KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą zasady zdrowia regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie do obrotu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi(1), w szczególności jej art. 8 ust. 5 tiret trzecie,
uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich(2), w szczególności jej art. 3 ust. 5, 16 ust. 3 i 17 ust. 7,
uwzględniając decyzję Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii(3), w szczególności jej art. 6 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Artikuł 3 ust. 1 i 2 dyrektywy 97/78/WE wymagają, odpowiednio, aby Państwa Członkowskie zapewniły, że żadna przesyłka z państwa trzeciego nie zostanie wprowadzana do Wspólnoty bez poddania jej odpowiedniej kontroli weterynaryjnej, a także, że przesyłki wprowadzane są do Wspólnoty przez punkty kontroli granicznej. Jednakże zgodnie z art. 16, przedmiotowe wymogi nie mają zastosowania do produktów przewożonych przez podróżnych lub wysyłanych osobom prywatnym do celów spożycia własnego, na określonych warunkach. Z powyższego wynika, że Państwa Członkowskie muszą zorganizować kontrolę w innych punktach wprowadzenia w celu zapewnienia, aby produkty, które nie spełniają takich warunków nie były wprowadzane drogą inną niż przez punkty kontroli granicznej.
(2) Liczba punktów wprowadzenia na granicach Wspólnoty, gdzie pasażerowie i przesyłki przybywają z państw trzecich, przekracza liczbę tych, które zatwierdzone zostały jako punkty kontroli granicznej. Jednakże obowiązkiem właściwych władz każdego Państwa Członkowskiego jest, aby zapewnić, aby podróżni, pasażerowie lub osoby odpowiedzialne za przesyłki były świadome i przestrzegały odpowiednich zasad wspólnotowych mających zastosowanie do niehandlowych przesyłek zawierających produkty pochodzenia zwierzęcego.
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 136/2004(4) ustanawia procedury kontroli weterynaryjnej na wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczące produktów z państw trzecich. art. 8 ustanawia ograniczenie wagowe 1 kg dla zwolnienia z wymogu systematycznej kontroli weterynaryjnej produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, pochodzących z zatwierdzonych państw lub ich części. Przedmiotowe rozporządzenie przewiduje również określone odstępstwa dla małych paczek zawierających produkty pochodzenia zwierzęcego, wwożonych do Danii, między innymi z Grenlandii i Wysp Owczych, a także w odniesieniu do niektórych ryb wwożonych do Finlandii i Szwecji z Rosji.
(4) Decyzja Komisji 2002/349/WE(5) ustanawia wykaz produktów pochodzenia zwierzęcego, które należy poddać badaniu w punktach kontroli granicznej. Jednakże zgodnie z art. 2, przepisy tej decyzji mają zastosowanie bez uszczerbku dla możliwości stosowania zwolnień, o których mowa w art. 16 dyrektywy 97/78/WE.
(5) Wybuchy egzotycznych chorób zwierząt we Wspólnocie Europejskiej, w tym wybuchy klasycznego pomoru świń w 1996 r. i 2000 r. oraz poważna epidemia pryszczycy w 2001 r., wywoływane były przez szczepy wirusów, które wcześniej nie zostały odizolowane we Wspólnocie. Wybuchy pryszczycy wywołane zostały przez wirus typu O1-PanAsia, szczep nieobecny w żadnym z państw trzecich, z których wwożone są, zgodnie ze wspólnotowym prawodawstwem, produkty otrzymywane ze zwierząt należących do gatunków wrażliwych.
(6) Z uwagi na ryzyko wprowadzenia wirusa, kilka forów skupiło się na konieczności podniesienia świadomości i wzmocnienia kontroli przywozu przez podróżnych produktów pochodzenia zwierzęcego(6). Ponadto, w dniu 17 grudnia 2002 r., Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie środków na rzecz zwalczania pryszczycy w Unii Europejskiej w 2001 r. i dalszych środków w celu zapobiegania i zwalczania chorób zwierząt w Unii Europejskiej(7), która stanowi, że najpoważniejszym źródłem ryzyka wprowadzenia pryszczycy jest nielegalny przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego z państw, w których pryszczyca jest chorobą endemiczną, a także, że należy uczynić więcej w celu kontroli, identyfikacji i likwidacji nielegalnego przywozu mięsa, w tym przywozu osobistego.
(7) Przedmiotowa rezolucja stanowi również, że Wspólnota powinna uchylić pozwolenie na przywóz przez podróżnych nieznacznych ilości mięsa przeznaczonego do swojego spożycia indywidualnego, jako części swojego bagażu osobistego, a także, że nieprzestrzeganie tego zakazu powinno być karane grzywną, o takiej wysokości, aby była ona skuteczna. Ponadto, rezolucja stanowi, że Państwa Członkowskie winny odpowiednio zwiększyć liczbę urzędników przeprowadzających kontrole na terenie portów lotniczych w celu ograniczenia ryzyka przenoszenia chorób zwierząt gospodarskich drogą nielegalnego przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego, w bagażu pasażerów samolotów, a także zwiększenia wykorzystania psów policyjnych w celu wykrycia takich produktów, jak również, że odpowiednie środki powinny być stosowane, a zwiększona czujność powinna mieć miejsce we wszystkich punktach wprowadzenia Wspólnoty Europejskiej.
(8) Decyzja Komisji 2002/995/WE(8) ustanowiła tymczasowe środki ochronne w celu ograniczenia niehandlowego przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego. Przedmiotowe środki ochronne wprowadzone zostały jako najodpowiedniejszy mechanizm zapobiegania przywozowi takich produktów, przenoszących na terytorium Wspólnoty poważne choroby zwierząt, do czasu wprowadzenia bardziej stałych zasad.
(9) Biorąc pod uwagę sytuację epidemiologiczną na świecie w odniesieniu do najważniejszych chorób zakaźnych zwierząt, które mogą być przenoszone przez produkty otrzymywane z takich zwierząt, w tym pryszczycę, wprowadzanie takich produktów do Wspólnoty w celach niehandlowych, z państw trzecich niewolnych od takich chorób stanowi nadal niedopuszczalne ryzyko dla zdrowia zwierząt.
(10) Obecnie, w celu zastąpienia istniejących środków ochronnych, odpowiednim jest ustanowić stałe zasady dotyczące osobistego przywozu mięsa, mleka oraz produktów mięsnych i przetworów mlecznych.
(11) Odpowiednim jest również określić rodzaje i ilości produktów pochodzenia zwierzęcego, które mogą korzystać ze zwolnienia z wymogu kontroli weterynaryjnej ustanowionego w odniesieniu do niehandlowego przywozu, nie stanowiąc znaczącego ryzyka dla zdrowia zwierząt. Ponadto, odpowiednim jest zapewnić, aby Państwa Członkowskie nadal organizowały odpowiednią kontrolę w odpowiednich punktach wprowadzenia do Wspólnoty, na podstawie zasad ustanowionych dyrektywą 97/78/WE, jednocześnie biorąc pod uwagę konieczność dostosowania tych zasad do niehandlowego charakteru takiego przywozu, a także zapewnić, aby informacje dotyczące takiej kontroli udostępniane były podróżnym.
(12) Ze względu na swoją bliskość geograficzną i sytuację w odniesieniu do zdrowia zwierząt, niektóre państwa trzecie mogą być uznawane za stwarzające minimalne zagrożenie dla zdrowia zwierząt w UE. A zatem, ograniczone ilości mięsa i produktów mięsnych oraz mleka i przetworów mlecznych z takich państw winny być zwolnione z wymogu kontroli weterynaryjnej. Ponadto, niektóre sąsiednie państwa trzecie zawarły z UE odrębne umowy weterynaryjne obejmujące odpowiednie aspekty dorobku weterynaryjnego UE. A zatem, osobiste przesyłki z takich państw trzecich powinny pozostać poza zakresem przepisów dotyczących kontroli, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Jednakże do celów odpowiedniego poinformowania pasażerów, takie państwa trzecie należy wskazać, we wszystkich odpowiednich materiałach informacyjnych, jako państwa wyłączone;
(13) W punktach wprowadzenia Wspólnoty Europejskiej, Państwa Członkowskie powinny ustanowić odpowiednie i planowane środki w celu zapobieżenia przywozowi, w bagażu osobistym, nielegalnych przesyłek zawierających mięso, mleko oraz produkty mięsne i przetwory mleczne.
(14) W celu zapobieżenia osobistemu przywozowi do Wspólnoty Europejskiej mięsa, mleka oraz produktów mięsnych i przetworów mlecznych, które nie zostały poddane wymaganej odprawie weterynaryjnej, należy wprowadzić środek wyraźnie zniechęcający. A zatem Państwa Członkowskie powinny obciążać osoby odpowiadające za naruszenie odnośnych zasad takimi kosztami i karami, jakie są niezbędne, w tym kosztami usunięcia.
(15) Państwa Członkowskie powinny przekazywać Komisji Europejskiej odpowiednie informacje dotyczące mechanizmów, które zastosowały w celu wykonania zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, w punktach wprowadzenia Wspólnoty Europejskiej, za które odpowiadają.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 16 kwietnia 2004 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, str. 11.
(2) Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9.
(3) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 19. Decyzja ostatnio zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/99/WE (Dz.U. L 325 z 12.12.2003, str. 31).
(4) Dz.U. L 21 z 28.1.2004, str. 11.
(5) Dz.U. L 121 z 8.5.2002, str. 6.
(6) - Wytyczne w sprawie oceny ryzyka zagrożenia pryszczycą, związanego z turystyką i transportem, uzgodnione na 33 Sesji Komisji Europejskiej w sprawie Zwalczania Pryszczycy (EUFMD) (http://www.fao.org/ag/AGA/Agah/EUFMD/reports/sess33/default.htm);
- Międzynarodowa konferencja w sprawie zapobiegania i zwalczania pryszczycy, Bruksela, grudzień 2001 r.;
- Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie pryszczycy i mistrzostw świata w piłce nożnej w Korei Południowej.
(7) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie środków na rzecz zwalczania pryszczycy w Unii Europejskiej w 2001 r. i dalszych środków w celu zapobiegania i zwalczania chorób zwierząt w Unii Europejskiej (2002/2153(INI)).
(8) Dz.U. L 353 z 30.12.2002, str. 1.
ZAŁĄCZNIKI
