich działań naprawczych.
(92) 26 W odniesieniu do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, poza stopniowymi zmniejszeniami płatności oraz wykluczeniami zgodnie z zasadą proporcjonalności, należy ustalić, że od pewnego momentu powtarzalne naruszenia tych samych obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, po uprzednim ostrzeżeniu rolnika, powinny być traktowane jako zamierzone niezgodności.
(93) 27 Zmniejszenia oraz wykluczenia związane z kryteriami kwalifikowalności z zasady nie powinny być stosowane w przypadku gdy rolnik dostarczył zgodne z faktami informacje lub jeśli może wykazać, że wina nie leży po jego stronie.
(94) 28 Rolnicy, którzy w jakimkolwiek momencie powiadomią właściwe organy krajowe o nieprawidłowościach we wnioskach o przyznanie pomocy, nie powinni podlegać zmniejszeniom ani wykluczeniom bez względu na powód nieprawidłowości, pod warunkiem że wcześniej nie zostali powiadomieni przez właściwe organy o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu, albo o wykrytych we wniosku nieprawidłowościach.
(95) Tę samą zasadę należy stosować do nieprawidłowych danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych, zarówno w przypadku bydła objętego wnioskiem - gdy takie nieprawidłowości nie tylko powodują nieprzestrzeganie obowiązku w zakresie wzajemnej zgodności, ale także stanowią naruszenie kryterium kwalifikowalności - jak i w przypadku bydła nieobjętego wnioskiem, odnośnie do którego nieprawidłowości mają znaczenie tylko w ramach obowiązków wynikających z zasady wzajemnej zgodności.
(96) W art. 31 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 określono przypadki działania siły wyższej i okoliczności nadzwyczajne, które mają być uznawane przez państwa członkowskie. Rolnik nie powinien tracić prawa do płatności, jeżeli nie jest w stanie wypełnić swych zobowiązań w wyniku takich przypadków. Należy jednak ustalić ostateczny termin zgłaszania takich przypadków przez rolnika.
(97) Zarządzanie małymi kwotami stanowi obciążenie dla organów państw członkowskich. Należy zatem upoważnić państwa członkowskie do nie wypłacania kwot pomocy poniżej pewnego minimum.
(98) 29 Należy ustanowić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia równorzędnego stosowania różnych zmniejszeń odnośnie do jednego wniosku lub wielu wniosków tego samego rolnika o przyznanie pomocy. Zmniejszenia oraz wykluczenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być stosowane bez uszczerbku dla dodatkowych kar w ramach innych przepisów prawa wspólnotowego lub krajowego.
(99) 30 Należy określić kolejność obliczania różnych ewentualnych zmniejszeń w odniesieniu do każdego systemu wsparcia. W celu zapewnienia przestrzegania różnych pułapów budżetowych ustanowionych w odniesieniu do systemów wsparcia bezpośredniego, należy w szczególności przewidzieć, że w przypadkach gdyby pułapy miały zostać przekroczone, płatności zmniejsza się przy użyciu współczynnika.
(100) 31 W art. 7, 10 i 11 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 ustalono zmniejszenia i, w zależności od przypadku, dostosowania sumy płatności bezpośrednich, które mają być przyznane rolnikowi w odniesieniu do danego roku kalendarzowego, odpowiednio ze względu na modulację i dyscyplinę finansową. Przepisy wykonawcze powinny przewidywać podstawy obliczania przedmiotowych zmniejszeń i dostosowań w procedurze obliczania kwot płatności, które mają być dokonywane na rzecz rolników.
(101) Aby zapewnić jednolite zastosowanie zasady dobrej wiary na terenie Wspólnoty, w przypadku gdy nienależnie wypłacone kwoty zostają odzyskane, należy określić warunki, na których można powoływać się na te zasady bez uszczerbku dla wydatków związanych z kontrolą rozliczeń zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej 32 .
(102) Konieczne jest ustalenie zasad na wypadek, gdyby okazało się, że rolnik otrzymał nienależną mu liczbę uprawnień do płatności lub, gdyby wartość każdego z uprawnień do płatności została ustalona na niewłaściwym poziomie i przypadek nie był objęty art. 137 rozporządzenia (WE) nr 73/2009. Niemniej w niektórych przypadkach, kiedy nienależne uprawnienia do płatności nie zmieniają ich łącznej wartości a jedynie liczbę uprawnień danego rolnika, państwo członkowskie powinno poprawić przydział lub, w stosownych przypadkach, rodzaj uprawnień, bez obniżania ich wartości. Przepis ten powinien mieć zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy można założyć, że rolnik nie mógł wykryć pomyłki w zwykłych okolicznościach. Ponadto w niektórych przypadkach niesłusznie przyznane uprawnienia do płatności odpowiadają niewielkim kwotom, natomiast ich odzyskiwanie wiąże się ze znacznym obciążeniem administracyjnym. Mając na uwadze uproszczenie oraz proporcję między obciążeniem administracyjnym a kwotą do odzyskania, należy ustalić minimalną kwotę, która może podlegać procedurze odzyskiwania. Należy ponadto ustanowić przepis stosowany w przypadku gdy uprawnienia do płatności były przeniesione oraz w przypadku gdy uprawnienia do płatności przyznano z naruszeniem art. 46 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub art. 43, art. 62 ust. 1, art. 62 ust. 2 oraz art. 68 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
(103) Należy określić zasady w odniesieniu do konsekwencji przekazania całych gospodarstw, które mają pewne zobowiązania zgodnie z systemami płatności bezpośrednich podlegającymi zintegrowanemu systemowi.
(104) Z zasady państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie dalsze kroki niezbędne do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli. W miarę potrzeb państwa członkowskie powinny udzielać sobie wzajemnej pomocy.
(105) 33 W stosownych przypadkach należy informować Komisję o wszelkich środkach podejmowanych przez państwa członkowskie w celu wprowadzenia zmian we wdrażaniu zintegrowanego systemu. Aby umożliwić Komisji skuteczne monitorowanie zintegrowanego systemu, państwa członkowskie powinny przesyłać jej roczne statystyki kontroli. Państwa członkowskie powinny ponadto informować Komisję o wszelkich środkach podejmowanych w celu utrzymania trwałych użytków zielonych oraz wszelkich zmniejszeniach stosowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
(106) Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 określa zasady w odniesieniu do kwot wynikających z modulacji. Część tych kwot powinna być przydzielana zgodnie z kluczem przydziału, którego zasady należy ustalić w oparciu o kryteria określone w wymienionym artykule.
(107) Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 796/2004 począwszy od tej daty. Powinno ono jednak nadal obowiązywać względem wniosków o przyznanie pomocy dotyczących lat gospodarczych lub okresów premiowych rozpoczynających się przed dniem 1 stycznia 2010 r.
(108) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych i Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Komisji | |
| Mariann FISHER BOEL | |
| Członek Komisji |
- zmieniona przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 146/2010 z dnia 23 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.47.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 marca 2010 r.
- zmieniona przez art. 3 pkt 2 rozporządzenia nr 426/2013 z dnia 8 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.127.17) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1271/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.357.10) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 29 grudnia 2012 r.
- zmieniony przez art. 3 pkt 3 rozporządzenia nr 426/2013 z dnia 8 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.127.17) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 780/2011 z dnia 4 sierpnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.202.34) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 645/2012 z dnia 16 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.187.26) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 stycznia 2012 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 649/2013 z dnia 8 lipca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.188.5) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 stycznia 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 804/2014 z dnia 24 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.219.35) wprowadzającego odstępswo od jego stosowania z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 28 sierpnia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.226.50).
- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 804/2014 z dnia 24 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.219.35) wprowadzającego odstępswo od jego stosowania z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 28 sierpnia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.226.50).
- zmieniony przez art. 2 pkt 14 lit. b) rozporządzenia nr 1368/2011 z dnia 21 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.341.33) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 grudnia 2011 r.
- zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 28 sierpnia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.226.50).
- zmieniony przez art. 2 pkt 15 rozporządzenia nr 1368/2011 z dnia 21 grudnia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.341.33) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 grudnia 2011 r.
- zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 28 sierpnia 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.226.50).
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 146/2010 z dnia 23 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.47.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 marca 2010 r.
- dodany przez art. 9 rozporządzenia nr 173/2011 z dnia 23 lutego 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.49.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 2011 r.
- zmieniony przez art. 6 rozporządzenia nr 666/2012 z dnia 20 lipca 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.194.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 sierpnia 2012 r.
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025
Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025
500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.2025
1 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2009.316.65 |
| Rodzaj: | Rozporządzenie |
| Tytuł: | Rozporządzenie 1122/2009 ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina |
| Data aktu: | 30/11/2009 |
| Data ogłoszenia: | 02/12/2009 |
| Data wejścia w życie: | 09/12/2009 |