(notyfikowane jako dokument nr C(2005) 1648)(Jedynie teksty w językach angielskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim są autentyczne)
(2005/491/WE)
(Dz.U.UE L z dnia 18 lipca 2005 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 211,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 106 ust. 2 Traktatu Państwa Członkowskie mogą emitować monety, z zastrzeżeniem zgody Europejskiego Banku Centralnego co do wielkości emisji.
(2) Rada, zgodnie z drugim zdaniem art. 106 ust. 2 Traktatu, przyjęła środki harmonizacyjne w tym zakresie rozporządzeniem Rady (WE) nr 975/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie nominałów i specyfikacji technicznych monet euro przeznaczonych do obiegu(1).
(3) Zgodnie z art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro(2), monety denominowane w euro i centach oraz zgodne z nominałami i specyfikacją techniczną powinny mieć status prawnego środka płatniczego we wszystkich "uczestniczących" Państwach Członkowskich, zgodnie z definicją w tym rozporządzeniu. Odkąd trafiły do obiegu w dniu 1 stycznia 2002 r., monety te są w obiegu w całej strefie euro.
(4) Podczas nieformalnego posiedzenia Rady Ecofin w Weronie w kwietniu 1996 r. ustalono, że monety euro powinny mieć wspólny europejski awers i odrębny narodowy rewers. Wspólne wzory dla poszczególnych nominałów zostały wybrane przez głowy państw lub rządów Państw Członkowskich podczas szczytu Rady Europejskiej w Amsterdamie w grudniu 1997 r., w następstwie konkursu zorganizowanego przez Komisję. Wzory narodowego rewersu monet euro podlegają decyzji poszczególnych Państw Członkowskich.
(5) Rada ustaliła w dniu 8 grudnia 2003 r., że moratorium na emisję monet okolicznościowych przeznaczonych do obiegu, które zostało wydane przez Radę Ecofin w dniu 23 listopada 1998 r., powinno być zniesione. Począwszy od 2004 r., z pewnymi ograniczeniami, Państwa Członkowskie mają prawo, w celu upamiętnienia szczególnego wydarzenia lub osoby, wydać okolicznościowe, obiegowe monety euro, posiadające wzór narodowy odmienny od zwykłych obiegowych monet euro, zgodnie z zaleceniem Komisji 2003/734/WE z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej praktyki w zakresie zmian wzoru krajowych rewersów obiegowych monet euro(3). Ponadto Rada ustaliła, że zmiana zwykłego rewersu narodowego jest możliwa, jeżeli zmienia się głowa państwa przedstawiona na monecie, natomiast moratorium na zmiany rewersów narodowych z innych powodów może być ponownie rozpatrzone pod koniec 2008 r.
(6) W następstwie rozszerzenia Unii Europejskiej w maju 2004 r., kilka spośród nowych Państw Członkowskich zaczęło się przygotowywać do przyjęcia euro. Wybór rewersów narodowych dla ich monet euro stanowi część tych przygotowań.
(7) W świetle rosnącej liczby różnych rewersów narodowych, wspólne wytyczne w sprawie wyboru rewersów narodowych zarówno dla zwykłych, jak i okolicznościowych monet obiegowych przedstawione w niniejszych zaleceniach, wzmocnią ogólną spójność systemu mennictwa euro.
(8) Monety euro są w obiegu nie tylko w kraju, w którym zostały wyemitowane, ale w całej strefie euro, a nawet poza nią. Dlatego w każdym z krajów strefy euro rośnie ilość monet w obiegu posiadających obcy rewers narodowy. W związku z tym na rewersie narodowym powinna się znaleźć jednoznaczna informacja co do kraju emisji, umożliwiająca zainteresowanym użytkownikom łatwą identyfikację kraju pochodzenia.
(9) Na wspólnych europejskich awersach monet euro znajduje się zarówno nazwa wspólnej waluty, jak i nominał monety. Rewers narodowy nie powinien powtarzać ani nazwy wspólnej waluty, ani nominału monety. Napis na brzegu monety o nominale 2 euro może zawierać informację o nominale, pod warunkiem że użyta została tylko cyfra "2" i/lub nazwa "euro", zgodnie z praktykami istniejącymi w większości Państw Członkowskich.
(10) Z uwagi na to, że monety euro są w obiegu w całej strefie euro, cechy wzoru narodowego są do pewnego stopnia przedmiotem wspólnego zainteresowania. Państwa Członkowskie powinny informować się wzajemnie o nowych rewersach narodowych przed podjęciem ostatecznej decyzji. W tym celu powinny przesłać wzory nowej monety euro (w tym napis na brzegu monety o nominale 2 euro) do Komisji celem dalszego rozpowszechnienia. Należy to zorganizować w taki sposób, aby uniknąć wszelkich niepotrzebnych opóźnień.
(11) Państwa Członkowskie były proszone o zgłaszanie swoich opinii odnośnie wytycznych zawartych w niniejszym zaleceniu, w celu wzięcia pod uwagę ich różnych krajowych praktyk i zwyczajów w tym zakresie.
(12) Wspólnota zawarła układy monetarne z Księstwem Monako, Państwem Watykańskim i Republiką San Marino, zezwalając im na emisję pewnej ilości obiegowych monet euro. Wspólne wytyczne powinny odnosić się także do monet obiegowych wyemitowanych przez te państwa,
NINIEJSZYM ZALECA:
Sporządzono w Brukseli, dnia 3 czerwca 2005 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Joaquín ALMUNIA |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 139 z 11.5.1998, str. 6. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 423/1999 (Dz.U. L 52 z 27.2.1999, str. 2).
(2) Dz.U. L 139 z 11.5.1998, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2596/2000 (Dz.U. L 300 z 29.11.2000, str. 2).
(3) Dz.U. L 264 z 15.10.2003, str. 38.
