KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiające wspólnotową procedurę określania maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1029/2003(2), w szczególności jego art. 6, 7 i 8,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90, maksymalne limity pozostałości muszą być ustalane stopniowo dla wszystkich substancji farmakologicznie czynnych, stosowanych we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom służącym do produkcji żywności.
(2) Maksymalne limity pozostałości należy ustalać wyłącznie po zbadaniu w ramach Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych wszystkich istotnych informacji dotyczących bezpieczeństwa pozostałości danych substancji dla konsumentów środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i wpływu pozostałości na przetwórstwo przemysłowe środków spożywczych.
(3) Przy ustalaniu maksymalnych poziomów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niezbędne jest określenie gatunków zwierząt, u których mogą występować pozostałości, poziomów, jakie mogą występować w odpowiednich tkankach mięsnych uzyskanych z leczonego zwierzęcia (tkanka docelowa) i rodzaju pozostałości istotnej dla monitorowania pozostałości (pozostałość znacznikowa).
(4) W związku z ograniczoną dostępnością weterynaryjnych produktów leczniczych dla niektórych gatunków służących do produkcji żywności(3), maksymalne limity pozostałości można określać za pomocą metod ekstrapolacji z maksymalnych limitów pozostałości określonych dla innych gatunków, według ściśle ustalonych podstaw naukowych.
(5) Zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym, maksymalne limity pozostałości do celów kontroli należy zazwyczaj ustalać dla tkanek docelowych wątroby i nerek. Jednakże wątroba i nerki są często usuwane z tusz będących przedmiotem międzynarodowego handlu i dlatego maksymalne limity pozostałości należy zawsze ustalać również dla tkanek mięśniowych lub tłuszczowych.
(6) W przypadku weterynaryjnych produktów leczniczych przeznaczonych do stosowania u ptactwa nieśnego, zwierząt mlecznych lub pszczół miodnych, maksymalne limity pozostałości muszą zostać ustalone również dla jaj, mleka i miodu.
(7) Cypermetrynę oraz Emamectin należy dodać do załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90.
(8) W celu uwzględnienia przepisów niniejszego rozporządzenia, przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia należy przewidzieć odpowiedni okres czasu, dla umożliwienia Państwom Członkowskim przeprowadzenia wszelkich dostosowań, które mogą okazać się konieczne w odniesieniu do pozwoleń na dopuszczenie do obrotu danych weterynaryjnych produktów leczniczych, wydanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(4).
(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 25 sierpnia 2003 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Erkki LIIKANEN |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 1.
(2) Dz.U. L 149 z 17.6.2003, str. 15.
(3) "Dostępność weterynaryjnych produktów leczniczych", Komunikat Komisji skierowany do Rady i Parlamentu Europejskiego, KOM(2000) końcowy 806.
(4) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 1.