RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności jego art. 37 ust. 2 akapit trzeci,
uwzględniając Protokół 4 w sprawie bawełny(1), załączony do Aktu Przystąpienia z 1979 r., a w szczególności jego pkt 6,
uwzględniając Traktat o Przystąpieniu dotyczący Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Litwy, Łotwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji(2), a w szczególności jego art. 2 ust. 3,
uwzględniając Akt Przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Litwy, Łotwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji(3), a w szczególności jego art. 57 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(4),
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(5),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozdzielenie bezpośredniego wsparcia dla producentów od produkcji i wprowadzenie systemu płatności jednolitych stanowią istotne elementy procesu reformowania wspólnej polityki rolnej, mającego na celu odejście od polityki wspierania cen i produkcji i przejście do polityki wspierania dochodów rolników. Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003(6) wprowadziło te elementy w odniesieniu do całego szeregu produktów rolnych.
(2) Dla osiągnięcia celów, które stanowią istotę reformy wspólnej polityki rolnej, wsparcie w odniesieniu do bawełny, oliwy z oliwek, surowca tytoniowego i chmielu należy w znacznym stopniu rozdzielić od produkcji i włączyć do systemu płatności jednolitych.
(3) Zasady dotyczące systemów wsparcia bezpośredniego, określone w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003, należy dostosować w celu umożliwienia ich stosowania w Republice Czeskiej, w Estonii, na Cyprze, na Litwie, na Łotwie, na Węgrzech, na Malta, w Polsce, w Słowenii i na Słowacji.
(4) W okresie referencyjnym 2000-2002 nie istniał jakikolwiek system pomocy bezpośredniej dla producentów bawełny. Jednakże zgodnie z regulacjami obowiązującymi w tym okresie, wspólnotowe wsparcie otrzymywane było pośrednio przez producentów, drogą pomocy dla podmiotów zajmujących się odziarnianiem bawełny.
(5) Pełne włączenie systemu wsparcia, istniejącego w sektorze bawełny, do systemu płatności jednolitych spowodowałoby wystąpienie znacznego ryzyka zakłóceń w produkcji we wspólnotowych regionach produkcji bawełny. A zatem, część wsparcia winna nadal pozostawać wsparciem związanym z uprawą bawełny poprzez stosowanie płatności specyficznej dla tej uprawy, od kwalifikującego się hektara. Wysokość takiej płatności winna być obliczana w taki sposób, aby zapewnić warunki ekonomiczne, które, w regionach nadających się do uprawy bawełny, umożliwiałyby dalsze prowadzenie działalności specyficznej dla sektora bawełny i zapobiegałyby wypieraniu bawełny przez inne uprawy. Dla osiągnięcia tego celu, uzasadnionym jest, aby łączna kwota pomocy obszarowej, dostępna w każdym Państwie Członkowskim, określona została na poziomie 35 % krajowej kwoty pomocy, z której pośrednio korzystają producenci.
(6) Pozostałe 65 % krajowej kwoty pomocy, z której pośrednio korzystają producenci winno być dostępne do celów systemu płatności jednolitych.
(7) Ze względu na ochronę środowiska, dla każdego Państwa Członkowskiego należy ustanowić powierzchnię bazową w celu ograniczenia powierzchni upraw bawełny. Ponadto, kwalifikujące się powierzchnie winny zostać ograniczone do powierzchni, które zatwierdzone zostały przez Państwa Członkowskie.
(8) W celu umożliwienia producentom i podmiotom zajmującym się odziarnianiem bawełny poprawę jakości bawełny, należy popierać ustanawianie organizacji wewnątrzbranżowych, podlegających zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie. Działalność takich organizacji winna być finansowana przez swoich członków. Wspólnota winna wspierać działalność takich organizacji pośrednio, poprzez zwiększenie pomocy dla rolników będących ich członkami.
(9) W celu popierania zaopatrywania przedmiotowego sektora przemysłu w towar dobrej jakości, zatwierdzonym organizacjom należy zezwolić na różnicowanie pomocy, do której uprawnieni są ich członkowie-producenci, zgodnie ze skalą, którą przyjmą takie organizacje. Skale zatwierdzone przez Państwa Członkowskie winny uwzględniać kryteria, które mają zostać ustanowione.
(10) Pełne włączenie systemu wsparcia powiązanego z produkcją, istniejącego w sektorze oliwy z oliwek, do systemu płatności jednolitych może spowodować wystąpienie problemów w określonych, tradycyjnych regionach produkcji Wspólnoty. Istnieje pewne ryzyko wystąpienia ogólnych zakłóceń w utrzymywaniu drzewek oliwnych w dobrym stanie wegetacyjnym, co z kolei, mogłoby prowadzić do degradacji pokrycia gruntów i krajobrazu, lub wywołać negatywne skutki społeczne. A zatem, część wsparcia mogłaby zostać powiązana z utrzymywaniem gajów oliwnych, które mają istotne znaczenie dla ochrony środowiska lub istotne znaczenie społeczne, w dobrym stanie wegetacyjnym.
(11) A zatem, co najmniej 60 % średniej płatności produkcyjnych w sektorze oliwy z oliwek, przyznanych w okresie referencyjnym 2000-2002, winno zostać zastąpione uprawnieniami przyznawanymi w ramach systemu płatności jednolitych; obliczanie uprawnień każdego poszczególnego rolnika winno być dokonywane na podstawie danych z lat gospodarczych 1999/2000, 2000/01, 2001/02 i 2002/03. Jednakże gospodarstwa, których powierzchnia upraw oliwek, ustalona na podstawie systemu informacji geograficznej (SIG) dla uprawy oliwek, jest mniejsza niż 0,3 SIG-ha powinny, ze względu na sprawiedliwość, zostać w pełni włączone do systemu.
(12) Liczba hektarów, które należy brać pod uwagę przy obliczaniu danego uprawnienia do płatności jednolitej winna zostać ustalona na podstawie danych systemu informacji geograficznej dla uprawy oliwek, który odtąd stanowił będzie jeden z elementów zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli.
(13) Pozostała kwota płatności produkcyjnych, przyznawanych w sektorze oliwy z oliwek w okresie referencyjnym, winna zostać zatrzymana przez Państwa Członkowskie, jako koperta krajowa, do celów przyznawania rolnikom pomocy w celu wspierania utrzymywania w dobrym stanie wegetacyjnym gajów oliwnych, które mają istotne znaczenie dla ochrony środowiska lub istotne znaczenie społeczne, w tym ze względu na aspekty lokalnych tradycji i kultury, w szczególności na obszarach marginalnych. Gospodarstwa, których powierzchnia upraw oliwek jest mniejsza niż 0,3 SIG-ha winny być uprawnione na równi z większymi gospodarstwami. Ze względu na uproszczenie, płatności przyznawane w ramach tego systemu winny opiewać na kwotę co najmniej 50 EUR.
(14) Państwom Członkowskim należy dać możliwość zatrzymania kwot niezbędnych do finansowania działań w sektorze oliwy z oliwek, dotyczących jakości produktów, monitoringu i informacji, prowadzonych są w ramach programów działań opracowanych przez zatwierdzone organizacje podmiotów gospodarczych.
(15) Tylko powierzchnie, które są związane z drzewkami oliwnymi posadzonymi przed 1 maja 1998 r. lub wymianą drzewek, lub które są objęte programem zatwierdzonym przez Komisję kwalifikują się do pomocy produkcyjnej przyznawanej w ramach istniejącego systemu, a zatem winny być jedynymi powierzchniami, które należy zarówno włączyć do systemu płatności jednolitych jak i uznać za powierzchnie kwalifikujące się w ramach systemu płatności w odniesieniu do gajów oliwnych. Co się tyczy Cypru i Malty, ostateczny termin należy wyznaczyć na 31 grudnia 2001 r., zgodnie z odstępstwem przewidzianym w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 zmieniającym Rozporządzenie nr 136/66/EWG w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów(7).
(16) Co się tyczy Cypru i Malty, maksymalna kwota pomocy w odniesieniu do gajów oliwnych może zostać ostatecznie określona dopiero po wprowadzeniu, w tych Państwach Członkowskich, systemu informacji geograficznej. A zatem, należy przewidzieć możliwość korekty wysokości maksymalnych kwot określonych dla tych Państw Członkowskich.
(17) Istniejący system wsparcia dla producentów surowca tytoniowego należy częściowo oddzielić od produkcji i włączyć do systemu płatności jednolitych, a częściowo przenieść do koperty restrukturyzacyjnej. Jednakże aby uniknąć wystąpienia zakłócającego wpływu na produkcję i gospodarki lokalne, a także, aby umożliwić cenie rynkowej dostosowanie się do nowych warunków, należy zezwolić Państwom Członkowskim, w okresie przejściowym, na zachowanie powiązania 60 % płatności produkcyjnych, przyznawanych w sektorze tytoniu, z produkcją, a także na przyznanie pozostałej kwoty w formie pomocy oddzielonej od produkcji.
(18) Rolnicy, którzy przez swoje uczestnictwo w programie wykupu kwot, ustanowionym zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2075/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku surowca tytoniowego, opuścili sektor tytoniowy, a którzy otrzymują pomoc w ramach systemu płatności jednolitych winni dodatkowo otrzymywać kwotę równą cenie odnośnego wykupu, ale winni mieć możliwość wyboru jednej z dwóch rodzajów płatności. Jednakże aby zapewnić możliwość sprawiedliwego wyboru, część kwoty równej cenie wykupu winna zostać wypłacona w wysokości, jaka jest niezbędna, aby wyrównać różnicę między kwotą pomocy tytoniowej, braną pod uwagę przy obliczaniu kwoty referencyjnej, a kwotą ceny wykupu w przypadku gdy ta ostatnia z tutaj wymienionych kwot jest tą większą.
(19) Co się tyczy premii, które w latach 2006 i 2007, nadal będą przyznawane w odniesieniu do produkcji tytoniu, w przypadku tego pierwszego roku, kwota równa 4 %, a w przypadku tego drugiego roku, kwota równa 5 % winna zostać przeniesiona na rzecz Wspólnotowego Funduszu Tytoniowego, w celu finansowania działań informacyjnych mających na celu zwiększenie, wśród społeczeństwa, świadomości szkodliwych skutków konsumpcji wyrobów tytoniowych.
(20) Pełne włącznie do systemu płatności jednolitych chmielu umożliwia rolnikom produkującym chmiel uzyskiwanie stałych dochodów. Jeżeli rolnik zdecyduje się, na przykład, w wyniku wystąpienia określonej sytuacji na rynku, lub ze względów strukturalnych, na zaprzestanie uprawy i zbioru chmielu, może swobodnie podjąć taką decyzję nie pozostając bez źródła dochodów.
(21) W celu radzenia sobie ze specyficznymi sytuacjami na rynku lub ze skutkami regionalnymi, zainteresowane Państwo Członkowskie winno mieć możliwość zatrzymania określonego procentu pomocy oddzielonej od produkcji. W takim przypadku Państwa Członkowskie mogą rozdzielić zatrzymaną składową, w pełni lub częściowo, między rolnikami produkującymi chmiel, w formie pomocy obszarowej i/lub miedzy uznanymi grupami producentów, aby umożliwić tym grupom realizację określonych zadań.
(22) Oddzielenie pomocy w odniesieniu do bawełny i surowca tytoniowego od produkcji może wymagać działań na rzecz restrukturyzacji. Tym regionom produkcji Państw Członkowskich, w których w latach 2000, 2001 i 2002 przyznawana była wspólnotowa pomoc w odniesieniu do bawełny i surowca tytoniowego, należy zapewnić dodatkowe wsparcie wspólnotowe poprzez przeniesienie środków z działu 1 lit. a) do działu 1 lit. b) perspektywy finansowej. Takie dodatkowe wsparcie winno być wykorzystywane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR)(8).
(23) W celu zapewnienia harmonijnej kontynuacji wypłacania producentom sektorów bawełny, oliwy z oliwek i tytoniu pomocy w odniesieniu do dochodów, możliwość odroczenia włączenia tych systemów wsparcia do systemu płatności jednolitych winna nie mieć zastosowania.
(24) Na podstawie nowych danych, należy zwiększyć krajową powierzchnię gwarantowaną w odniesieniu do orzechów w Polsce.
(25) W celu zapewnienia, aby zmiany dokonane w odniesieniu do nowych Państw Członkowskich mogły wejść w życie z dniem przystąpienia, niniejsze rozporządzenie musi wejść w życie z dniem 1 maja 2004 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: