KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/109/EWG z dnia 21 grudnia 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących materiałów i wyrobów, przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi(1), w szczególności jej art. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Komisji 2002/72/WE z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi(2) zezwala na stosowanie azodikarbonoamidu jako środka porotwórczego w materiałach plastikowych i artykułach przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi zgodnie z opinią Komitetu Naukowego ds. Żywności (SCF).
(2) Azodikarbonoamid jest stosowany jako czynnik porotwórczy przy produkcji plastikowych uszczelek do metalowych wieczek stosowanych do zamykania szklanych słoików. Nowe wyniki badań pokazały, że podczas podgrzewania w procesie produkcji piankowych uszczelek i podczas sterylizacji zamkniętych szklanych słoików azodikarbonoamid rozkłada się na semikarbazyd (SEM).
(3) W dniu 8 lipca 2003 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej "Urzędem") został poinformowany przez branżę o wykryciu SEM w niektórych rodzajach żywności znajdującej się w szklanych słoikach. Poziom zawartości SEM w tych produktach był zróżnicowany (do 25 μg/kg), przy czym najwyższe stężenie stwierdzono w żywności dla małych dzieci.
(4) W oparciu o istniejące dane naukowe, w tym niedawne badania przeprowadzone na zlecenie Urzędu, panel naukowy do spraw dodatków do żywności, substancji aromatycznych, ulepszaczy i materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością (zwany dalej "panelem") stwierdził, w deklaracji z dnia 1 października 2003 r., że SEM ma słabe działanie rakotwórcze na zwierzęta laboratoryjne i słabą genotoksyczność in vitro, ale że na podstawie obecnego stanu wiedzy naukowej nie można stwierdzić, czy SEM stanowi zagrożenie rakotwórcze dla ludzi.
(5) Urząd powołał specjalnie nadzwyczajną grupę ekspertów, która ma oceniać dalsze ewentualne zagrożenia dla niemowląt, będących grupą konsumentów, których potencjalna ekspozycja na SEM według wagi ciała może być największa. Podczas oceny potencjalnych skutków zawartości SEM w żywności dla małych dzieci grupa ekspertów dokonała analizy aspektów toksykologicznych oraz czynników mikrobiologicznych i odżywczych.
(6) W dniu 9 października 2003 r. eksperci oświadczyli, że biorąc pod uwagę dostępne obecnie informacje na temat poziomu zwartości SEM w żywności, spożycia i toksykologii, zagrożenie zarówno dla niemowląt, jak i dla dorosłych spożywających żywność zawierającą SEM jest prawdopodobnie bardzo małe. Panel stwierdził jednak, że obecność SEM w żywności dla małych dzieci jest niepożądana i zalecił, iż byłoby rozsądne zmniejszenie ekspozycji na SEM tak szybko, jak tylko umożliwi to bezpiecznie postęp technologiczny.
(7) Mając na względzie wnioski panelu i nadzwyczajnej grupy ekspertów oraz pozostałe naukowe niewiadome, właściwe jest, w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony zdrowia wybranego we Wspólnocie, zawieszenie stosowania azodikarbonoamidu zgodnie z zasadą ostrożności określoną w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2002/178 Parlamentu Europejskiego i Rady(3) (prawo żywnościowe). Zawieszenie azodikarbonoamidu na otwartej liście dodatków w pełni zharmonizowanych na poziomie wspólnotowym powinno mieć zastosowanie w okresie, w którym Wspólnota będzie poszukiwać pełniejszych informacji z wszelkich źródeł, które mogłyby uzupełnić luki w obecnym stanie wiedzy na temat SEM.
(8) Komisja została poinformowana, że alternatywy dla azodikarbonoamidu będą dostępne w najbliższej przyszłości. Jeżeli chodzi o ewentualne zastąpienie azodikarbonoamidu w opakowaniach żywności dla dzieci, to przed ich wprowadzeniem niezwykle ważne jest przeprowadzenie starannej analizy i oceny nienaruszalności zamknięcia, aby nie narażać bezpieczeństwa mikrobiologicznego żywności. Dlatego też należy przewidzieć 18-miesięczny okres przejściowy umożliwiający przeprowadzenie takiej oceny w odpowiednim okresie, uwzględniającym minimalną przydatność do spożycia pakowanej żywności tego rodzaju.
(9) Powinien również zostać przewidziany okres przejściowy w odniesieniu do materiałów i wyrobów, które weszły w kontakt ze środkami spożywczymi przed nieprzekraczalnym terminem wdrożenia niniejszej dyrektywy.
(10) Wspomniany okres przejściowy powinien uwzględnić wymogi dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych(4).
(11) Dlatego też dyrektywa 2002/72/WE powinna zostać odpowiednio zmieniona;
(12) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 6 stycznia 2004 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 40, z 11.2.1989, str. 38. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
(2) Dz.U. L 220 z 15.8.2002, str. 18.
(3) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1642/2003 (Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 4).
(4) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/89/WE (Dz.U. L 308 z 25.11.2003, str. 15.).