KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(1), w szczególności jej art. 8 ust. 2
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG Komisja ma zrealizować program prac w celu stopniowego zbadania substancji czynnych znajdujących się w obrocie dwa lata po dacie notyfikacji tej dyrektywy. Program ten jest nadal realizowany.
(2) Drugi i trzeci etap prac określono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 451/2000 z dnia 28 lutego 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady realizacji drugiego i trzeciego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG(2) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1490/2002 z dnia 14 sierpnia 2002 r. ustanawiającym dalsze szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 451/2000(3). Czwarty etap prac określono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2229/2004 z dnia 3 grudnia 2004 r. ustanawiającym szczegółowe zasady realizacji czwartego etapu programu pracy określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG(4).
(3) Kilka substancji z trzeciego i czwartego etapu nadal znajduje się w fazie oceny. W związku z tym należy przyspieszyć proces badania. Przepisy odnoszące się do niektórych aspektów procedury powinny się różnić w zależności od tego, czy rozpoczęto już wzajemną weryfikację danej substancji, czy też nie.
(4) Aby przyspieszyć proces oceny, należy dostosować tryb wzajemnej weryfikacji i stosunki między powiadamiającymi, państwami członkowskimi i Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) a Komisją oraz obowiązki każdej ze stron w zakresie wdrażania programu, bez szkody dla poziomu ochrony zdrowia i środowiska.
(5) Zasoby EFSA powinny być wykorzystywane w bardziej wydajny sposób. W przypadku gdy istnieją wyraźne dowody na to, że dana substancja czynna spełnia kryteria, o których mowa w art. 5 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG, a w szczególności na to, że nie ma ona żadnych szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub dla wód gruntowych, ani żadnego niedopuszczalnego wpływu na środowisko, substancję taką należy włączyć do załącznika I do wymienionej dyrektywy. W takich niepozostawiających wątpliwości przypadkach nie wymagano by uzyskania od EFSA szczegółowych opinii naukowych przed włączeniem substancji do załącznika I. EFSA powinien jednak wyrazić swoją opinię na temat tych substancji w późniejszym terminie, przede wszystkim aby zapewnić zharmonizowane podejście wtedy, gdy państwa członkowskie stosują jednolite zasady oceny zezwoleń. W przeciwnym wypadku, jeśli istnieją wyraźne dowody na to, że dana substancja czynna ma szkodliwy wpływ, a sytuacja jest jasna, Komisja nie musi uzyskiwać potwierdzania tego stanu rzeczy, a więc powinna mieć możliwość podejmowania decyzji o niewłączaniu bez konsultacji z EFSA.
(6) EFSA powinien skoncentrować się na przypadkach, w których, przed podjęciem decyzji o włączeniu danej substancji czynnej, należy rozstrzygnąć pozostałe watpliwości.
(7) Aby jeszcze bardziej przyspieszyć procedurę, gdy wątpliwości pozostają a powiadamiający zgadzają się na wycofanie swojego poparcia dla włączenia danej substancji czynnej, należy umożliwić przyznanie dłuższego okresu na wycofanie. Procedura taka powinna mieć zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy brakuje wyraźnych dowodów na to, że dana substancja ma szkodliwe skutki dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub dla wód gruntowych lub niedopuszczalny wpływ na środowisko.
(8) Należy ustanowić kryteria umożliwiające określenie tych przypadków, w których istnieją wyraźne dowody na to, że dana substancja nie ma szkodliwych skutków lub - w przeciwnym przypadku - że dana substancja ma takie skutki.
(9) Aby zagwarantować przestrzeganie terminów oceny i równe traktowanie wszystkich powiadamiających, zgodnie z obowiązującymi przepisami powiadamiający nie mogą, z wyjątkiem ograniczonej liczby przypadków, przedkładać nowych badań po zakończeniu określonego etapu oceny. Tę ogólną zasadę należy utrzymać, powinno się jednak wyjaśnić, kiedy powiadamiający mogą przedkładać nowe, niemające charakteru badań informacje.
(10) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1490/2002 i rozporządzenie (WE) nr 2229/2004.
(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia, 20 września 2007 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Markos KYPRIANOU |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2007/52/WE (Dz.U. L 214 z 17.8.2007, str. 3).
(2) Dz.U. L 55 z 29.2.2000, str. 25. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1044/2003 (Dz.U. L 151 z 19.6.2003, str. 32).
(3) Dz.U. L 224 z 21.8.2002, str. 23. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1744/2004 (Dz.U. L 311 z 8.10.2004, str. 23).
(4) Dz.U. L 379 z 24.12.2004, str. 13. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 647/2007 (Dz.U. L 151 z 13.6.2007, str. 26).
ZAŁĄCZNIKI