uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 47 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(2),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(3),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(4),
(1) Obowiązujące prawodawstwo wspólnotowe przewiduje wyczerpujący pakiet zasad w sprawie nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i przedsiębiorstwami inwestycyjnymi działającymi na zasadzie autonomicznej oraz instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i przedsiębiorstwami inwestycyjnymi stanowiącymi odpowiednio część grupy przedsiębiorstw bankowych / inwestycyjnych lub grup ubezpieczeniowych, tzn. grup prowadzących jednolitą działalność finansową.
(2) Nowe zmiany na rynkach finansowych doprowadziły do utworzenia grup finansowych zwanych konglomeratami finansowymi, świadczących usługi i oferujących produkty w różnych sektorach rynków finansowych. Do chwili obecnej nie istniała forma nadzoru ostrożnościowego w skali grupy skupiającej instytucje kredytowe, zakłady ubezpieczeń i przedsiębiorstwa inwestycyjne tworzące część takiego konglomeratu, w szczególności w odniesieniu do wypłacalności oraz koncentracji ryzyka na poziomie konglomeratu, transakcji dokonywanych między przedsiębiorstwami należącymi do grupy, procesów wewnętrznego zarządzania ryzykiem na poziomie konglomeratu oraz dopasowania i właściwego charakteru zarządzania. Niektóre z tych konglomeratów znajdują się między największymi grupami finansowymi aktywnie działającymi na rynkach finansowych oraz świadczących usługi globalnie. Jeżeli takie konglomeraty, w szczególności instytucje kredytowe, zakłady ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwa inwestycyjne tworzące część takiego konglomeratu, miałyby zmierzyć się z trudnościami finansowymi, mogłoby to doprowadzić do poważnej destabilizacji systemu finansowego oraz wpłynąć na indywidualnych depozytorów, posiadaczy polis ubezpieczeniowych i inwestorów.
(3) Plan działań Komisji w sprawie usług finansowych ustala serię działań, które są potrzebne do wprowadzenia jednolitego rynku usług finansowych oraz ogłasza ustanowienie dodatkowego prawodawstwa ostrożnościowego dotyczącego konglomeratów finansowych, które pozwoli na wyeliminowanie luk w obecnym prawodawstwie tego sektora oraz dodatkowego ryzyka ostrożnościowego w celu zapewnienia racjonalnych uzgodnień w odniesieniu do grup finansowych prowadzących międzysektorową działalność finansową. Ten ambitny cel można osiągnąć jedynie poprzez etapy. Jednym z etapów jest ustanowienie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi należącymi do konglomeratu finansowego.
(4) Inne międzynarodowe fora również wskazały potrzebę ustanowienia właściwych form nadzoru w odniesieniu do konglomeratów finansowych.
(5) W celu pozostania skutecznym dodatkowy nadzór nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi w konglomeracie finansowym należy stosować do wszystkich takich konglomeratów, znaczącej międzysektorowej działalności finansowej, co ma miejsce w momencie osiągnięcia niektórych progów, bez względu na ich strukturę. Dodatkowy nadzór powinien obejmować wszystkie czynności finansowe ustalone w sektorowym prawodawstwie finansowym, a wszystkie podmioty zaangażowane głównie w takie działania, w tym także spółki zarządzania aktywami, należy objąć zakresem dodatkowego nadzoru.
(6) Decyzje niewłączające danego podmiotu w zakres dodatkowego nadzoru powinny być podejmowane przy uwzględnieniu między innymi, czy na mocy zasad sektorowych taki podmiot jest czy nie jest objęty nadzorem na poziomie grupy.
(7) Właściwe władze powinny móc dokonać oceny, na poziomie grupy, sytuacji finansowej instytucji kredytowych, zakładów ubezpieczeń oraz przedsiębiorstw inwestycyjnych tworzących część konglomeratu finansowego, w szczególności w odniesieniu do wypłacalności (w tym zniesienie wielokrotnego uruchamiania instrumentów własnych funduszy), koncentracji ryzyka oraz transakcji dokonywanych między przedsiębiorstwami grupy.
(8) Konglomeratami finansowymi zarządza się często poprzez odniesienie do poszczególnych rodzajów działalności gospodarczej, co nie do końca odpowiada strukturom prawnym konglomeratu. W celu uwzględnienia tego trendu wymogi dotyczące zarządzania, w szczególności w odniesieniu do zarządzania finansowymi spółkami holdingowymi o działalności mieszanej powinny zostać bardziej rozszerzone.
(9) Wszystkie konglomeraty finansowe podlegające dodatkowemu nadzorowi powinny posiadać koordynatora wyznaczonego spośród właściwych zaangażowanych władz.
(10) Jak przewidują zasady sektorowe, zadania koordynatora nie powinny wpływać na zadania i obowiązki właściwych władz.
(11) Właściwe zaangażowane władze, w szczególności koordynator, powinny dysponować środkami pozwalającymi uzyskać od podmiotów konglomeratu finansowego lub od innych właściwych władz informacje konieczne do sprawowania dodatkowego nadzoru.
(12) Obserwuje się rosnącą potrzebę poszerzenia zakresu współpracy między władzami odpowiedzialnymi za nadzór nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi, w tym ustanowienia uzgodnień dotyczących współpracy ad hoc między władzami zaangażowanymi w nadzór nad podmiotami należącymi do tego samego konglomeratu finansowego.
(13) Instytucje kredytowe, zakłady ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwa inwestycyjne, których siedziba zarządu mieści się we Wspólnocie mogą być częścią konglomeratu finansowego, którego siedziba zarządu mieści się poza Wspólnotą. Te podmioty objęte regulacją powinny również podlegać równorzędnym i właściwym uzgodnieniom dotyczącym dodatkowego nadzoru, umożliwiającym osiągnięcie celów i skutków podobnych do tych przewidzianych w przepisach niniejszej dyrektywy. W tym celu przejrzystość zasad oraz wymiana informacji z władzami państwa trzeciego w sprawie wszystkich właściwych okoliczności jest niezwykle istotna.
(14) Równorzędne i właściwe uzgodnienia dotyczące dodatkowego nadzoru można uznać za istniejące jedynie wtedy, gdy władze państwa trzeciego sprawujące nadzór wyraziły zgodę na współpracę z właściwymi zainteresowanymi władzami w sprawie środków oraz celów umożliwiających sprawowanie dodatkowego nadzoru nad podmiotami konglomeratu finansowego objętymi regulacją.
(15) Niniejsza dyrektywa nie wymaga od właściwych władz ujawniania Komitetowi ds. Konglomeratów Finansowych informacji podlegających obowiązkowi poufności na mocy niniejszej dyrektywy lub innych dyrektyw sektorowych.
(16) Ponieważ cel proponowanych działań, a mianowicie ustanowienia zasad w sprawie sprawowania dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi należącymi do konglomeratu finansowego nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Ponieważ niniejsza dyrektywa określa minimalne normy, Państwa Członkowskie mogą ustanowić bardziej restrykcyjne zasady.
(17) Niniejsza dyrektywa szanuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
(18) Środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(5).
(19) Wskazówki techniczne oraz środki wykonawcze dla zasad ustanowionych w niniejszej dyrektywie mogą od czasu do czasu być niezbędne w celu uwzględnienia rozwoju na rynkach finansowych. Komisja powinna być odpowiednio uprawniona do przyjęcia środków wykonawczych, pod warunkiem że nie zmieniają one zasadniczych elementów niniejszej dyrektywy.
(20) Istniejące zasady sektorowe dotyczące instytucji kredytowych, zakładów ubezpieczeń oraz przedsiębiorstw inwestycyjnych powinny być uzupełnione do minimalnego poziomu, w celu uniknięcia praktyki przechodzenia między zasadami sektorowymi a tymi, które dotyczą konglomeratów finansowych. W związku z tym pierwsza dyrektywa Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie(6), pierwsza dyrektywa Rady 79/267/EWG z dnia 5 marca 1979 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie bezpośrednich ubezpieczeń na życie(7), dyrektywa Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniająca dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie)(8), dyrektywa Rady 92/96/EWG z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie, zmieniająca dyrektywy 79/267/EWG i 90/619/EWG (trzecia dyrektywa dotycząca ubezpieczeń na życie)(9), dyrektywa Rady 93/6/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw inwestycyjnych i instytucji kredytowych(10) oraz dyrektywa Rady 93/22/EWG dnia 10 maja 1993 r. w sprawie usług inwestycyjnych w zakresie papierów wartościowych(11), a także dyrektywa 98/78/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 1998 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń w grupach ubezpieczeniowych(12) oraz dyrektywa 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnosząca się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(13) powinny zostać odpowiednio zmienione. Jednakże cel dalszej harmonizacji można osiągnąć jedynie poprzez etapy i opierając się na dokładnych analizach.
(21) W celu oceny potrzeby i przygotowania jakiejkolwiek możliwej dalszej harmonizacji traktowania spółek zarządzania aktywami na mocy zasad sektorowych Komisja powinna przedłożyć sprawozdanie w sprawie praktyk Państw Członkowskich w tym zakresie,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W imieniu Parlamentu | W imieniu Rady |
Europejskiego | |
P. COX | M. FISCHER BOEL |
Przewodniczący | Przewodniczący |
(1) Dz.U. C 213 E z 31.7.2001, str. 227.
(2) Dz.U. C 36 z 8.2.2002, str. 1.
(3) Dz.U. C 271 z 26.9.2001, str. 10.
(4) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2002 r. (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 12 września 2002 r. (Dz.U. C 253 E z 22.10.2002, str. 1) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 listopada 2002 r. (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
(6) Dz.U. L 228 z 16.8.1973, str. 3. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 77 z 20.3.2002, str. 17).
(7) Dz.U. L 63 z 13.3.1979, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 77 z 20.3.2002, str. 11).
(8) Dz.U. L 228 z 11.8.1992, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2000/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 290 z 17.11.2000, str. 27).
(9) Dz.U. L 360 z 9.12.1992, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2000/64/WE.
(10) Dz.U. L 141 z 11.6.1993, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 98/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 29).
(11) Dz.U. L 141 z 11.6.1993, str. 27. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2000/64/WE.
(12) Dz.U. L 330 z 5.12.1998, str. 1.
(13) Dz.U. L 126 z 26.5.2000, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2000/28/WE (Dz.U. L 275 z 27.10.2000, str. 37).
(14)Dyrektywa 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotycząca ubezpieczeń na życie (Dz.U. L 345 z 19.12.2002, s. 1).
(15)Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1).
(16)Dyrektywa 2005/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie reasekuracji (Dz.U. L 323 z 9.12.2005, s. 1).
(17)Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. odnosząca się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1).
(18)Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).
(19)Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).
(20)Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnym funduszem inwestycyjnym (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).
(21) Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201.
(22) Dz.U. L 193 z 18.7.1983, s. 1.
(23) Dz.U. L 222 z 14.8.1978, s. 11.
(24) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
(25) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
(26) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.
(27) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1.
- zmieniony przez art. 2 pkt 1 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 3 lit. b) dyrektywy nr 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.326.113) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 9 grudnia 2011 r.
- dodany przez art. 2 pkt 1 lit. b) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 3 lit. c) dyrektywy nr 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.326.113) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 9 grudnia 2011 r.
- według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 2 lit. b) dyrektywy nr 2008/25/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.81.40) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 21 marca 2008 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 14 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- dodany przez art. 2 pkt 20 lit. c) dyrektywy nr 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.326.113) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 9 grudnia 2011 r.
- zmieniony przez art. 150 lit. b) dyrektywy nr 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającaej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającą dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U.UE.L.13.176.338) z dniem 17 lipca 2013 r.
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.
31.12.20241 stycznia 2025 r. zacznie obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Działalności – PKD 2025. Jej ostateczny kształt poznaliśmy dopiero w tygodniu przedświątecznym, gdy opracowywany od miesięcy projekt został przekazany do podpisu premiera. Chociaż jeszcze przez dwa lata równolegle obowiązywać będzie stara PKD 2007, niektórzy już dziś powinni zainteresować się zmianami.
31.12.2024Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2003.35.1 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 2002/87/WE w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego i zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady |
Data aktu: | 16/12/2002 |
Data ogłoszenia: | 11/02/2003 |
Data wejścia w życie: | 01/05/2004, 11/02/2003 |