KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów(1), w szczególności jego art. 31 ust. 1 i 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 przewiduje, iż nawóz należący do typu nawozów wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia i spełniający warunki ustanowione w tym rozporządzeniu może być oznakowany jako "nawóz WE".
(2) Fosforyt częściowo rozłożony jest typem podstawowych składników pokarmowych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003. Artykuł 16 tego rozporządzenia pozwala na dodanie drugorzędnych składników pokarmowych do wszystkich typów nawozów z podstawowymi składnikami pokarmowymi. Jednakże minimalna zawartość pięciotlenku fosforu, określona dotychczas dla typu nawozu z fosforytem częściowo rozłożonym, jest zbyt wysoka, by pozwolić na dodanie drugorzędnych składników pokarmowych. Należy zatem wprowadzić nowy typ nawozu, tak aby dopuścić do obrotu mieszanki fosforytu częściowo rozłożonego z drugorzędnymi składnikami pokarmowymi zawierającymi magnez, z oznakowaniem "nawóz WE".
(3) Do zmielonego fosforytu dodaje się siarczan magnezu lub tlenek magnezu w celu uzupełnienia braków fosforu i magnezu w niektórych glebach uprawnych. Częściowe rozłożenie powoduje, że fosfor i magnez stają się szybko dostępne dla upraw przez krótki okres, podczas gdy składniki nierozłożone zapewniają wolniejsze, ale bardziej zrównoważone dostarczanie fosforu i magnezu. Zarówno składniki pokarmowe zawierające fosfor, jak i te zawierające magnez powinny być dostępne w ramach jednego typu nawozu, aby przyniosło to korzyść rolnikom.
(4) Siarczan magnezu jest typem drugorzędnych składników pokarmowych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003. Artykuł 20 tego rozporządzenia pozwala na dodanie mikroskładników pokarmowych do wszystkich typów nawozów z drugorzędnymi składnikami pokarmowymi. Jednakże minimalna zawartość trójtlenku siarki i tlenku magnezu, określona dotychczas dla typu nawozu z siarczanem magnezu rozłożonym, jest zbyt wysoka, by pozwolić na dodanie mikroskładników pokarmowych. W związku z rosnącym zainteresowaniem zrównoważonym odżywianiem roślin zwiększyło się zużycie mikroskładników pokarmowych. Mieszanka siarczanu magnezu z mikroskładnikami pokarmowymi ułatwiłaby rolnikom stosowanie takich mikroskładników. Należy zatem zmienić typ nawozu z siarczanem magnezu, tak aby dopuścić wprowadzenie do obrotu siarczanu magnezu z mikroskładnikami pokarmowymi, z oznakowaniem "nawóz WE".
(5) Załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zawiera wymagania techniczne dla kontroli nawozów o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu. Należy wyjaśnić, że metody analizy mogą być stosowane dla różnych form nawozów na bazie azotanu amonu (bryłki lub granulki). Opisy metod analizy wykorzystują ponadto przestarzałe jednostki ciśnienia, a nie obowiązujące aktualnie jednostki SI.
(6) Artykuł 29 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 nakłada wymóg przeprowadzania urzędowych kontroli nawozów WE należących do typu nawozów wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia zgodnie z metodami analizy opisanymi szczegółowo w załącznikach III i IV do tego rozporządzenia. Ze względu na to, że metody te są uznawane w skali międzynarodowej, Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) został upoważniony do opracowania równoważnych norm EN mających zastąpić obecne metody.
(7) W wyniku uprawnienia CEN M/335 w zakresie unowocześnienia metod analizy nawozów i środków wapnujących opracowano dotychczas 20 norm EN, które powinny zostać wprowadzone do załącznika IV rozporządzenia (WE) nr 2003/2003. Niektóre z tych norm powinny zastąpić dotychczasowe metody analizy, inne są natomiast nowe.
(8) Zatwierdzone metody opublikowane jako normy EN zazwyczaj obejmują próbę pierścieniową (badanie międzylaboratoryjne) mającą na celu sprawdzenie odtwarzalności metod analitycznych między różnymi laboratoriami. Jednakże wstępna ocena metod, które mają być wprowadzone w ramach mandatu, wykazała, że niektóre z nich są stosowane w niewielkim zakresie. W tym przypadku uznano, że wystarczające były zmiany redakcyjne i że niepotrzebna była próba pierścieniowa. Należy zatem dokonać rozróżnienia pomiędzy zatwierdzonymi normami EN a niezatwierdzonymi metodami, tak aby zidentyfikować normy EN, które zostały poddane badaniom międzylaboratoryjnym w celu prawidłowego poinformowania kontrolerów o wiarygodności statystycznej norm EN.
(9) W celu uproszczenia prawodawstwa i ułatwienia przyszłych zmian należy zastąpić pełny tekst norm w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 odnośnie do norm EN opublikowanych przez CEN.
(10) Artykuł 30 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zawiera wymóg, aby laboratoria były właściwe i zatwierdzone przez państwa członkowskie do przeprowadzania analiz próbek nawozów dla kontroli urzędowych. Takie zatwierdzone laboratoria muszą spełniać normy akredytacji wymienione w sekcji B załącznika V. Jako że w praktyce okazało się, że akredytacja zabiera więcej czasu niż pierwotnie przewidziano, należy zmienić załącznik V, tak aby zapewnić skuteczne działania kontrolne poprzez umożliwienie państwom członkowskim zatwierdzenia laboratoriów, które są właściwe dla kontroli urzędowych, ale nie otrzymały jeszcze akredytacji.
(11) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2003/2003.
(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 32 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 28 października 2009 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Günter VERHEUGEN |
|
Wiceprzewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 304 z 21.11.2003, s. 1.
ZAŁĄCZNIKI